Современные Подходы К Диагностике И Лечению Атрофического Гастрита В Казахстане: Клинические Рекомендации И Эпидемиологический Анализ

Abstract

Атрофический гастрит — это хроническое заболевание желудка, характеризующееся прогрессирующей атрофией слизистой оболочки, что значительно увеличивает вероятность развития рака. Это исследование посвящено анализу современных знаний и методов диагностики, мониторинга и лечения атрофического гастрита, а также оценке их применимости в условиях Республики Казахстан с целью разработки актуализированных рекомендаций для клинической практики. В рамках исследования был проведен всесторонний анализ существующих доказательств, представленных в научной литературе, с учётом мнений экспертов в области гастроэнтерологии. Для разработки рекомендаций Best Practice Advice использовался системный подход, который включал обзор актуальных литературных источников с применением научных баз данных PubMed, Scopus и Web of Science. Второй этап работы заключался в проведении Экспертного совета, в ходе которого были обсуждены ключевые аспекты диагностики и терапии атрофического гастрита, а также специфические особенности его течения в Казахстане. Полученные данные позволили сформулировать обновленные рекомендации Best Practice Advice, которые будут полезны для практикующих врачей в улучшении диагностики и лечения этого заболевания, а также для формирования стратегий профилактики и своевременного вмешательства в клинической практике, что способствует снижению рисков возникновения рака желудка и улучшению качества жизни пациентов. Атрофиялық гастрит – бұл қатерлі ісік ауруының даму мүмкіндігін арттыратын шырышты қабықтың прогрессивті атрофиясы болатын созылмалы асқазан ауруы. Бұл зерттеу атрофиялық гастритті диагностикалаудың, мониторингілеудің және емдеудің заманауи білімдері мен әдістерін талдауға, сондай-ақ клиникалық практика үшін өзекті ұсынымдарды әзірлеу мақсатында олардың Қазақстан Республикасы жағдайында қолданылуын бағалауға арналған. Зерттеу аясында гастроэнтерология саласындағы сарапшылардың пікірлерін ескере отырып, ғылыми әдебиеттерде ұсынылған дәлелдерге жан-жақты талдау жүргізілді. Best Practice Advice ұсыныстарын әзірлеу үшін PubMed, Scopus және Web of Science ғылыми дерекқорларын қолдана отырып, өзекті әдеби дереккөздерге шолуды қамтитын жүйелік тәсіл қолданылды. Жұмыстың екінші кезеңі Сараптамалық кеңесті өткізуден тұрды, оның барысында атрофиялық гастритті диагностикалау мен емдеудің негізгі аспектілері, сондай-ақ оның Қазақстандағы ағымының өзіндік ерекшеліктері талқыланды. Алынған мәліметтер Best Practice Advice жаңартылған ұсыныстарын тұжырымдауға мүмкіндік берді, олар практикалық дәрігерлерге аурудың диагностикасы мен емдеу әдісін жақсартуға, сондай-ақ асқазан қатерлі ісігінің қаупін азайтуға және пациенттердің өмір сүру сапасын жақсартуға ықпал ететін клиникалық тәжірибеге аурудың алдын алу және уақытылы араласу стратегияларын қалыптастыруға септігін тигізеді. Atrophic gastritis is a chronic gastric condition characterized by progressive mucosal atrophy, significantly increasing the risk of gastric cancer development. This study focuses on analyzing current knowledge, diagnostic methods, monitoring strategies, and treatment approaches for atrophic gastritis, with an evaluation of their applicability in the Republic of Kazakhstan to develop updated clinical practice recommendations. A comprehensive analysis of existing evidence presented in the scientific literature was conducted, incorporating expert opinions from the field of gastroenterology. A systematic approach was employed to develop Best Practice Advice recommendations, including a review of relevant literature using scientific databases such as PubMed, Scopus, and Web of Science. The second phase of the study involved an Expert Council, which discussed key aspects of atrophic gastritis diagnosis and therapy, as well as specific features of its progression in Kazakhstan. The findings facilitated the formulation of updated Best Practice Advice recommendations. These guidelines aim to assist practitioners in improving the diagnosis and treatment of this condition and in developing strategies for prevention and timely intervention in clinical practice. This contributes to reducing the risk of gastric cancer and enhancing the quality of life for patients.