Νευροψυχολογική Διερεύνηση Της Μνήμης Ονομάτων - Προσώπων Σε Φυσιολογικό Πληθυσμό Και Ασθενείς Με Νευροεκφυλιστικά Νοσήματα

Abstract

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή διερευνήθηκε η ικανότητα συνδυαστικής μνήμης προσώπων-ονομάτων σε φυσιολογικό πληθυσμό και ασθενείς με νευροεκφυλιστικά νοσήματα. Αρχικά, σταθμίστηκε και επιβεβαιώθηκε η εγκυρότητα και η αξιοπιστία της ελληνικής έκδοσης της δοκιμασίας συνδυαστικής μνήμης προσώπων-ονομάτων (GR-FNAME12) σε πληθυσμό 216 νοητικά υγιών συμμετεχόντων ηλικίας 60 έως 85 ετών. Βρέθηκε ότι η GR-FNAME12 εμφανίζει επαρκή δομική, συγκλίνουσα και αποκλίνουσα εγκυρότητα, καθώς και ικανοποιητικό συντελεστή αξιοπιστίας δοκιμής-επανεξέτασης παρουσιάζοντας επαρκείς ψυχομετρικές ιδιότητες ως μια έγκυρη και αξιόπιστη δοκιμασία αξιολόγησης των ικανοτήτων συνδυαστικής μνήμης σε ελληνικό πληθυσμό. Επιπρόσθετα, εξετάστηκαν για πρώτη φορά με τη δοκιμασία GR-FNAME12 οι μνημονικές επιδόσεις τριών διαφορετικών ομάδων: νοητικά υγιή άτομα, άτομα με υποκειμενικές αιτιάσεις διαταραχών μνήμης και άτομα με διάγνωση aMCI. Η συγκεκριμένη δοκιμασία βρέθηκε να διαχωρίζει τις επιδόσεις ανάμεσα στις κλινικές υποομάδες της προκλινικής περιόδου (υποκειμενικές αιτιάσεις), των αρχικών σταδίων της AD (aMCI) και των νοητικά υγιών ατόμων. Φάνηκε πως παρουσιάζει επαρκή διαγνωστική ακρίβεια με ικανοποιητικές τιμές ευαισθησίας και ειδικότητας καθιστώντας την ένα αξιόπιστο κλινικό εργαλείο. Ακόμη, τα αποτελέσματα της παρούσας διδακτορικής διατριβής υποστηρίζουν ότι η GR-FNAME12 συνιστά ένα χρήσιμο κλινικό νευροψυχολογικό εργαλείο για τον νοητικό έλεγχο ασθενών με νόσο του Parkinson. Η GR-FNAME12 φαίνεται να διαφοροποιεί επαρκώς διακριτούς νοητικούς φαινότυπους της PD. Ασθενείς με ήπια νοητική εξασθένηση επιτελικού και οπτικοχωρικού τύπου έχουν σημαντικά χαμηλότερες επιδόσεις σε σύγκριση με τα υπόλοιπα νοητικά προφίλ. Τέλος, τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν πως μη ανοϊκοί PD ασθενείς στα αρχικά στάδια της νόσου παρουσιάζουν σημαντικά χαμηλότερες επιδόσεις σε οπτικά και συνδυαστικά οπτικολεκτικά μνημονικά έργα ελεύθερης ανάκλησης, ενώ αντίθετα, ανακτούν αποτελεσματικότερα πρόσφατο υλικό από το σύστημα της λεκτικής μνήμης. Συνοψίζοντας, τα ευρήματα της παρούσας διατριβής διευρύνουν την υπάρχουσα σχετική βιβλιογραφία και θα μπορούσαν να έχουν σημαντική εφαρμογή στη δημόσια υγεία με σκοπό την πρόληψη και τη διάγνωση μνημονικών ελλειμμάτων στο αρχικό στάδιο νευροεκφυλιστικών νοσημάτων στον ελληνικό πληθυσμό.