Ο Ρόλος Των Βιολογικών Παραγόντων Στην Αντιμετώπιση Ασθενών Με Μη Μικροκυτταρικό Καρκίνο Του Πνεύμονα

Abstract

ΕισαγωγήΤο bevacizumab και το erlotinib έχει αποδειχθεί ότι παρατείνουν τη συνολική επιβίωση σε ασθενείς με μη - πλακώδες μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα ( NSCLC) . Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα και η τοξικότητα του συνδυασμού docetaxel , carboplatin ,bevacizumab και erlotinib στη θεραπεία πρώτης γραμμής ασθενών με NSCLC.ΜέθοδοιΣυνολικά 229 ασθενείς σταδίου ΙΙΙβ / IV μη πλακώδους NSCLC υποβλήθηκαν αρχικά σε δύο κύκλους χημειοθεραπείας με carboplatin 5.5AUC-docetaxel 100 mg/m2. Μετά την ολοκλήρωση των δύο κύκλων θεραπείας, οι ασθενείς αξιολογήθηκαν ως προς την ανταπόκριση και χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες: 61/229 συνέχισαν με τέσσερις κύκλους χημειοθεραπείας (ομάδα ελέγχου) , 52/229 έλαβαν χημειοθεραπεία μαζι με erlotinib 150 mg ημερησίως, 56/229 έλαβαν χημειοθεραπεία συν bevacizumab 7,5 mg / kg , και 60/229 υποβλήθηκαν σε αγωγή με συνδυασμό χημειοθεραπείας , erlotinib και bevacizumab μέχρι την εξέλιξη της νόσου. Πρωταρχικός στόχος της μελέτης ήταν η συνολική επιβίωση .ΑποτελέσματαΣτα 4 χρόνια παρακολούθησης της μελέτης, δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά στην επιβίωση και στο χρόνο μέχρι την εξέλιξη της νόσου μεταξύ των τεσσάρων ομάδων θεραπείας . Μετά από δύο κύκλους χημειοθεραπείας , οι ασθενείς χωρίστηκαν ανάλογα με την απόκριση τους σε αυτούς που ανταποκρίθηκαν και σε αυτούς που δεν ανταποκρίθηκαν, προκειμένου να εξεταστεί ο ρόλος της αρχικής απόκρισης, ως ένας ανεξάρτητος παράγοντας στην επιβίωση. Οι ασθενείς που δεν απάντησαν και οι οποίοι έλαβαν συμπληρωματική θεραπεία με bevacizumab ή θεραπεία συνδυασμού είχαν ένα όφελος επιβίωσης 657 ημέρες (95 % CI 349 - 970 ) και 681 ημέρες ( 95 % CI 315 - 912 ) , αντίστοιχα , η οποία ήταν στατιστικά σημαντική σε σύγκριση με τη συνέχιση μόνο με κυτταροτοξική χημειοθεραπεία (Ρ < 0,001 ) . Η θεραπεία συνδυασμού είχε ένα προφίλ ασφάλειας συγκρίσιμο με αυτό του bevacizumab και του erlotinib λαμβανόμενα ξεχωριστά .ΣυμπέρασμαΗ χορήγηση bevacizumab-erlotinib σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία πρώτης γραμμής , που ακολουθείται από μονοθεραπεία με bevacizumab και erlotinib ως θεραπεία συντήρησης έδειξε ελπιδοφόρα αποτελέσματα σε ασθενείς με ΜΜΚΠ , με μειωμένη τοξικότητα σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία μόνο , αλλά δεν μεταφράζεται σε μεγαλύτερη συνολική επιβίωση.