Η συγκεκριμένη διδακτορική διατριβή ξεκινώντας από την παραδοχή ότι η θεατρική μεταφορά με τον πολυπρισματικό της χαρακτήρα, μπορεί να προσφέρει μια ενδιαφέρουσα οπτική για τη μελέτη αρκετών μηχανισμών, θέτει προς εξέταση, δίπλα στον άξονα της διδασκαλίας, τον άξονα της σκηνοθεσίας. Με αυτόν τον τρόπο, μέσα από τη δημιουργική δραστηριότητα της σκηνοθεσίας αναπεριγράφεται σε μεγάλο βαθμό η δημιουργική δραστηριότητα της διδασκαλίας και γίνεται προσπάθεια να δοθούν νέες ερμηνευτικές προοπτικές για το ρόλο του δασκάλου. Στόχος της συγκεκριμένης μελέτης είναι η ανίχνευση και ο εντοπισμός πιθανών ομοιοτήτων και αντιστοιχίσεων μεταξύ των γενικών μεθοδολογικών κατευθύνσεων που ακολουθούνται στο πλαίσιο της διαδικασίας της διδασκαλίας και της διαδικασίας της σκηνοθεσίας. Ο τρόπος με τον οποίο οι σκηνοθετικές τεχνικές και ευρύτερα οι θεατρικές πρακτικές διασταυρώνονται ή και συνδυάζονται με τις διάφορες εκπαιδευτικές πρακτικές, αλλά και τους διάφορους τομείς της εκπαίδευσης, εμφανίζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο για τη μαθησιακή όσο και γενικότερα για την ιδεολογική επίδραση που μπορούν να ασκήσουν στους μαθητές, αλλά και στα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Σε κάθε περίπτωση η οπτική της σκηνοθεσίας στη διδασκαλία μπορεί να προσφέρει τη δυνατότητα σε κάθε παιδαγωγική διαδικασία να αντιμετωπίζεται ως μια σπάνια ευκαιρία να αποδοθεί σε μια πολύπλοκη θεωρητική ιδέα η συγκεκριμένη και άμεση ενσάρκωσή της στη δημιουργικότητα του μαθητή.