“…Από την μεταρρύθμιση και έπειτα, και κυρίως μετά τον 2° Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχίζουν να μεταβάλλονται σταδιακά τα καλλιεργητικά συστήματα, εισάγοντας για πρώτη φορά τον διαχωρισμό φυτικής και ζωικής παραγωγής, διαχωρισμός που εντάθηκε αργότερα, αυξάνοντας τις καλλιεργούμενες εκτάσεις και εντατικοποιώντας τις καλλιέργειες. Τα διετή συστήματα αγρανάπαυσης εγκαταλείπονται σταδιακά για τριετή, με τα οποία η συνολική καλλιεργούμενη έκταση χωρίζεται σε τρεις περιοχές, από τις οποίες η μια χρησιμοποιείται ως βοσκότοπος αγραναπαυόμενη και οι άλλες δύο καλλιεργούνται με δημητριακά 291 . Μια διαφορετική παραλλαγή τριετούς εναλλαγής καλλιεργειών και αγρανάπαυσης περιελάμβανε καλλιέργεια κριθαριού τον πρώτο χρόνο, καλλιέργεια σίτου τον δεύτερο και αγρανάπαυση με ταυτόχρονη βόσκηση τον τρίτο 292 .…”