Μια Διαδικτυακή Ομάδα Υποστήριξης Ως Τόπος Αφήγησης Και Συλλογικής Επεξεργασίας Εμπειριών Απιστίας

Abstract

Η πανταχού παρουσία του διαδικτύου έχει μεταμορφώσει όψεις της βίωσης των στενών διαπροσωπικών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένων των σχεσιακών παραβάσεων, όπως η απιστία. Έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται, αντιμετωπίζουν και νοηματοδοτούν αυτές τις εμπειρίες. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται στην απήχηση των διαδικτυακών ομάδων υποστήριξης, όπου εκατομμύρια άνθρωποι αφηγούνται τα βιώματά τους σχετικά με εμπειρίες απιστίας. Εκκινώντας από την υπόθεση ότι «κατασκευάζουμε τα αντικείμενά μας και τα αντικείμενα μας κατασκευάζουν», στην παρούσα διατριβή εξετάζεται (α) πώς το υποκείμενο που έχει βιώσει εμπειρίες απιστίας-ως «προδομένος», «προδοτικός» σύντροφος ή ως το «τρίτο πρόσωπο» - απεικονίζει τον εαυτό του και τη σχέση του μέσα από την αυτο-αποκάλυψη σε διαδικτυακές κοινότητες και (β) ποια είναι τα χαρακτηριστικά της επικοινωνίας τα οποία συνθέτουν σε αυτές τις ομάδες ένα περιβάλλον «κοινωνικής υποστήριξης». Για τη συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε σκόπιμη δειγματοληψία 630 αναρτήσεων από το διαδικτυακό φόρουμ Loveshack, με βάση τις συζητήσεις για εμπειρίες απιστίας που αναρτήθηκαν σε μια περίοδο 5 μηνών, μεταξύ 1 Φεβρουαρίου 2017 έως 31 Ιουνίου 2017. Τα δεδομένα αναλύθηκαν μέσω ποιοτικής ανάλυσης περιεχομένου. Εξετάζοντας τις εμπειρίες εξωδυαδικών σχέσεων, η παρούσα έρευνα υπογραμμίζει πώς παρουσιάζεται ο εαυτός στο πλαίσιο νέων μορφών κοινοτήτων και λαμβάνοντας υπόψη τη ρευστότητα των σχέσεων- ένας εαυτός που στην παρούσα ομάδα εμφανίζεται ως διλημματικός, αμφίθυμος, ματαιωμένος και συγκρουσιακός. Στο πλαίσιο αυτό, η παρούσα διαδικτυακή ομάδα αναδεικνύεται ως αποθετήριο εμπειριών σχεσιακής παράβασης και ρήξης, καθώς και ως καταφύγιο συναισθηματικής υποστήριξης. Έτσι, με την παρούσα μελέτη εξάγονται συμπεράσματα σχετικά με το πώς υφαίνεται ο εαυτός υπό συνθήκες ρήξης και πώς προσπαθεί να επαναδιαπραγματευθεί αυτή τη ρήξη διαδικτυακά. Το πλαίσιο αυτό υποδεικνύει τις προεκτάσεις της παρουσίας των διαδικτυακών κοινοτήτων για την κατανόηση της κοινωνικότητας, όπου τελικά συναντάμε ένα υποκείμενο με πολλαπλές ταυτότητες, που προσπαθεί να ικανοποιήσει και να δώσει προτεραιότητα στις ατομικές του ανάγκες, ενώ συνεχίζει να αναζητά τον «Άλλον», υπό νέους όμως όρους. Τα αποτελέσματα αντανακλούν τον κοινωνικό χαρακτήρα των νέων τεχνολογιών. Η ανθρώπινη ανάγκη του ανήκειν και της εμπερίεξης υπό συνθήκες σχεσιακής ρήξης συνεπάγεται την αναζήτηση πηγών υποστήριξης και το διαδίκτυο φαίνεται ότι μπορεί να αναλάβει έναν διαμεσολαβητικό ρόλο. Η παρούσα μελέτη υποδεικνύει πώς οι διαμεσολαβημένες ταυτότητες κατασκευάζονται στις διαδικτυακές ομάδες υποστήριξης και πώς οι ομαδικές διεργασίες υποστήριξης εμφανίζονται σε διαδικτυακούς χώρους. Οι διεργασίες νοηματοδότησης και η προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης εμπειριών συναισθηματικής ρήξης ενέχουν έναν σχεσιακό χαρακτήρα και υπό κάποιες συνθήκες μπορούν να ενισχυθούν μέσω της διαδικτυακής οδού.