Επίδραση Της Δομής Του Τοπίου Στην Ποικιλότητα Και Αφθονία Της Ορνιθοπανίδας Σε Αγροτικά Και Φυσικά Οικοσυστήματα

Abstract

Η διάταξη των οικοσυστημάτων στο χώρο επιδρά στις οικοσυστημικές διεργασίες τόσο των μεμονωμένων οικοσυστημάτων όσο και του ευρύτερου συνόλου αυτών. Η παρούσα έρευνα εξέτασε τη δομή και ποικιλότητα της ορνιθοπανίδας σε τρία τοπία με διαφορετικό αγροτικό χαρακτήρα. Για την περιγραφή της φυσιογνωμίας των τριών τοπίων χρησιμοποιήθηκαν περισσότερες από 20 περιβαλλοντικές μεταβλητές και 22 δείκτες σύνθεσης και διάρθρωσης του τοπίου σε τρεις κλίμακες. Εκτός από τις επιτόπιες επισκέψεις στο δειγματοληπτικές επιφάνειες, η έρευνα βασίστηκε και στη χαρτογράφηση της περιοχής με τη χρήση δορυφορικής εικόνας ASTER του έτους 2008. Από τα αποτελέσματα της έρευνας προέκυψε ότι η δομή του τοπίου διαφέρει με βάση το υψόμετρο, που επηρεάζει ουσιαστικά τη δομή της βλάστησης, αλλά και τις χρήσεις γης από τον άνθρωπο. Επιπλέον, το βάθος εδάφους, το ποσοστό γυμνού εδάφους, η κατηγορία του μητρικού πετρώματος, το ύψος των θάμνων και η κλασματική διάσταση επιφάνειας των χωροψηφίδων επηρεάζουν την ορνιθοπανίδα. Συγκεκριμένα μεταξύ των τριών τοπίων, το ετερογένες ορεινό τοπίο της περιοχής έρευνας φιλοξενεί τον υψηλότερο αριθμό ειδών πουλιών, ενώ το πεδινό τοπίο, με τις μεγάλης έκτασης χωροψηφίδες αγροτικής γης, το χαμηλότερο. Αναφορικά με το στάδιο εξέλιξης του τοπίου, παρόλο που τα αρχικά στάδια (εγκαταλειμμένος αγρός και ποολίβαδο) είναι τα πλουσιότερα δεν φάνηκε να υπάρχει σημαντική διαφοροποίηση στη διακύμανση του πλούτου της ορνιθοπανίδας. Από την άλλη, η παρούσα έρευνα έδειξε ότι οι ανθρώπινες υποδομές με τον «ήπιο» σημερινό τους χαρακτήρα συνέβαλαν θετικά στον πλούτο της ορνιθοπανίδας.