Τεχνολογία Γνώσης Πλαισίου Και Μοντελοποίηση Χρηστών Σε Διάχυτα Συστήματα

Abstract

Σήμερα, βρισκόμαστε ήδη στο στάδιο μετάβασης από τις παραδοσιακές επιτραπέζιες υπολογιστικές τεχνολογίες στα διάχυτα (ubiquitous) υπολογιστικά περιβάλλοντα που θα μας υποστηρίζουν σχεδόν σε κάθε καθημερινή μας λειτουργία ή δραστηριότητα. Παράλληλα, υπάρχει μία αυξανόμενη τάση για τοποθέτηση του χρήστη στο κέντρο των υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει ότι οι υπηρεσίες θα προσαρμόζονται με βάση το στενό και ευρύτερο περιβάλλον διαβίωσης (context), τις ανάγκες και τις προτιμήσεις των χρηστών. Δύο από τις βασικότερες έννοιες στις οποίες βασίζεται η προσφορά διάχυτων εξατομικευμένων υπηρεσιών είναι η γνώση πλαισίου (context awareness) και η μοντελοποίηση χρηστών (user modeling). Η έλευση του διάχυτου υπολογισμού και η χρησιμοποίηση της διάχυτης μοντελοποίησης χρηστών (ubiquitous user modeling) έχει δημιουργήσει νέες προσδοκίες και προκλήσεις για την παροχή εξατομικευμένων υπηρεσιών σε πολλούς τομείς εφαρμογών μεταξύ των οποίων είναι και ο τομέας της υγείας. Η ιατρική αντιμετώπιση αλλάζει πλέον κατεύθυνση και γίνεται προστατευτική, προληπτική και εύκολα προσεγγίσιμη (π.χ. στη δουλειά, στο σπίτι, κλπ.), συνοδευόμενη από συνεχή και εμμένουσα παροχή υψηλής ποιότητας εξατομικευμένης ιατρικής συμβουλής και υποστήριξης. Οι σύγχρονες ιατρικές υπηρεσίες αναμένονται να είναι διαθέσιμες κάθε στιγμή, 7 ημέρες την εβδομάδα και να παρέχονται με έναν εξατομικευμένο τρόπο ώστε να απευθύνονται στις ιδιαίτερες ανάγκες και απαιτήσεις κάθε ατόμου. Η παρούσα διατριβή πραγματεύεται μία μεθοδολογία παροχής διάχυτων υπηρεσιών σε εξελιγμένα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα που συνδυάζει τη γνώση πλαισίου, τη μοντελοποίηση χρηστών και τα κοινωνικά δίκτυα (social networks). Η μεθοδολογία αυτή εφαρμόστηκε στον ιατρικό χώρο και ειδικότερα στις διαταραχές άγχους. Πιο συγκεκριμένα, στη διατριβή καθορίστηκαν πλήρως οι παράμετροι πλαισίου που σχετίζονται άμεσα με τις διαταραχές άγχους και προτάθηκε ένα μοντέλο πλαισίου που βασίζεται σε οντολογίες. Επίσης, μελετήθηκε η δομή και οι τεχνικές κατασκευής και ανανέωσης των μοντέλων χρηστών, ενώ μελετήθηκε η χρήση των κοινωνικών δικτύων για την παροχή ιατρικής φροντίδας και οι ρόλοι των μελών τους στις διαταραχές άγχους. Τέλος, προτάθηκε η αρχιτεκτονική ενός συστήματος γνώσης πλαισίου που ενσωματώνει τις ανωτέρω τεχνολογίες, τμήμα του οποίου αναπτύχθηκε, υλοποιήθηκε και αξιολογήθηκε από επαγγελματίες ιατρούς. Κατά την εφαρμογή της παραπάνω μεθοδολογίας στις διαταραχές άγχους αναπτύχθηκε η εφαρμογή PerMed που αποτελεί ένα εργαλείο αρχειοθέτησης και επεξεργασίας των προσωπικών πληροφοριών των ασθενών και τέσσερις υπηρεσίες που στοχεύουν στην υποστήριξη της θεραπείας των διαταραχών άγχους. Οι τρεις εστιάζουν στην ανακάλυψη πιθανών συσχετίσεων στα δεδομένα πλαισίου, ενώ η τέταρτη στοχεύει στην πρόβλεψη του άγχους που θα παρουσιάσει ένας ασθενής σε ένα δεδομένο πλαίσιο. Τα σχόλια που λάβαμε από επαγγελματίες ψυχιάτρους είναι αρκετά ενθαρρυντικά και ευελπιστούμε ότι η προτεινόμενη προσέγγιση θα αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο υποστήριξης της θεραπείας των διαταραχών άγχους.

Ανάλυση Και Σχεδιασμός Ασαφοπιθανοτικών Μοντέλων Για Την Μοντελοποίηση Συστημάτων Διαχείρισης Εμπιστοσύνης Με Εφαρμογή Στο Χώρο Της Ψυχικής Υγείας

“…Άλλωστε όπως αναφέρθηκε και προηγούμενα, η έκφανση αυτή της εμπιστοσύνης που αφορά τους εκάστοτε ανθρώπους που έπαιζαν τον ρόλο του θεράποντα, είναι ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες κοινωνίες ήδη από τα προϊστορικά χρόνια [41].…”

“…Οι εκτεταμένες έρευνες, κυρίως στατιστικού χαρακτήρα, που έχουν γίνει αποκαλύπτουν τον σημαίνοντα ρόλο παίζει η έννοια της εμπιστοσύνης στην σχέση ιατρού-ασθενούς [40]. Είναι τόσο σημαντικός ο παράγοντας της εμπιστοσύνης μεταξύ ιατρού και ασθενούς που επηρεάζει σημαντικά την πορεία κα την έκβαση της θεραπείας [41]. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το οποίο έχει μελετηθεί ενδελεχώς, αποτελούν οι ασθενείς με διαβήτη [42].…”

“…Πρόσφατα διοργανώθηκε μια μεγάλη έρευνα που σχετίζεται με το πώς επηρεάζει η εμπιστοσύνη που αναπτύσσεται μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, στην αντιμετώπιση χρόνιων παθήσεων, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας [41]. Η έρευνα επικεντρώθηκε στο ερώτημα εάν οι ασθενείς πρέπει να έχουν πλήρη γνώση της κατάστασης της υγείας τους και της περαιτέρω πορείας τους.…”