Προοπτική Μελέτη Των Μεταβολών Σπονδυλικής Στήλης Και Πυέλου Μετά Από Ολική Αρθροπλαστική Ισχίου Και Γόνατος

Abstract

Η ΟΑ του ισχίου και του γόνατος είναι σοβαρές νόσοι, που υποβαθμίζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ΟΑ του ισχίου και του γόνατος σε προχωρημένα στάδια είναι η ΤΗΑ και η TKA αντίστοιχα, που είναι μεταξύ των πιο επιτυχημένων ορθοπαιδικών επεμβάσεων, στοχεύοντας στην ύφεση του άλγους και στην αποκατάσταση της κινητικότητας των αρθρώσεων. Σκοπός της μελέτης: Η παρούσα εργασία ήταν μία προοπτική μελέτη της επίδρασης της THΑ και της TKΑ σε πληθώρα μορφολογικών παραμέτρων της ΣΣ και της πυέλου. Αναλυτικά πρώτος σκοπός της μελέτης ήταν να συγκριθεί η μορφολογία της ΣΣ και της πυέλου ασθενών με ΟΑ του ισχίου ή του γόνατος με αυτή του CG. Στην συνέχεια δεύτερος σκοπός ήταν να συγκριθεί η μορφολογία των χειρουργημένων ασθενών με την προεγχειρητική κατάσταση και το CG. Με αυτόν τον τρόπο ελέγχθηκε η επίδραση της ΤΗΑ και της ΤΚΑ στην μορφολογία της ΣΣ και της πυέλου στους ασθενείς με ΟΑ του ισχίου και του γόνατος αντίστοιχα. Υλικό και Μέθοδος: Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 2 ομάδες ασθενών. Η 1η ομάδα, η οποία αποτελούνταν από 34 ασθενείς, 15 άνδρες και 19 γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 67,62±8,28 έτη, έπασχε από ΟΑ του ισχίου και προχώρησε σε THA. Η 2η ομάδα, η οποία αποτελούνταν από 45 ασθενείς, 11 άνδρες και 34 γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 72,42±7,00 έτη, έπασχε από ΟΑ του γόνατος και προχώρησε σε TKA. Οι ασθενείς εξετάσθηκαν προεγχειρητικά, 4 και 12 μήνες μετεγχειρητικά. Οι 2 ομάδες ασθενών συγκρίθηκαν με το CG, που αποτελούνταν από 25 άτομα, 13 άνδρες και 12 γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 69,28±10,11 έτη. Η μέτρηση των ασθενών και του CG έγινε με το σύστημα επιφανειακής τοπογραφίας Diers Formetric 4D για πληθώρα μορφολογικών παραμέτρων της ΣΣ και της πυέλου στο οβελιαίο, μετωπιαίο και εγκάρσιο επίπεδο. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων πραγματοποιήθηκε με το στατιστικό πακέτο SPSS Statistics v.17.00. Η τιμή p-value<0,05 καθορίσθηκε σαν επίπεδο στατιστικά σημαντικής διαφοράς. Αποτελέσματα: Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι οι ασθενείς με ΟΑ του ισχίου σε σύγκριση με το CG παρουσίασαν στην ΣΣ μεγαλύτερη κλίση προς τα εμπρός, μεγαλύτερη σκολιωτική γωνία, μεγαλύτερη στροφή των σπονδύλων, μεγαλύτερη συστροφή της ΣΣ, ενώ στην πύελο παρουσίασαν μεγαλύτερη λοξότητα στο μετωπιαίο επίπεδο. Το χειρουργείο της ΤΗΑ προκάλεσε στους 4 μήνες στην ΣΣ βελτίωση της λορδωτικής γωνίας, βελτίωση της σκολιωτικής γωνίας και βελτίωση της συστροφής της ΣΣ. Η ΤΗΑ όσο αφορά την πύελο συνέβαλε στην βελτίωση της κλίσης στο οβελιαίο επίπεδο, της λοξότητας στο μετωπιαίο επίπεδο και της περιστροφής στο εγκάρσιο επίπεδο. Στους 12 μήνες η ΤΗΑ προκάλεσε στην πύελο βελτίωση της λοξότητας στο μετωπιαίο επίπεδο σε σύγκριση με την προεγχειρητική κατάσταση. Επίσης η επεξεργασία των αποτελεσμάτων έδειξε οι ασθενείς με ΟΑ του γόνατος σε σύγκριση με το CG παρουσίασαν στην ΣΣ μεγαλύτερη κλίση προς τα εμπρός, μεγαλύτερη πλάγια απόκλιση της μέσης γραμμής της ΣΣ, μεγαλύτερη σκολιωτική γωνία, μεγαλύτερη στροφή των σπονδύλων, μεγαλύτερη συστροφή της ΣΣ, ενώ στην πύελο παρουσίασαν μεγαλύτερη λοξότητα σε μετωπιαίο επίπεδο. Το χειρουργείο της ΤΚΑ προκάλεσε στους 4 μήνες στην ΣΣ βελτίωση της λορδωτικής γωνίας, αλλά επιδείνωση της fleche cervicale, της fleche lombaire, της κυφωτικής γωνίας και της στροφής των σπονδύλων. Στους 12 μήνες μετά την ΤΚΑ οι ασθενείς παρουσίασαν την μορφολογία της προεγχειρητικής κατάστασης με επιδείνωση της fleche lombaire και της κυφωτικής γωνίας, αλλά βελτίωση της πλάγιας απόκλισης της ΣΣ. Η ΤΚΑ όσο αφορά την πύελο στους 4 μήνες συνέβαλε στην βελτίωση της κλίσης στο οβελιαίο επίπεδο και της λοξότητας στο μετωπιαίο επίπεδο, ενώ στους 12 μήνες συνέβαλε στην βελτίωση της λοξότητας σε μετωπιαίο επίπεδο σε σύγκριση με την προεγχειρητική κατάσταση. Συμπεράσματα: Η ΤΗΑ και η ΤΚΑ εκτός από την θεραπεία της ΟΑ μεταβάλλουν την μορφή της ΣΣ και της πυέλου. Συνεπώς εκτός από την ύφεση του άλγους των αρθρώσεων η ΤΗΑ και η ΤΚΑ μπορεί να έχουν θετικές κλινικές επιδράσεις μέσω αυτών των μεταβολών. Επίσης η σύγκριση των ΤΗΑ και ΤΚΑ ως προς τις μεταβολές στην ΣΣ και στην πύελο έδειξε ότι η ΤΗΑ έχει θετικότερη επίδραση στην ΣΣ, ενώ η ΤΚΑ έχει θετικότερη επίδραση στην βελτίωση της λοξότητας της πυέλου. Ακόμη η ανάλυση των αποτελεσμάτων υποστηρίζει την υπόθεση ότι η ΟΑ του ισχίου και του γόνατος είναι το αποτέλεσμα της διαταραγμένης μορφολογίας της ΣΣ και της πυέλου.