Επίδραση Ανταγωνιστών Αγγειοτασίνης II (Τελμισαρτάνη) Στη Θρομβογένεση Και Στη Μεταγευματική Υπερπηκτικότητα Σε Υπερτασικούς Ασθενείς

Abstract

Σκοπός: Η παρούσα μελέτη έχει σκοπό να εκτιμήσει (i) την μεταβολή της μεταγευματικής θρομβογένεσης σε υγιείς μάρτυρες σε σχέση με ασθενείς με ήπια υπέρταση σε ότι αφορά το ινωδογόνο, τον t-PA και τον ΡΑΙ-1 (ii) την επίδραση στους ίδιους παράγοντες της θεραπείας για ένα μήνα των υπερτασικών ασθενών με ένα ανταγωνιστή των υποδοχέων της αγγειοτασίνης ΙΙ της τελμισαρτάνης. Μέθοδοι: Είναι μια ανοικτή προοπτική μελέτη. Μελετήθηκαν 42 ασθενείς (26 άνδρες)και 21 υγιείς μάρτυρες (17 άνδρες). Αρχικά σε όλους προσδιορίστηκαν σε νηστεία οι λιπιδαιμικοί παράγοντες (ολική χοληστερόλη, HDL χοληστερόλη και τριγλυκερίδια) και t-PA, ΡΑΙ-1 και ινωδογόνο. Όλες οι παράμετροι προσδιορίστηκαν και 4 ώρες μετά από ένα λιπαρό γεύμα. Στους υπερτασικούς ασθενείς όλες οι παράμετροι προσδιορίστηκαν εκ νέου προ- και μετά το ίδιο λιπαρό γεύμα, και μετά από θεραπεία ενός μηνός με τελμισαρτάνη 80-160mg.Αποτελέσματα: (i) Στους υπερτασικούς και στους υγιείς η χορήγηση του λιπαρού γεύματος προ της θεραπείας είχε παρόμοιο αποτέλεσμα τόσο στις λιπιδαιμικές παραμέτρους (αύξηση τριγλυκεριδίων μόνο) όσο και στις παραμέτρους της θρομβογένεσης (σημαντική μείωση επιπέδων t-PA και ΡΑΙ-1). (ii) Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές μεταβολές στους υπερτασικούς ασθενείς ένα μήνα μετά τη θεραπεία με τελμισαρτάνη σε όλες τις παραπάνω παραμέτρους εκτός από τον ΡΑΙ-1 ο οποίος μεταγευματικά παρουσίασε σημαντική αύξηση.Συμπεράσματα: Οι υπερτασικοί ασθενείς παρουσιάζουν τις ίδιες μεταβολές σε λιπιδαιμικές και θρομβογενείς παραμέτρους προ και μετά ένα λιπαρό γεύμα εκτός του ΡΑΙ-1 ο οποίος μεταγευματικά παρουσίασε σημαντική αύξηση. Η χορήγηση τελμισαρτάνης δεν μετέβαλε τα αποτελέσματα σε υπερτασικούς ασθενείς.