Η Τουρκική Ως Δεύτερη/Ξένη Γλώσσα

Abstract

Η παρούσα διατριβή έχει σκοπό να προσθέσει ένα λιθαράκι στις περιορισμένες έως σήμερα πειραματικές μελέτες της ΚΓ2-τουρκικής. Συγκεκριμένα επιδιώκει να αναδείξει τις ιδιαίτερες πτυχές της διαδικασίας κατάκτησης των 3 μορφών Ονοματικών Συνταγμάτων (ΟΣ) ad tamlaması της τουρκικής (συγκεκριμένα Ο-(n)In O-(s)I(n), Ο O-(s)I(n) και O O-(y)) μέσα από τη μελέτη της διαγλωσσικής συμπεριφοράς αλλόφωνων ενηλίκων σπουδαστών της τουρκικής-Γ2. Υπό αυτό το πρίσμα τα ερωτήματα που προσπαθεί να απαντήσει η διατριβή άπτονται των εξής θεμάτων: α) σχέση μορφής-σημασίας-λειτουργίας στα τουρκικά ΟΣ, β) σειρά κατάκτησης των ad tamlaması, γ) σχέση εξωτερικών παραγόντων (Γ1, περιβάλλον, επίπεδο γλωσσομάθειας) και σειρά κατάκτησης, δ) ισχύς της Γλωσσικής Παρεμβολής στην ΚΓ2-τουρκική. Με γνώμονα αυτούς τους στόχους, η διατριβή οργανώνεται σε τρεις άξονες. Αρχικά, με μια θεωρητικά ουδέτερη περιγραφή, επιχειρείται μια ενδελεχής ανάλυση των 3 μορφών των ΟΣ της τουρκικής με επιστημονικά κριτήρια όπου επισημαίνονται τα δομικά/ τυπολογικά τους χαρακτηριστικά. Η περιγραφή της κάθε μιας από τις 3 μορφές ΟΣ γίνεται διεξοδικά ύστερα από την υποβολή τους σε 12 κοινές δοκιμασίες-κριτήρια μέσα από τις οποίες φαίνονται οι ομοιότητες και διαφορές μεταξύ τους. Στη συνέχεια, στο πειραματικό μέρος επιχειρείται η πειραματική διερεύνηση των υποθέσεων με στατιστικές μεθόδους. Η πειραματική ομάδα χωρίστηκε σε υποομάδες ως προς συγκεκριμένα παραμετρικά χαρακτηριστικά τα οποία συνδέονται με εξωγενείς παράγοντες που εικάζουμε ότι καθορίζουν τη διαδικασία κατάκτησης των συνταγμάτων ΟΣ στην ΚΓ2-τουρκική. Τα δείγμα λοιπόν (ι) απαρτίζεται από ομιλητές διαφορετικών μητρικών γλωσσών-Γ1 (ελληνικά, τουρκικές γλώσσες, αραβικά, περσικά, κινέζικα και ρωσικά), (ιι) ανήκει σε δύο επίπεδα γλωσσομάθειας (αρχάριο και μέσο) και (ιιι) μαθαίνει τη Γ2 σε διαφορετικά περιβάλλοντα μάθησης (στην Τουρκία (φυσικό) και την Ελλάδα (μη φυσικό)). Από τα αποτελέσματα και τη στατιστική ανάλυση προκύπτει ότι όλοι οι συμμετέχοντες ανεξαρτήτως Γ1 ακολουθούν την ίδια πορεία μάθησης στην κατάκτηση των διαφόρων μορφών ΟΣ. Η ομοιόμορφη στάση του δείγματος στη σειρά κατάκτησης των 3 τύπων ΟΣ και η συστηματικότητα στις λανθασμένες επιλογές θα δείξει ότι η υπόθεση της γλωσσικής παρεμβολής δεν προσφέρει ουσιαστικές ερμηνευτικές δυνατότητες στην προκειμένη περίπτωση. Εικάζουμε ότι τα λάθη είναι κυρίως ενδογλωσσικά (και όχι διαγλωσσικά) και ότι ο ο βαθμός σημασιολογικής και μορφο-συντακτικής διαφάνειας της κάθε μορφής ΟΣ παίζει καθοριστικό ρόλο στη σειρά και ταχύτητα κατάκτησης του κάθε τύπου. Σε ένα τρίτο μέρος αξιοποιούνται οι διδακτικές προεκτάσεις του φαινομένου. Η διατριβή προσπαθεί να ανατρέψει τη φαινομενικά αληθή αλλά παραπλανητική παραδοσιακή θεωρητική βάση που θέλει τις 3 κατηγορίες να διδάσκονται σε αλληλοσύνδεση μεταξύ τους, προτάσσοντας αντ αυτού τη διακριτότητα των 3 τύπων ΟΣ και τη διαφοροποιημένη και αποσυνδεδεμένη διδασκαλία τους. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η παραδοσιακή προσέγγιση διδασκαλίας των 3 μορφών ΟΣ με ενιαίο τρόπο, κάτω από το συσπειρωτικό πρίσμα του όρου-ομπρέλα ad tamlaması, είναι ανεπαρκής και απαιτεί μια πιο ανανεωμένη τάση διάκρισης των 3 μορφών, όπου θα τονίζονται τα ιδιαίτερα σημασιο-συντακτικά χαρακτηριστικά του κάθε τύπου.