Συσχέτιση Της Έλλειψης Του Εξονίου 3 Του Γονιδίου Του Υποδοχέα Της Αυξητικής Ορμόνης Με Τη Θεραπεία Υποκατάστασης Σε Παιδιά Με Μεμονωμένη Ανεπάρκεια Αυξητικής Ορμόνης

Abstract

Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν να μελετήσει σe παιδιά με μεμονωμένη ανεπάρκεια αυξητικής, τη συσχέτιση της ανταπόκρισης στον πρώτο και δεύτερο χρόνο της hGH θεραπείας, με α) την παρουσία του fl/d3 πολυμορφισμού και β) τα επίπεδα έκφρασης του GHR mRNA στους fl-ομόζυγους ασθενείς. Μελετήθηκαν 195 παιδιά Ελληνικής καταγωγής και προεφηβικής ηλικίας (121 μάρτυρες και 74 ασθενείς με τιμές GH πλάσματος μετά από δυο δοκιμασίες διέγερσης <10 ng/ml). Στους ασθενείς χορηγήθηκε θεραπεία με εξωγενή hGH, σε μέση δόση 28,8 μg/kg.d. Οι μέθοδοι πολλαπλή PCR και φωλιασμένη RT-PCR χρησιμοποιήθηκαν για τον προσδιορισμό του fl/d3 πολυμορφισμού σε όλα τα παιδιά και των επιπέδων έκφρασης σε 30 fl-ομόζυγους ασθενείς αντίστοιχα. Οι ποσοτικές παράμετροι που χρησιμοποιήθηκαν για να αξιολογήσουν έμμεσα την ανταπόκριση στη θεραπεία ήταν το ύψος (SDS), το κέρδος σε ύψος (SDS) και ο ρυθμός αύξησης σε SDS και εκ/χρόνο. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά μας, το d3-αλληλόμορφο φαίνεται να συσχετίζεται με τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της hGH θεραπείας υποκατάστασης, τουλάχιστον όσον αφορά τoν πρώτο χρόνο. Από τη μελέτη της έκφρασης του mRNA των fl-ομόζυγων ασθενών προέκυψαν δυο διαφορετικά πρότυπα: Ένα πρότυπο υψηλής έκφρασης και ένα χαμηλής. Τα χαμηλά επίπεδα έκφρασης του mRNA των fl/fl-ομόζυγων ασθενών δείχνουν να σχετίζονται με τη μεγαλύτερη ευαισθησία στη hGH θεραπεία, όχι μόνο κατά τον πρώτο, αλλά και το δεύτερο χρόνο της θεραπείας. Συνεπώς στις περιπτώσεις που το fl-αλληλόμορφο είτε δεν εκφράζεται, είτε δείχνει χαμηλό πρότυπο έκφρασης, παρατηρείται καλύτερη έκβαση της θεραπείας υποκατάστασης.