Οι Νέες Μορφές Απασχόλησης Και Οι Επιλογές Ευελιξίας Των Ελληνικών Επιχειρήσεων

Abstract

Τα τελευταία χρόνια, η διάδοση των νέων, ευέλικτων μορφών απασχόλησης και σε κατηγορίες εργαζομένων με αυξημένα εκπαιδευτικά προσόντα και δεξιότητες, ωθεί τόσο την επιστημονική έρευνα όσο και τη δημόσια συζήτηση σε νέα πεδία ενδιαφέροντος. Σύγχρονες προσεγγίσεις μάλιστα, αντιλαμβάνονται τους εργαζόμενους με διάφορες εκδοχές «εξωτερικής προς την επιχείρηση, προσωρινής εργασίας» περισσότερο ως φορείς νέων γνώσεων και ικανοτήτων που τονώνουν το δυναμισμό και την ευελιξία των επιχειρήσεων, παρά ως εργαλείο διαχείρισης του κόστους εργασίας. Η παρούσα διδακτορική διατριβή διερευνά την εφαρμογή αυτών των νέων τάσεων στις ελληνικές επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, αξιοποιώντας τα συμπεράσματα εμπειρικής έρευνας σε ενενήντα έξι (96) ελληνικές επιχειρήσεις που ανήκουν σε κλάδους παροχής επιχειρηματικών υπηρεσιών εντάσεως γνώσης, επιχειρεί να μελετήσει τα κίνητρα, τους προσδιοριστικούς παράγοντες, καθώς και τις πρακτικές χρήσης «εξωτερικής εργασίας» από αυτές. Η εικόνα που προκύπτει δεν είναι ενιαία και ομοιόμορφη. Σε ένα ευρύ φάσμα υποδειγμάτων επιχειρηματικής συμπεριφοράς, συνυπάρχουν ποιοτικοί θύλακες λειτουργικής αξιοποίησης, αλλά και φαινόμενα εκτεταμένης προσφυγής στην «εξωτερική» εργασία, σε ένα πλαίσιο ευκαιριακής διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού. Η ανάδειξη της ανομοιογένειας των επιχειρηματικών πρακτικών, αλλά και η εμπειρική επιβεβαίωση των νέων τάσεων στο ζήτημα της «εξωτερικής» εργασίας, αποτελούν τις συνεισφορές της παρούσας διδακτορικής διατριβής στη σχετική επιστημονική συζήτηση. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον ωστόσο, παρουσιάζει ο προτεινόμενος εμπλουτισμός του ερμηνευτικού και αξιολογικού πλαισίου της ευέλικτης εργασίας στην Ελλάδα, με νέες ποιοτικές διαστάσεις και κριτήρια (όπως η δημιουργία γνώσης, η καινοτομία, αλλά και οι ατομικές επιλογές), η σημασία των οποίων στη σταδιακή διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου στη χώρα μας, αρχίζει πλέον να καθίσταται εμφανής.