Μελετη Της Μεταφορας Γονιδιων Μεσω Συζευξης Στο Αιθανολοπαραγωγο Βακτηριο Zymomonas Mobilis

Abstract

Οι καλλιέργειες της ζυμομσνάδας, όπως τη λέμε μεταξύ μας, αφρίζουν έντονα, εντονότερα από μπύρα, π.χ. (σχεδόν πλήρης διάσπαση της γλυκόζης, έκλυση διοξειδίου, κ.λ.π., κ.λ.π...)• Αυτή η ζωτικότητα, οι ήχοι από τις εκτονώσεις που ακούγονται ώρες-ώρες από τους κλιβάνους επώασης, η φρουτώδης μυρωδιά που αλλάζει κατά τις φάσεις ανάπτυξης και κυρίως, μα κυρίως, τα καπρίτσιααυτά τα καπρίτσια, οι ελιγμοί αποφυγής, οι κινήσεις τακτικής, αυτό το ζόρι, το μυστήριο, η ..θηλυπρέπεια -τελικά, ναι, τη διατριβή αυτή θα μπορούσα να την αφιερώσω στο Zymomonas mobilis : τον οργανισμό που ξέρει να εμπνέει πάθη και ποτέ, μα ποτέ, αδιαφορία.Ο πρώτος χώρος όμως που πραγματικά θα ήθελα να αφιερώσω τη διατριβή μου είναι το εργαστήριο μας. Στο εργαστήριο αυτό μπήκα λίγο αφ' ότου έπαψα να κάνω λάθη στην προπαίδεια* τό μόνο πράγμα που υπήρχε τότε πάνω στους πάγκους ήταν οι λύχνοι Bunsen. Τα μπλε και κίτρινα tips αποτελούσαν ανακυκλώσιμη πολυτέλεια, η ΚΝΕ ήταν η πρώτη δύναμη του Βιολογικού και ο Μίλτος ο Τύπας είχε γένια. Αρκετό νερό κύλησε στο αυλάκι έκτοτε. Κάποια πράγματα άλλαξαν : ο χώρος γέμισε από όργανα, χημικά, αναλώσιμα υλικά και ανθρώπους. Παιδιά που έρχονται, παιδιά που φεύγουν, παιδιά που μένουν και γίνονται σιγά-σιγά ενήλικες. Στην Ειρήνη που προηγήθηκε, στο Μάριο που τώρα είναι κάπου στη Ρόδο για το στρατιωτικό του, στο Βαγγέλη και το Βασίλη που από αρκετό καιρό δεν μπερδεύουμε πια τα ονόματα τους, σε αυτό το σκερτσόζικο, την Παρασκευή -ένα μεγάλο ευχαριστώ. Αν νομίζουν ότι αυτά τα χρόνια τους έδωσα με την παρουσία μου, κάνουν λάθος : εγώ πήρα από αυτούς. Κάποια άλλα πράγματα, βέβαια, δεν άλλαξαν : ο Μίλτος δεν έμαθε να λέει ένα μπράβο. Ποτέ του! Επειδή όμως ένα πολύ σημαντικό μέρος αυτών που ξέρω και αυτών που είμαι το οφείλω σ' αυτόν, του ανήκει το μεγαλύτερο και θερμότερο ευχαριστώ.Στη συνέχεια νιώθω μια βαθύτατη ανάγκη να απευθυνθώ σε αυτό το Τμήμα Βιολογίας του Παν/μίου Αθηνών. Στον κόσμο που δουλεύει ακούραστα για να εκπαιδεύει ανθρώπους και παράλληλα να συντηρεί την έρευνα, στον κόσμο που υποστηρίζει τεχνικά και ουσιαστικά όλη αυτή την προσπάθαα (Μίκα, γεια σου!), σε όλον αυτόν τον κόσμο, αφιερώνω εξίσου τη διατριβή. Στο Βιολογικό της Αθήνας πέρασα ίσως τα καλύτερα μου χρόνια, γνωρίστηκα με ιδιαίτερους ανθρώπους, έκανα κάποιες από τις σημαντικότερες μου σκέψεις και όχι μόνο εγώ. Δεν ξεχνώ τις σπίθες των παραδόσεων που άναβαν φωτιές μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες στην φοιτητική μου παρέα ή την άριστη ποιότητα των γνώσεων που απορροφήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Την έκταση αυτού του πλούτου συναδητοποιούμε πλήρως όσοι από μας έχουμε βγεί και συγκριθεί με συναδέλφους μας στο εξωτερικό. Σε μια εποχή δε, που ολοένα και περισσότερο συναντάει κανείς στον ελληνικό τύπο και τηλεόραση πομπώδεις ανταποκρίσεις για την έρευνα σε κέντρα και ιδρύματα πιο φανταχτερά από τα 'ταπεινά' μας εργαστήρια, τόσο περισσότερο νιώθω την ανάγκη, με κάθε ευκαιρία, να υπερασπίζομαι αυτόν το χώρο και την ουσία της δουλειάς που γίνεται σ' αυτόν. Στον κόσμο του Βιολογικού λοιπόν εύχομαι το καλύτερο, κυρίως στην ευάλωτη ομάδα των -νυχθημερόν -εργαζόμενων μεταπ...