Μελέτη των ενζύμων του γόνου της αλκοολικής αφυδρογονάσης στο έντομο Bactrocera oleae

Abstract

3.3. Στάδια καθαρισμού της ADH από στελέχη πληθυσμών του εντόμου Β. oleae 67 3.3.1. Παρασκευή ακατέργαστου εκχυλίσματος από νύμφες δάκου της ελιάς με γονότυπο SS 67 3.3.2. Καθαρισμός της ADH από ακατέργαστο εκχύλισμα νυμφών με γονότυπο SS του δάκου της ελιάς 68 3.3.3. Καθαρισμός της ADH από στελέχη πληθυσμών του δάκου της ελιάς με γονότυπο FF 3.3.4. Καθαρισμός της ADH από νύμφες στελεχών του δάκου της ελιάς με γονότυπο II 77 3.3.5. Καθαρισμός της ADH από νύμφες στελεχών του δάκου της ελιάς με γονότυπο SI 81 3.4. Ποιοτικός έλεγχος της καθαρότητας της ADH των τεσσάρων γονότυπων του δάκου της ελιάς 85 3.4.1. Ηλεκτροφόρηση σε πηκτή αμύλου 3.4.2. Προσδιορισμός του μοριακού βάρους της υπομονάδας της ADH 86 3.4.3. Προσδιορισμός του μοριακού βάρους της ADH 90 3.5. Αποτελέσματα και συζήτηση για τον καθαρισμό 91 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΒΙΟΧΗΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ 4.1.Εισαγωγή 4.2. Υλικά και Μέθοδοι 4.2.1. Προσδιορισμός της ενζυμικής δραστικότητας και πρωτεΐνης 99 4.2.2. Παραγωγή ενζύμων ADH από στελέχη B.oleae αποικιών 99 4.2.3. Καθαρισμός του ενζύμου από τους τρεις γονότυπους 100 4.2.4. Επίδραση του pH επί της δραστικότητας της ADH των γονότυπων SS, II και SI 4:2.5. Επίδραση της θερμοκρασίας επί της ενζυμικής δραστικότητας της αλκοολικής αφυδρογονάσης των τριών γονότυπων του δάκου της ελιάς 4.2.6. Κινητικές σταθερές της καταλυτικής αντίδρασης 107 4.2.6.1. Σχέση της ταχύτητας της αντίδρασης προς την συγκέντρωση του υποστρώματος (Εξίσωση Michaelis-Menten) 107 4.2.6.2. 'Σχετική αποδοτικότητα' των τριών ενζύμων βάσει του λόγου K3/K m και Vmax/Km 4.2.6.3. 'Σχετική σταθερότητα' των τριών ενζύμων για 5, 10 και 15 ημέρες στους 25°C 123 4.2.6.4. 'Τιμές' των ενζύμων των γονότυπων SS, II και SI για 5, 10 και 15 ημέρες στους 25°C βάσει του λόγου K3/K m και V^/Km 124 4.3.. Αποτελέσματα και συζήτηση 128 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΕΡΙΛΗΨΗ 137 SUMMARY 139 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1.1. Συστηματική κατάταξη Ο δάκος της ελιάς είναι ένα επιβλαβές έντομο αποκλειστικά μονοφάγο, τρεφόμενο από τον ελαιόκαρπο. Ανήκει στην οικογένεια των Tephritidae, στην οποία ανήκουν και άλλα έντομα μεγάλης οικονομικής σημασίας. Μέχρι πρότινος ήταν γνωστός ως Dacus oleae (Gmelin, 1790). Μετονομάστηκε πρόσφατα σε Bactrocera oleae (Drew, 1989). Ταξινομείται ως ακολούθως : Τάξη : Diptera Υπόταξη: Cyclorrapha Οικογένεια : Tephritidae/ Trypetidae Υποοικογένεια : Dacinae Γένος : Bactrocera Είναι ευρύτατα διαδεδομένος στις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου, όπου καλλιεργείται η ελιά. Δεν απαντάται στη Βόρειο και Νότιο Αμερική και Ιαπωνία, όπου επίσης καλλιεργείται η ελιά, αλλά σε μικρότερη έκταση. (Πελεκάσης, 1980). Προσβάλλει τον καρπό όλων των ευγενών ποικιλιών της ευρωπαϊκής ελιάς (Olea europea), καθώς και της άγριας (Olea silvestris). Στην Αφρική, προσβάλλει τον καρπό των Olea crysophilla και Olea verucosa, και στην Ασία μέχρι την Ινδία τον καρπό του Olea cuspidata. 1.2. Στάδια ανάπτυξης του εντόμου Αυγό : Επίμηκες, κυλινδρικό, γαλακτόχροο και λείο, διαστάσεων περίπου 0,75 Χ 0,17 mm. Προνύμφη : Λευκή-υποκίτρινη, ακέφαλη, άπους, οξύλικτη στο πρόσθιο κεφαλικό άκρο. Μέχρι τη νύμφωσή της διακρίνονται τρία προνυμφικά στ...