Cel pracyCelem badania była ocena skuteczności i bezpieczeństwa leczenia elektrowstrząsowego w populacji pacjentów ≥ 65 latMetodaOmawiane badanie miało charakter naturalistyczny, retrospektywny. Do badania włączono 65 pacjentów, kobiety i mężczyzn hospitalizowanych w oddziałach Instytutu Psychiatrii i Neurologii i poddawanych terapii EW. Analizowano przebieg 615 zabiegów przeprowadzonych w latach 2015-2019. Skuteczność EW oceniano z wykorzystaniem skali CGI-S. Bezpieczeństwo oceniano analizując działania niepożądane terapii, uwzględniając obciążenia somatyczne grupy badanych.WynikiAż 94 % pacjentów wyjściowo spełniało kryteria lekooporności. W badanej grupie nie odnotowano poważnych powikłań takich jak zgon, stan zagrożenia życia, konieczność hospitalizacji na innym oddziale czy trwały uszczerbek na zdrowiu. Łącznie w całej grupie działania niepożądane odnotowano u 47,7% starszych pacjentów, w większości przypadków (88%) miały one niewielkie nasilenie i ustępowały bez stosowania żadnego specyficznego postępowania. Najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym EW były wzrosty ciśnienia tętniczego (55,4%). Czterech pacjentów nie ukończyło terapii EW z powodu działań niepożądanych. U większości badanych (86,2%) wykonano co najmniej 8 zabiegów w serii. Zabiegi EW okazały się być skuteczną metodą leczenia w populacji pacjentów po 65 roku życia - reakcję na leczenie stwierdzono u 76,92% chorych, a remisję u 49, 23% leczonych osób. Wyjściowe nasilenie choroby w skali CGI-S wyniosło średnio 5,54, po leczeniu EW 2,67.WnioskiTolerancja zabiegów jest po 65 r.ż gorsza niż u młodszych pacjentów, większość działań niepożądanych jest związana z wyjściowymi obciążeniami somatycznymi, głównie dotyczącymi układu sercowo-naczyniowego. Nie zmienia to faktu, że terapia EW jest w tej populacji wysoce skuteczna i może stanowić bardzo dobrą alternatywę dla często nieskutecznej lub powodującej uboczne działania farmakoterapii.

The effects of acetylsalicylic acid (ASA) on mood disorders (MD) and on inflammatory parameters in preclinical and clinical studies have not yet been comprehensively evaluated. The aim of this study was to systematically summarize the available knowledge on this topic according to PRISMA guidelines. Data from preclinical and clinical studies were analyzed, considering the safety and efficacy of ASA in the treatment of MD and the correlation of inflammatory parameters with the effect of ASA treatment. Twenty-one studies were included. Both preclinical and clinical studies found evidence indicating the safety and efficacy of low-dose ASA in the treatment of all types of affective episodes in MD. Observational studies have indicated a reduced risk of all types of affective episodes in chronic low-dose ASA users (HR 0.92, 95% CI:0.88, 0.95, p < 0.0001). An association between ASA response and inflammatory parameters was found in preclinical studies, but this was not confirmed in clinical trials. Further long-term clinical trials evaluating the safety and efficacy of ASA in recurrent MD, as well as assessing the linkage of ASA treatment with inflammatory phenotype and cytokines, are required. There is also a need for preclinical studies to understand the exact mechanism of action of ASA in MD.

Introduction: Electroconvulsive therapy (ECT) is an effective and safe treatment for many mental disorders. Nevertheless, the attitudes towards ECT are negative and the use of this method in Poland is decreasing. Aim: The aim of the study was to investigate the general knowledge and attitudes towards electroconvulsive therapy among Polish university students, including students of medicine, psychology and other faculties. Material and methods: An original online questionnaire containing 39 questions was used, distributed through student groups on social networking sites. A total of 418 questionnaires were completed. The collected data were statistically analyzed. Results: Significant knowledge gaps and negative beliefs about electroconvulsive therapy were observed among Polish students. Medical and psychology students had more extensive knowledge and more positive beliefs about this method of treatment than students of other faculties. Greater knowledge of the therapy was associated with a more positive attitude towards it. The main source of knowledge about ECT for students of medicine and psychology were lectures and courses, and for students of other faculties – movies. Students, who considered psychiatry as their future specialization, had less knowledge and a more negative attitude towards ECT, relative to the rest of the respondents. Conclusions: There is a need for educational interventions that will change the way how ECT is perceived both in the public opinion and in the medical community. An effective solution to low levels of knowledge for medical students may be the observation of the procedure included in the study programme.

No abstract