Εκφυλιστική Δισκική Νόσος Οσφυϊκής Μοίρας Σπονδυλικής Στήλης

Abstract

Σκοπός της μελέτης: Ο χρόνιος δισκογενής πόνος της μέσης είναι μια εξαιρετικά ανθεκτική πάθηση που παρατηρείται στο 26-39% των ασθενών με χρόνια οσφυαλγία. Διάφορες, ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές έχουν εφαρμοστεί για τη θεραπεία του. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να συγκρίνουμε δύο νέες τεχνικές, την ενδοδισκική εφαρμογή δισκογέλης (D), με την ενδοδισκική εφαρμογή συνδυασμού παλμικής ραδιοσυχνότητας και δισκογέλης (PRF+D), ως προς την αποτελεσματικότητά τους στη θεραπεία ασθενών με χρόνιο, δισκογενή πόνο της μέσηςΣχεδιασμός: Διπλή, τυφλή, τυχαιοποιημένη μελέτη (RCT)Υλικό: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 36 ασθενείς άνω των 18 ετών, με χρόνιο δισκογενή πόνο της μέσης ανθεκτικό στη συντηρητική αγωγή με φάρμακα, για περισσότερο από τρεις μήνες. Μέθοδος: Από ένα δείγμα 328 ασθενών με χρόνια οσφυαλγία διαγνώστηκαν 53 ασθενείς με χρόνιο δισκογενή πόνο μετά από θετική δισκογραφία πρόκλησης και από αυτούς, ξεχώρισαν 36 ασθενείς με αμιγώς δισκογενή πόνο. Το τελικό δείγμα τυχαιοποιήθηκε στην ομάδα Α (Ν=18, εφαρμογή μόνον D) και στην ομάδα Β (Ν=18, εφαρμογή συνδυασμού PRF+D). Κατά τη διάρκεια της μελέτης 4 ασθενείς από την ομάδα Β, τελικώς εξαιρέθηκαν. Ο κύριος σκοπός της μελέτης ήταν να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα της οπτικής αναλογικής κλίμακας πόνου (VAS) των δύο ομάδων πριν από την επέμβαση και 1,3,6 και 12 μήνες μετά. Δευτερεύων σκοπός της μελέτης ήταν να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα των δύο ομάδων σχετικά με τη λειτουργική τους κατάσταση (Roland Morris score), τα νευροπαθητικά χαρακτηριστικά του πόνου (Lanss score) και την ποιότητα ζωής (EQ-5D) ανάμεσα στις ίδιες χρονικές στιγμές (πριν από την επέμβαση και 1,3,6,12 μήνες μετά).Αποτελέσματα: Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ασθενών των δύο ομάδων, ως προς την ηλικία και το φύλο. Δώδεκα μήνες μετά από την επέμβαση επιτεύχθηκε μείωση της μέσης βαθμολογίας πόνου (VAS 0-10) κατά 5 μονάδες [72,56%] στην ομάδα Α και 7,21 μονάδες [97,96%] στην ομάδα Β. Συγκριτικά, οι δύο τεχνικές δεν εμφάνισαν στατιστικά σημαντική διαφορά στο σύνολο της περιόδου παρακολούθησης, όσον αφορά τη μέση βαθμολογία πόνου, (ANOVA, F = 3.24, df=1, P=0,084) εκτός από το χρονικό σημείο των 6 και 12 μηνών οπότε και παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά υπέρ της τεχνικής του συνδυασμού παλμικής ραδιοσυχνότητας και δισκογέλης. (wilcoxon-test). Η ομάδα Β φάνηκε να υπερτερεί, με στατιστικά σημαντική διαφορά, όσον αφορά την μέση βαθμολογία της λειτουργικής ικανότητας (Roland Morris) [P=0,007] και την βαθμολογία της ποιότητας ζωής (EQ-5D). [P=0,026]. Οι δύο ομάδες δεν εμφάνισαν στατιστικά σημαντικές διαφορές όσον αφορά την συνολική βαθμολογία της κλίμακας Lanss και την ανάγκη χρήσης αναλγητικών συνολικά.Συμπέρασμα: Η ενδοδισκική εφαρμογή μόνον δισκογέλης (D) αλλά και η ενδοδισκική εφαρμογή συνδυασμού παλμικής ραδιοσυχνότητας και δισκογέλης (PRF+D) σε ασθενείς με αμιγώς χρόνιο δισκογενή πόνο, είναι δύο νέες και ελάχιστα μελετημένες τεχνικές με τις οποίες επιτυγχάνεται εντυπωσιακά σημαντική βελτίωση του δισκογενούς πόνου, της λειτουργικότητας και της ποιότητας ζωής των ασθενών. Η σύγκριση μεταξύ των δύο τεχνικών της εν λόγω μελέτης ανέδειξε την εφαρμογή του συνδυασμού παλμικής ραδιοσυχνότητας και δισκογέλης (PRF+D) αποτελεσματικότερη της εφαρμογής μόνον δισκογέλης (D).