Επίδραση Αυξητικών Παραγόντων Προσδεμένων Σε Βιολογικό Ικρίωμα Στη Μετεμφραγματική Αρρυθμιογένεση

Abstract

Πειραματικές μελέτες υποστηρίζουν την ευνοϊκή δράση της GH σε δομικές παραμέτρους της αριστερής κοιλίας μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου, αλλά η επίδραση της στην ηλεκτροφυσιολογική αναδιαμόρφωση δεν είναι γνωστή. Επιπλέον, η GH μπορεί να έχει αντιαρρυθμική δράση στην οξεία φάση του εμφράγματος, αλλά η αξία αυτού του ευρήματος μετά από ισχαιμία/επαναιμάτωση είναι ασαφής. Στην παρούσα διατριβή μελετήθηκε η βραχυπρόθεσμη (πρώτες 24 ώρες) και μεσοπρόθεσμη (2 εβδομάδες μετά το έμφραγμα του μυοκαρδίου) επίδραση της παρατεταμένης ενδομυοκαρδιακής χορήγησης GH, μέσω ενός αλγινικού ικριώματος, στην μετεμφραγματική αρρυθμιογένεση. Η μελέτη έγινε στο πειραματικό πρότυπο εμφράγματος του μυοκαρδίου του επίμυος, προκαλούμενο με απολίνωση της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας.Χρησιμοποιώντας εμφυτεύσιμους πομπούς τηλεμετρίας, εξετάσθηκε η δράση της GH σε επίμυες μετά από ισχαιμία-επαναιμάτωση. Κατά τη διάρκεια της 24ωρης παρακολούθησης, τα επεισόδια κοιλιακής ταχυκαρδίας και η διέγερση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος μειώθηκαν στους επίμυες που έλαβαν θεραπεία με GH, ενώ το μέγεθος εμφράγματος δεν μεταβλήθηκε. Ο έλεγχος της μεσοπρόθεσμης (μετεμφραγματικά) επίδρασης της GH στην ηλεκτροφυσιολογική αναδιαμόρφωση της αριστερής κοιλίας έγινε με προγραμματισμένη ηλεκτρική διέγερση, με την καταγραφή του μονοφασικού δυναμικού ενέργειας (ΜΑΡ), και με τη χρήση συστοιχίας πολλαπλών ηλεκτροδίων. Το αρρυθμιολογικό score κατά την προγραμματισμένη ηλεκτρική διέγερση ήταν μικρότερο στην ομάδα που έλαβε θεραπεία με GH συγκριτικά με την ομάδα, στην οποία έγινε εμφύτευση μόνον του αλγινικού ικριώματος ή με την ομάδα ελέγχου. Από την καταγραφή του μονοφασικού δυναμικού ενέργειας στην περι-εμφραγματική ζώνη, υπολογίστηκε η διάρκειά του στο 90%, 60% και 30% της επαναπόλωσης, καθώς και η κλίση του δυναμικού στη φάση 0. Η διάρκεια του ΜΑΡ και το σχήμα του διατηρήθηκαν στην ομάδα που έλαβε θεραπεία με GH, και η κλίση του δυναμικού στη φάση 0 ήταν μικρότερη σε αυτή την ομάδα συγκριτικά με την ομάδα, στην οποία έγινε εμφύτευση αλγινικού ικριώματος ή την ομάδα ελέγχου. Τέλος, με τη χρήση της συστοιχίας πολλαπλών ηλεκτροδίων, διαπιστώθηκε βραχύτερο διάστημα ενδοκοιλιακής αγωγής, μειωμένη διασπορά της επαναπόλωσης και μειωμένη διάρκεια του διαστήματος εκπόλωσης-επαναπόλωσης μετά από GH. Η GH βελτίωσε επίσης και τις ηλεκτροφυσιολογικές παραμέτρους της δεξιάς κοιλίας. Συμπεραίνεται ότι η ενδομυοκαρδιακή χορήγηση GH βελτίωσε το ηλεκτροφυσιολογικό υπόστρωμα στην αριστερή κοιλία και μείωσε της επαγόμενες κοιλιακές αρρυθμίες κατά την προγραμματισμένη ηλεκτρική διέγερση στους επίμυες μετεμφραγματικά. Η αντιαρρυθμική δράση της GH κατά την ισχαιμία του μυοκαρδίου, αλλά και μετεμφραγματικά και οι πιθανοί υποκείμενοι μηχανισμοί χρήζουν περαιτέρω μελέτης.