Οι Διάκονοι Και Η Διακονία Του Λόγου Στη Σερβική Εκκλησία Κατά Τον 19ο Και 20ο Αιώνα

Abstract

Στα πλαίσια της παρούσας διδακτορικής διατριβής μελετήθηκε τη διακονία του λόγου στη Σερβική Εκκλησία στον 19ο και 20ο αιώνα. Έτσι, κατέγραψα τις προσωπικότητες εκείνες (18 ιεροκήρυκες) οι οποίες ασχολούνταν με τη διακονία του λόγου, το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο δρούσαν, τον βίο, τη θεολογία και τα ομιλητικά τους έργα, ώστε να εντοπίσω τη θεματολογία των ομιλιών τους. Για μια καλύτερη εικόνα των παραπάνω πρόσθεσα κάποια στοιχεία μέσα από περιοδικά της Σερβικής Εκκλησίας, τα οποία σχετίζονται με τη διακονία του λόγου. Εξετάστηκαν οι επιρροές, τα ρεύματα οποία επηρέασαν τη διακονία του λόγου της Σερβικής Εκκλησίας. Επίσης, εντοπίστηκαν συγκυρίες των ιεροκηρύκων, η αλλαγή του κηρυκτικού παραδείγματος σε αυτούς τους δυο αιώνες. Στον 19ο αιώνα παρατηρείται μια επιρροή σχολαστικής θεολογίας, η οποία τονίζει υπερβολικά την ηθική. Στον 20ο αιώνα αυτό το κηρυκτικό παράδειγμα αλλάζει και βλέπουμε ένα αγιοπατερικό κήρυγμα, κυρίως από τους δυο κορυφαίους ιεροκήρυκες της Σερβικής Εκκλησίας, του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς και του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Δυο βασικά χαρακτηριστικά της διακονίας του λόγου της Σερβικής Εκκλησίας είναι: η χριστολογία του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς και του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς και η αίσθηση του σερβικού λαού για τη δικαιοσύνη οποία πηγάζετε από την διαθήκη του Κοσόβου. Αυτή η διατριβή ανοίγει μια καινούρια σελίδα στη διακονία του λόγου της Σερβικής Εκκλησίας επειδή προσφέρει θέματα για επόμενες διατριβές και μελέτες αυτού του τομέα.