Η Διδακτική Της Ιστορίας Μέσω Της Δραματικής Τέχνης Στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση Των Μαθητών Της Δ΄ Δημοτικού

Abstract

Το βασικό θέμα που πραγματεύεται η διδακτορική διατριβή είναι ο τρόπος σύνδεσης της διδακτικής της ιστορίας με τη διαπολιτισμική εκπαίδευση των μαθητών ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί το μάθημα στο σχολικό πολυπολιτισμικό περιβάλλον της Ελλάδας του 21ου αιώνα. Η διατριβή αποτελείται από δύο συστατικά μέρη, το Θεωρητικό Σκέλος και το Ερευνητικό Σκέλος. Το Θεωρητικό Σκέλος εστιάζει στη διερεύνηση του βαθμού στον οποίο η σχολική Ιστορία στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση συνδέεται ή μη με την καλλιέργεια δεξιοτήτων, που θα βοηθήσουν τους μαθητές να μετεξελιχθούν ως πολίτες εντός του σύγχρονου πολυπολιτισμικού περιβάλλοντος. Διερευνώνται διεξοδικά ο τρόπος προσέγγισης των εννοιών της ετερότητας, του χώρου και του χρόνου στα σχολικά εγχειρίδια και τα αναλυτικά προγράμματα,η ιστορική συνείδηση που αναπτύσσουν Έλληνες εκπαιδευτικοί και μαθητές και η επίσημη εκπαιδευτική πολιτική που ακολουθείται για τη διδασκαλία της σχολικής Ιστορίας. Στο δεύτερο μέρος του Θεωρητικού Σκέλους αναπτύσσονται προτάσεις για την προσέγγιση των εννοιών της ετερότητας, του χώρου και του χρόνου με βάση κατευθύνσεις της Νέας Διδακτικής της Ιστορίας και για τον τρόπο εφαρμογής τεχνικών θεάτρου και δράματος στη σχολική Ιστορία με στόχο τη σύνδεσή της με τη διαπολιτισμική εκπαίδευση των μαθητών. Στο ερευνητικό μέρος περιγράφεται η πειραματική έρευνα που εφαρμόστηκε σε μαθητές της Δ΄ τάξης Δημοτικού. Η έρευνα βασίζεται σε μία πειραματική παρέμβαση στην οποία το περιεχόμενο των κεφαλαίων 20-27 του σχολικού εγχειριδίου προσεγγίζεται με βάση τις κατευθύνσεις της Νέας Διδακτικής της Ιστορίας μέσω της χρήσης τεχνικών θεάτρου και δράματος για τη διδασκαλία τους. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε το σχολικό έτος 2014-2015. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μαθητές που παρακολούθησαν την παρέμβαση βελτίωσαν τη στάση τους απέναντι στο εθνοπολιτισμικά διαφορετικό, ανέπτυξαν διαφυλετικές φιλίες, βελτίωσαν τη συνεργασία μεταξύ τους εντός της σχολικής τάξης, ανέπτυξαν μία λιγότερο ελληνοκεντρική, τελολογική και γεγονοτολογική ιστορική συνείδηση και αντιμετώπισαν κριτικά το φαινόμενο του πολέμου. Προέκυψε το συμπέρασμα βάσει αποτελεσμάτων, ότι το μάθημα της Ιστορίας συνδέεται με την ανάπτυξη διαπολιτισμικών δεξιοτήτων των μαθητών.