Μελέτη Των Υπερηχογραφικών Δεικτών Αγγείωσης Της Έκτοπης Κύησης Μετά Από Θεραπεία Με Μεθοτρεξάτη

Abstract

Η μελέτη των ασθενών που διερευνώνται για έκτοπη κύηση, αποτελεί αντικείμενο μελέτης στη γυναικολογία, με σημαντικά ευρήματα, αλλά και πολλά ερωτηματικά. Σε μελέτες που έχουν γίνει στο παρελθόν για τη φαρμακευτική αντιμετώπιση της έκτοπης κύησης, χρησιμοποιούνταν μόνο οι τιμές της β-hCG για την παρακολούθηση της ίασης ή μη, μετά τη χορήγηση της μεθοτρεξάτης, χωρίς την παράλληλη παρακολούθηση των δεικτών αγγείωσης. Η παρούσα λοιπόν μελέτη αξιολόγησε τις μεταβολές των μετρήσεων των δεικτών αγγείωσης από την 1η μέρα της φαρμακευτικής θεραπείας έως την τελική μείωση των ελάχιστων τιμών τους. Σε περίπτωση επιβεβαίωσης της ερευνητικής υπόθεσης, θα χρησιμοποιείται η ελάχιστη τιμή των δεικτών αγγείωσης, σε συνάρτηση με τις συγκεντρώσεις της β-hCG και τη μείωση των διαστάσεων του σάκου, σε κάθε έκτοπη κύηση υπό φαρμακευτική θεραπεία. Στη μελέτη συμμετείχαν 72 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας που είχαν εισαχθεί στην Κλινική για διερεύνηση δευτεροπαθούς αμηνόρροιας, με ή χωρίς αιμόρροια εκ των έσω γεννητικών οργάνων, με θετική β-hCG. Στην 1η ομάδα (37 άτομα) συγκεντρώθηκαν οι ενδομήτριες κυήσεις και απειλούμενες κυήσεις (ομάδα μαρτύρων). Στη 2η ομάδα (35 άτομα) συγκεντρώθηκαν γυναίκες με απεικονιστικά ευρήματα που συνηγορούν υπέρ της εκτόπου κυήσεως (ομάδα μελέτης), οι οποίες πληρούσαν τις προϋποθέσεις για τη θεραπεία με μεθοτρεξάτη. Έπειτα, διενεργήθηκε υπερηχογραφικός έλεγχος και μέτρηση των δεικτών αγγείωσης (PI – RI) της έκτοπης κύησης σε συνδυασμό με έλεγχο της τιμής της β-hCG σε κάθε ασθενή. Τα αποτελέσματα χωρίστηκαν σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα, όπου περιγράφηκαν οι μεταβολές δεικτών αγγείωσης, μεταβολές συγκεντρώσεων της β-hCG, μεταβολές διαστάσεων εμβρυϊκού σάκου, μεταβολές πάχους ενδομητρίου και διαστάσεων σύστοιχης ωοθήκης και ο υπολογισμός μεταβλητής, ως συνδυασμού των προηγουμένων. Η ομάδα μελέτης διαιρέθηκε με βάση την παρακολούθηση της πορείας των επιπέδων της β-hCG (εάν τα επίπεδα της αυξάνουν ή παραμένουν σταθερά) και τον αριθμό των δόσεων της μεθοτρεξάτης. Αρχικά μετρήθηκαν οι διαστάσεις του σάκου σε τέσσερις διαδοχικές χρονικές στιγμές κύησης στην ομάδα ελέγχου και την ομάδα μελέτης και παρατηρήθηκαν αυξανόμενες τιμές διαστάσεων του σάκου στις γυναίκες με ενδομήτρια κύηση εν αντίθεση με τις πιο σταθερές εκτιμήσεις που προέκυψαν στις γυναίκες με έκτοπη κύηση. Οι μετρήσεις των επιπέδων της β-hCG ήταν μεγαλύτερες στην ομάδα ελέγχου σε σύγκριση με αυτές της ομάδας μελέτης ενώ οι μεταβολές στο πάχος του ενδομητρίου στη ομάδα μελέτης χαρακτηρίστηκαν με σταδιακή μείωση ανά ημέρα κύησης που έφτανε το 76%. Σημαντική μείωση αλλά όχι στατιστικά ισχυρή ήταν αυτή που καταγράφηκε στη μονή δόση μεθοτρεξάτης. Επιπλέον εκτιμήθηκαν οι ποσοτικοί δείκτες παλμικότητας και αντίστασης λαμβάνοντας υπόψη την ταχύτητα ροής και τη σχέση συστολής/διαστολής και παρατηρήθηκε ότι τόσο στην ομάδα ελέγχου όσο και σε αυτή με έκτοπες κυήσεις δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές μειώσεις. Αξιόλογο είναι να επισημανθεί ότι στην ομάδα μελέτης η θεραπεία με μεθοτρεξάτη αποδείχτηκε αποτελεσματική αφού μειώθηκε κατά 80% ενώ τα επίπεδα της β-hCG με εκείνα των δεικτών αντίστασης (RI-index) διαπιστώθηκε ότι έχουν μια θετική ισχυρή συσχέτιση μεταξύ τους. Συνοψίζοντας, ένας μελλοντικός στόχος, είναι να πραγματοποιηθούν επιπρόσθετες μεγάλες πληθυσμιακές μελέτες γυναικών με ένα μεγαλύτερο εύρος δημογραφικών παραγόντων και κλινικών δεδομένων, ώστε να προκύψουν περισσότερα στοιχεία.