Sinemada anlatının temel unsurları öykü ve olay örgüsüdür. Filmlerde olay örgüsü, mekân, ses, kamera açıları ve kurgunun etkin bir şekilde kullanılmasıyla şekillenir. Sesli filmlerin ilk döneminde sinemacılar sese, sinemayı tiyatroya yaklaştıracağını düşündükleri için mesafeli yaklaşmışlardır. Ancak ilerleyen yıllarda bazı sinemacılar sesi film anlatısı için yaratıcı bir şekilde kullanmaya çalışmış, sinemada yeni anlatım yöntemleri ortaya çıkarmışlardır. Bu yöntemlerle çekilen filmlerde ses, çerçevenin sınırladığı uzamsal alanı aşmış, sinemanın zaman uzamını genişletmiştir. Sinemada zamansal ve uzamsal sınırlamayı ortadan kaldırmanın en etkili yöntemlerinden biri üst sestir. Üst ses, olay örgüsünün işlenişi sırasında sınırlılık ve öznellik kavramlarını kullanarak seyirciye hikâye hakkında bilgi vermekte, sahne sıralarını değiştirerek film akışını önemli ölçüde etkilemektedir. Sinemada anlatı üzerine yapılan çalışmalarda, Mihail Bahtin’in aslında edebiyat metinlerindeki zaman-uzam kavramını inceleyerek ortaya koyduğu kronotop kavramı öne çıkmaktadır. Pek çok film kuramcısı kronotopun sinema filmlerinin anlatısında daha somut bir şekilde görülebildiği konusunda birleşmiştir. Sinemada zaman-uzam çekim ölçekleri, kurgu, karakterlerin ilişkilerinin yanı sıra üst sesle de somutlaştırılmaktadır. Üst sesin film anlatısında kullanılması, hikâyenin kimin tarafından anlatıldığını önemli bir konu haline getirmiştir. Sinemada üst ses anlatıcıları film içerisinde bulunan karakterler ya da hikâyeyi uzaktan izleyip aktaranlardır. Üst ses etkili bir şekilde kullanıldığında filmlerin zamanı ve uzamını da şekillendirmektedir. Wong Kar Wai filmlerinde üst ses ve mekân, karakterlerin hikayeleri ve ilişkilerinin ifade edilmesinde en önemli unsurlardır. Bu çalışmanın amacı Wong Kaw Wai sinemasında üst sesin filmin anlatısını ne şekilde etkilediğini ortaya koymaktır. Bu doğrultuda Wong Kar Wai’nin ilk dönem filmlerinden Chunking Express ve Fallen Angels, Bakhtin’in kronotop kuramıyla birlikte karşılaştırmalı olarak çözümlenmiştir.

Statik germenin, vertikal sıçrama performansına akut etkisinin olumsuz olduğu ile ilgili bilimsel çalışmalar yapıldıktan sonra, antrenörlerin sporcu ısınma protokollerinde statik germe egzersizlerini kullanmadıkları görülmüştür. Bu araştırma, farklı diz açıları ve sürelerde yaptırılan statik germenin, vertikal sıçrama performansı üzerine akut etkisini tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya, Çukurova Üniversitesi Spor Kulübü'nde oynayan 19 erkek futbolcu gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcıların vertikal sıçramaları, farklı diz açılarında (150 0-130 0) ve sürelerde (0sn-15sn-30sn-45sn) uygulanmıştır. Ölçümler, 150 0 (birinci gün) ve 130 0 (ikinci gün) diz açısında 4 farklı sürede (0sn-15sn-30sn-45sn) statik germe ve vertikal sıçrama yaptırılmıştır. Her sıçrama sonrası, germe süresi kadar dinlenim verilmiştir. Katılımcıların vertikal sıçramaları Takei marka Jump Meter ile yapılırken, diz açıları baseline marka plastik goniometer (30cm) ile ölçülmüştür. Verilerin analizinde; SPSS 21 paket programı kullanılmıştır. Verilerin normal dağılımlarında; Shapiro-Wilk testine bakılmıştır. Sadece 45sn statik germe değerlerinin normal dağılım göstermediği tespit edilmiştir (p=0,046). Bu nedenle grup içi; nonparametrik testlerden Wilcoxon Testi ile gruplararası karşılaştırmalarda ise; Mann Whitney U Testi kullanılmıştır. Normal dağılım gösteren parametreler için; grupiçi paired t-testi, gruplararası independent t-testi yapılmıştır. Katılımcıların sadece 130 0 lik diz açısında 45sn statik germe sonunda yaptıkları vertikal sıçramanın 0sn deki sıçramadan daha iyi olduğu tespit edilmiştir (p=0,04). Ancak, aynı diz açısında 15sn statik germenin ise vertikal sıçramayı negatif etkilediği görülmüştür (p=0,05). Diğer ölçümler arasında anlamlı bir farklılık çıkmamıştır (p>0,05). Sonuç olarak; sporcu ısınmalarında statik germenin belirli bir diz açısı ve sürede yapılmasının, vertikal sıçrama performansında olumsuzluk yaratmayabileceği vurgulanabilir.