Μελέτη Των Ορυκτών Αμιάντου Και Τρόποι Ανίχνευσης Των Ινών Τους Στο Περιβάλλον

Abstract

Η ύδρευση της Θεσσαλονίκης από τα νερά του ποταμού Αλιάκμονα δημιούργησε μία διπλή ανάγκη. Αφενός να καταγραφεί το πρόβλημα σε όλη του την έκταση, αφετέρου να μπορέσει να βρεθεί μία μεθοδολογία μπορεί γρήγορα, οικονομικότερα και με ακρίβεια να παρέχει τις απαραίτητες μετρήσεις. Στο πρώτο μέρος της έρευνας προτείνεται μεθοδολογία βασισμένη στη χρήση Ηλεκτρονικού Μικροσκοπίου Σάρωσης (SEM) ώστε να καλύψει τα παραπάνω ζητήματα. Στο δεύτερο μέρος της έρευνας αυτή η μεθοδολογία αυτή χρησιμοποιείται ώστε να καταγραφεί η πλήρης έκταση του προβλήματος στα νερά του ποταμού Αλιάκμονα, συγκριτικά και επικουρικά με την ισχύουσα μεθοδολογία με χρήση Ηλεκτρονικού ΜΙκροσκοπίου Διερχόμενης Δέσμης (ΤΕΜ). Οι περιοχές με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ινών βρίσκονται κοντά στην περιοχή των ορυχείων αμιάντου στη Μονή Ζιδανίου του Νομού Κοζάνης και εντοπίζονται στα ρέματα που αποστραγγίζουν την περιοχή του ορυχείου καθώς και στα σημεία του ποταμού που διέρχονται κοντά στα στείρα του ορυχείου και κατάντη. Μεγάλες συγκεντρώσεις ινών αμιάντου παρατηρούνται επίσης και στην λίμνη Πολυφύτου. Σε καμία περίπτωση δε βρέθηκαν συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από τα όρια ασφαλείας των διεθνών και εθνικών κανονισμών προστασίας της δημόσιας υγείας. Σύγκριση των αποτελεσμάτων μεθοδολογιών οδήγησε σε μεταξύ τους διαφορές στα πλαίσια του στατιστικού σφάλματος. Τα σημεία στα οποία υπερτερεί η χρήση ΤΕΜ αφορούν μικρές ίνες και ακρίβεια στον προσδιορισμό της ορυκτής φάσης, ενώ το SEM υπερτερεί σε ευκολία, οικονομία και χρηστικότητα. Σε μελέτες περιβαλλοντικές ή καταγραφής της κατάστασης το SEM δίνει εξίσου ακριβή αποτελέσματα και προτείνεται η χρήση του.