Η Επίδραση Της Ενδοαυλικής Απόφραξης Της Θωρακικής Αορτής Στην Αιμάτωση Και Στο Μεταβολισμό Των Σπλαγχνικών Οργάνων Μετά Από Μεθαιμορραγική Καταπληξία

Abstract

Σκοπός: Ο προσδιορισμός του ελαχίστου χρονικού διαστήματος του αορτικού αποκλεισμού το οποίο αποτρέπει την εμφάνιση της ιστικής ισχαιμίας αλλά ταυτόχρονα διατηρεί την αιμοδυναμική σταθερότητα. Μέθοδος-Υλικά: Η μελέτη διενεργήθηκε σε τρείς ομάδες χοίρων. Οι χοίροι κατά την έναρξη του πειράματος υποβλήθηκαν σε αιμορραγική καταπληξία σταδίου IV (συστολική πίεση 50 mmHg) μέσω αφαίμαξης δια του μηριαίου θηκαριού ενώ το αίμα συλλέχτηκε σε ασκό επαναμετάγγισης. Η θέση έκπτυξης του ασκού ήταν κάτωθεν της αριστερής Υποκλειδίου αρτηρίας. Στην Α ομάδα ο ασκός εκπτύχθηκε για χρονικό διάστημα 30΄. Στη Β ομάδα ο ασκός αποσυμπιέζετο επί 30΄΄ κάθε 10΄ για χρονικό διάστημα 30΄ ενώ στη Γ ομάδα επί 30΄΄ δευτερόλεπτα κάθε 5΄ για χρονικό διάστημα 30΄.Η τοποθέτηση του σύρματος Τerumo μήκους 180 cm και η έκπτυξη του ασκού με μήκος καθετήρα 100 cm αμέσως μετά την έκφυση της αριστερής Υποκλειδίου αρτηρίας πραγματοποιήθηκε στον πρώτο χοίρο με τη χρήση ακτινοσκόπησης. Αμέσως μετά την έκπτυξη του ασκού, το μήκος του σύρματος και του καθετήρα του ασκού που εκτείνονταν εκτός του θηκαριού μετρήθηκε. Προκειμένου να επιτύχουμε τη σωστή τοποθέτηση των υλικών χωρίς ακτινοσκόπηση εφαρμόσαμε την τεχνική της εξωτερικής τοποθέτησης αυτών. Η κορυφή των υλικών τοποθετούνταν στην στερνική εντομή ενώ το υπόλοιπο τμήμα αυτών εκτείνονταν μέχρι την κοινή μηριαία αρτηρία. Στο τέλος μετρήσαμε το μήκος των υλικών που εκτείνονταν του θηκαριού. Αποδείχτηκε ότι το μήκος των υλικών εκτός του θηκαριού ήταν το ίδιο όπως με την ακτινοσκόπηση. Όταν στο monitor καταγράφηκε συστολική πίεση 50 mm Hg η αφαίμαξη τερματιζόταν. Ακολούθησε η προώθηση του ασκού άνευ ακτινοσκόπησης. Η διάρκεια έκπτυξης του ασκού ήταν 30΄. Στο 37΄ ξεκινούσε η επαναμετάγγιση του χοίρου. 24 ώρες μετεγχειρητικά διενεργούνταν ευθανασία. Αποτελέσματα: Κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού όλοι οι χοίροι επιβίωσαν. Στο τέλος του πειράματος επιβίωσαν αντιστοίχως Β ομάδα 6/6, Α ομάδα 5/6, Γ ομάδα 0/4. Όλοι οι χοίροι εμφάνισαν παραπληγία. Ο έλεγχος κατά Mann-Whitney της νεφρικής, της ηπατικής και της εντερικής λειτουργίας ανέδειξε σημαντικά στατιστική διαφορά στην παράμετρο του καλίου p=0,017 τη χρονική στιγμή t4, στην παράμετρο του SGOT p=0,017 και στην παράμετρο του φωσφόρου p=0,049 τη χρονική στιγμή t1. Ο έλεγχος κατά Wilcoxon ανέδειξε ότι η Β ομάδα εμφανίζει τις λιγότερες αποκλείσεις στις συγκεκριμένες χρονικές στιγμές. Αντιθέτως σύμφωνα με τη μέθοδο Wilcoxon, οι παράμετροι της οξεοβασικής ισορροπίας εμφανίζουν τις λιγότερες αποκλείσεις στις συγκεκριμένες χρονικές στιγμές στην ομάδα Α, εκτός της παραμέτρου pCO2 στην οποία υπερτερεί η Β ομάδα. Σε όλους τους χοίρους καταγράφηκε αύξηση της συστολικής πίεσης αμέσως μετά την έκπτυξη του ασκού. Ο ιστολογικός έλεγχος έδειξε ότι το ποσοστό νέκρωσης ήταν μικρότερο στη Β ομάδα.Συμπέρασμα: Η μελέτη καταδεικνύει ότι η ενδοαορτική απόφραξη της θωρακικής αορτής κάτωθεν της αριστερής Υποκλειδίου αρτηρίας χωρίς ακτινοσκόπηση είναι εφικτή, επιτυγχάνοντας προσωρινή αιμόσταση και συνθήκες αιμορραγικής σταθερότητας. Η απόφραξη με διακοπτόμενο ρυθμό - τύπου ομάδας Β - , προκαλεί λιγότερες βλάβες στο ήπαρ, στο νεφρό, στο έντερο όπως επίσης και στο επίπεδο του pCO2. Παρόλα αυτά δεν προστατεύει το νωτιαίο μυελό από την ισχαιμία και την εμφάνιση της παραπληγίας όπως συμβαίνει και στην ομάδα Α με τη συνεχή έκπτυξη του ασκού.