Συγκριτική Μελέτη Δύο Μεθόδων Περιεγχειρητικής Διαχείρησης Αίματος Στη Χειρουργική Της Σπονδυλικής Στήλης

Abstract

Πραγματοποιήθηκε μια αναδρομική μελέτη σχετικά με την περιεγχειρητική διαχείριση αίματος ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση σπονδυλοδεσίας. Στόχος ήταν να εξεταστούν οι πιθανοί τρόποι ελαχιστοποίησης της αλλογενούς μετάγγισης αίματος με τον καθορισμό των παραγόντων που μπορεί να επηρεάσουν τον κίνδυνο μετάγγισης και ο έλεγχος της αποτελεσματικότητας δύο γνωστών μεθόδων περιεγχειρηιτκής διαχείρισης αίματος, της αυτόλογης προκατάθεσης (PABD) και της διεγχειρητικής εφαρμογής συσκευών blood saver. Συγκεντρώθηκαν τα στοιχεία 515 ασθενών οι οποίοι υποβλήθηκαν σε σπονδυλοδεσία για την αντιμετώπιση σκολίωσης ή σπονδυλικής στένωσης από τον Ιούλιο του 1989 έως τον Ιούλιο του 2013. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν τελικά 345 ασθενείς με μέση ηλικία 38,6 έτη, εκ των οποίων οι 81 ήταν άνδρες και οι 264 γυναίκες. Αυτοί οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες σύμφωνα με τη μέθοδο της περιεγχειρητικής διαχείρισης αίματος που χρησιμοποιήθηκε. Στην πρώτη ομάδα (49 ασθενείς) χρησιμοποιήθηκαν συσκευές διεγχειρητικής διάσωσης αίματος. Η δεύτερη ομάδα περιελάμβανε 57 ασθενείς που συμμετείχαν σε πρόγραμμα αυτόλογης προκατάθεσης αίματος (PABD), ενώ η τρίτη ομάδα είχε 78 ασθενείς των οποίων οι ανάγκες μετάγγισης καλύφθηκαν με συνδυασμό PABD και συσκευών διάσωσης αίματος. Τέλος, στην τέταρτη ομάδα με 161 ασθενείς πραγματοποιήθηκαν μόνο αλλογενείς μεταγγίσεις. Παράγοντες που εξετάστηκαν για την πιθανή προγνωστική τους αξία σχετικά με τον κίνδυνο μετάγγισης ήταν: Τα προεγχειρητικά επίπεδα Hb και Hct, το φύλο, η ηλικία, το βάρος, το BMI, ο αριθμός των επιπέδων σπονδυλοδεσίας και ο αριθμός των προκατατεθιμένων μονάδων αίματος. Οι σημαντικότεροι προγνωστικοί παράγοντες των αναγκών μετάγγισης διαπιστώθηκε πως είναι ο αριθμός των επιπέδων σπονδυλοδεσίας και οι προεγχειρητικές τιμές Hct και Hb. Οι συνολικές ανάγκες σε αίμα ανήλθαν στις 2,8 μονάδες/ασθενή, με το μεγαλύτερο βαθμό μεταγγίσεων να πραγματοποιείται διεγχειρητικά (2,2 μονάδες/ασθενή) και μόλις 0,6 μονάδες/ασθενή μετεγχειρητικά. Μόνο το 17,7% του συνόλου των ασθενών δεν χρειάστηκαν μετάγγιση, ενώ οι ανάγκες όσων χρειάστηκαν μετάγγιση καλύφθηκαν κατά 53,2% με αυτόλογο αίμα και το υπόλοιπο 46,8% με αλλογενείς μεταγγίσεις. Ο μέσος χρόνος νοσηλείας ήταν 14,8 ημέρες και από τη συμμετοχή σε PABD παρατηρήθηκε ποσοστό 28,8% μη αξιοποιημένων μονάδων αυτόλογου αίματος. Οι ανάγκες μετάγγισης στο 67,5% των ασθενών που υποβάλλονται σε επέμβαση σπονδυλοδεσίας μπορούν να καλυφθούν με μόλις τρεις μονάδες αίματος, ανεξάρτητα από τον αριθμό των επιπέδων σπονδυλοδεσίας. Η εφαρμογή συσκευών blood saver φαίνεται να αυξάνει τις διεγχειρητικές ανάγκες μετάγγισης, αν και μειώνει το βαθμό αλλογενών μεταγγίσεων. Υψηλότερο ποσοστό κάλυψης με αυτόλογο αίμα εμφανίζει η μέθοδος της αυτόλογης προκατάθεσης. Περαιτέρω μελέτες πρέπει να αποδείξουν τον καλύτερο δυνατό συνδυασμό των διαφόρων μεθόδων αυτόλογης διάσωσης αίματος, έτσι ώστε η περιεγχειρητική διαχείριση αίματος να επιτύχει εξάλειψη της ανάγκης αλλογενών μεταγγίσεων.