Επίδραση Της Θωρακικής Επισκληρίδιου Αναισθησίας Με Τοπικά Αναισθητικά Στο Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα

Abstract

Η χειρουργική του θώρακα σχετίζεται με μειωμένη LF στην ανάλυση της Μεταβλητότητας της Καρδιακής Συχνότητας (ΜΚΣ) και αυξημένη επίπτωση μετεγχειρητικών αρρυθμιών. Η Θωρακική Επισκληρίδιος Αναλγησία (ΘΕΑ) με τοπικά αναισθητικά μειώνει τη διέγερση και επίδραση του συμπαθητικού στην καρδιά και έχει προφυλακτική δράση στην εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής. Η εξειδικευμένη επίδραση της ΘΕΑ στην ΜΚΣ και ο χρόνος αφαίρεσης του επισκληρίδιου καθετήρα, παραμένουν αδιευκρίνιστα. Σχεδιάστηκε μία προοπτική μελέτη για να μελετήσουμε την επίδραση της ΘΕΑ με λεβοβουπιβακαΐνη στη ΜΚΣ σε επεμβάσεις θωρακοτομών. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν δύο διαφορετικά μετεγχειρητικά αναλγητικά σχήματα μετά την 3η μετεγχειρητική μέρα. Το πρώτο σχήμα περιελάμβανε ΘΕΑ με λεβοβουπιβακαΐνη για πάνω από 3 μέρες. Στο δεύτερο η ΘΕΑ αντικαθιστούνταν με ενδοφλέβια χορήγηση μορφίνης με αντλία ελεγχόμενη από τον ασθενή (PCA). Η καταγραφή της ΜΚΣ πραγματοποιήθηκε σε δύο ομάδες (Α και Β) ασθενών που θα υποβαλλόταν σε χειρουργείο θώρακα υπό γενική αναισθησία και υψηλή ΘΕΑ με λεβοβουπιβακαΐνη. Οι καταγραφές τις ΜΚΣ πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη ημέρα (τιμές αναφοράς), 20 λεπτά μετά την ΘΕΑ, μετεγχειρητικά στην ανάνηψη και στις επόμενες 6 μετεγχειρητικές ημέρες. Οι ασθενείς στην Ομάδα Α έλαβαν μόνο ΘΕΑ, ενώ στην Ομάδα Β, έλαβαν ΘΕΑ μέχρι το πρωί της 3ης μετεγχειρητικής ημέρας και η αναλγητική τους αγωγή συνεχίστηκε με ενδοφλέβια χορήγηση μορφίνης με PCA. Επίσης έγινε συλλογή δεδομένων για την καρδιακή συχνότητα, την αρτηριακή πίεση και τον πόνο με την κλίμακα VAS (0-10). Η στατιστική ανάλυση έγινε έπειτα από λογαριθμική μετατροπή για τις κατανομές που εμφάνισαν skeweness ή kurtosis και περιελάμβανε chi-square test, paired t-test (Bonferroni correction) και Student’s t-test. Και στις δύο ομάδες, οι average NN, SDNN και RMSSD έδειξαν μικρή αύξηση μετά τη ΘΕΑ και ελάττωση κατά την υπόλοιπη παρατήρηση. Η μείωση ισχύος των LF ήταν μη σημαντική μετά τη ΘΕΑ και στις δύο ομάδες. Μειώθηκε περαιτέρω μετά το χειρουργείο σε τιμές στατιστικά μικρότερες από τις τιμές αναφοράς. Την 1η μετεγχειρητική ημέρα, η LF αυξήθηκε και στις δύο ομάδες, με τιμές που παρέμειναν μικρότερες από τις τιμές αναφοράς. Στην Ομάδα Α, οι τιμές LF παρέμειναν στατιστικά χαμηλότερες από τις τιμές αναφοράς καθόλη τη διάρκεια της παρατήρησης. Στην Ομάδα Β, οι LF αυξήθηκαν την 4η μετεγχειρητική ημέρα, με στατιστικά σημαντική διαφορά συγκρινόμενες με αυτές της Ομάδας Α. Οι αλλαγές ισχύος των HF δεν ήταν στατιστικά σημαντικές και στις δύο ομάδες. Στατιστικά σημαντική διαφορά για το λόγο LF/HF καταγράφτηκε την 6η μετεγχειρητική ημέρα. Συμπερασματικά, η υψηλή ΘΕΑ με λεβοβουπιβακαΐνη έχει συμπαθητικολυτική δράση στην καρδιά που συνεχίζεται για όσο διάστημα χορηγείται μετεγχειρητική αναλγησία με λεβοβουπιβακαΐνη. Η πρώιμη διακοπή των επισκληριδίως χορηγούμενων τοπικών αναισθητικών ή και η αντικατάστασή τους με ενδοφλέβια οπιοειδή, καταργεί την ισορροπία του αυτόνομου νευρικού συστήματος στην καρδιά. Η απώλεια της συμπαθητικολυτικής δράσης μπορεί να έχει ανεπιθύμητες επιδράσεις σε ασθενείς με καρδιαγγειακές νόσους.