Μελέτη Των Αιμοδυναμικών, Ιστολογικών Και Εργαστηριακών Μεταβολών Μετά Απο Εκτεταμένες Ηπατεκτομές Σε Ζωικό Πρότυπο

Abstract

Σκοπός: Η παρούσα διατριβή έχει 3 βασικούς σκοπούς. Πρωτίστως, τη μελέτη των βιοχημικών, ιστολογικών και αιμοδυναμικών μεταβολών που προκύπτουν μετά από εκτεταμένες ηπατεκτομές (75-80%) σε πειραματικό πρότυπο χοίρου. Δευτερευόντως, τη δημιουργία ενός νέου χειρουργικού μοντέλου πρόκλησης SFSS σε πειραματικό πρότυπο χοίρου, με τη χρήση συσκευής ραδιοσυχνοτήτων (Aquamantys® System ) για την εκτομή του ηπατικού παρεγχύματος. Τέλος, τη μελέτη της επίδρασης της προφυλακτικής σπληνεκτομής, μετά από εκτεταμένη ηπατεκτομή, με σκοπό την πρόληψη της εκδήλωσης SFSS.Υλικό/Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 23 οικόσιτοι χοίροι (Large Landrace White), σωματικού βάρους 25-30Kg. Οι πρώτοι 5 χοίροι χρησιμοποιήθηκαν με σκοπό την εκμάθηση της νέας χειρουργικής τεχνικής εκτέλεσης 75-80% ηπατεκτομής. Τα υπόλοιπα 18 πειραματόζωα κατανεμήθηκαν τυχαία σε δυο ομάδες: στην ομάδα Α, οπού διενεργήθηκε μόνο εκτεταμένη ηπατεκτομή (75-80%) και στην ομάδα Β, όπου πραγματοποιήθηκε εκτεταμένη ηπατεκτομή (75-80%) και σπληνεκτομή.Αποτελέσματα: Στην πειραματική ομάδα όπου διενεργήθηκε μόνο ηπατεκτομή (ομάδα Α), τα πειραματόζωα παρουσίασαν υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας, με σημαντική επιδείνωση της ηπατικής λειτουργίας κατά τη διάρκεια της μετεγχειρητικής πορείας, ενώ στους ιστολογικούς δείκτες που μελετήθηκαν ήταν εμφανής η επιβράδυνση της ηπατικής αναγέννησης. Στην πειραματική ομάδα όπου διενεργήθηκε και σπληνεκτομή (ομάδα Β), τα πειραματόζωα παρουσίασαν χαμηλό ποσοστό θνητότητας, ενώ παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση της ηπατικής λειτουργίας, κυρίως μετά τη δεύτερη μετεγχειρητική ημέρα. Επιπλέον, υπήρξε υψηλός δείκτης ηπατικής αναγέννησης τόσο σε μακροσκοπικό όσο και ιστολογικό επίπεδο.Συμπεράσματα: Το χειρουργικό πειραματικό μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα μελέτη αποτελεί ένα αξιόπιστο μοντέλο πρόκλησης SFFS μετά από εκτεταμένη ηπατεκτομή. Επιπλέον, είναι εύκολα αναπαραγώγιμο, με σχετικά μικρό οικονομικό κόστος και δυνητικά αναστρέψιμες βλάβες. Αξιολογώντας τα αποτελέσματα των 2 πειραματικών ομάδων, συμπεράναμε ότι η σπληνεκτομή επιτυγχάνει ελάττωση της νοσηρότητας και θνητότητας μετά από μείζονα ηπατεκτομή, ελαττώνοντας την πίεση εντός της πυλαίας κυκλοφορίας και αυξάνοντας την ηπατική αναγέννηση.