Material and methods M. T., was a 40 year old male with severe haemophilia A without inhibitor and generalized secondary haemophilic a c t a h a e m a t o l o g i c a p o l o n i c a 4 8 ( 2 0 1 7 ) 2 1 2 -2 1 6 a r t i c l e i n f o Article history:

Intraoperative periprosthetic femoral fracture during hip arthroplasty is one of the most serious surgical com­plications. Its consequences can be minimized with correct diagnosis and early institution of appropriate treatment. This paper presents the management of a periprosthetic femoral fracture complicated by infection in a 53-year-old female patient. The patient underwent three revision surgeries. The first one consisted in treating the fracture and was complicated by another fracture and infection. This was followed by a two-stage treatment of the infection with a cementless revision stem arthroplasty. Arthroplasty procedures should be preceded by appropriate preoperative planning. In the treatment of peri­pro­sthetic fractures, it is essential to use appropriate implants and adhere to the AO principles of fracture ma­nagement.

Ankle sprains are the most common sports injuries, but they also happen to people that do not do any sports at all. Most of them are inversion-type traumas which could harm soft tissues like lateral collateral ligaments, capsule and peroneal tendons. The vast majority of these injuries are grade sprains where there is no clinical instability. Very often treatment is based on conservative protocols, i.e. RICE (rest, ice, compression, elevation), immobilization and avoiding weight bearing. Besides the above procedures, in the following period of time some modalities are planned, and there is not enough attention paid to regaining function after the acute stage. Such a conservative approach over a longer period of time should be reserved for fractures and grade sprains because immobilization leads to loss of pro-prioception and the formation of inelastic scar tissue caused by ligamentous adhesions. It takes about weeks to form adhesions, and clinically those patients complain about pain, sometimes also with swelling, after some exertion. One treatment option is deep friction and manipulation of adherent lateral ligaments to break the adhesions. The aim of this paper is to show an alternative treatment option which is safer than manipulation. The authors propose the use of a shockwave therapy in combination with a home exercise stretching programme in positions reproducing the trauma mechanism to remodel the scar tissue. Additionally, there should be proprioception exercises for prophylaxis and regaining normal function. ABSTRAKT Skręcenia stawu skokowego są jednym z najczęstszych urazów sportowych, ale dotyczą także osób, które w ogóle nie uprawiają żadnych sportów. Większość z nich to tzw. urazy inwersyjne mogące powodować uszkodzenie tkanek miękkich, takich jak: więzadła poboczne, torebka stawowa, ścięgna mięśni strzałko-wych. Zdecydowana większość tych urazów to skręcenia I stop-nia bez cech niestabilności klinicznej. Często leczenie w tych przypadkach opiera się na konserwatywnym protokole RICE (odpoczynek, chłodzenie, kompresja, elewacja), unieruchomieniu i odciążeniu kończyny. Powyższe postępowanie w późniejszej fazie uzupełnione jest o izykoterapię, jednakże mało uwagi zwraca się na pracę nad funkcją stawu w momencie ustąpie-nia fazy ostrej. Konserwatywne postępowanie w dłuższej per-spektywie powinno być zarezerwowane wyłącznie dla złamań i skręceń stopnia III, dlatego że długo trwające unieruchomienie prowadzi do utraty propriocepcji i powstania nieelastycznej bli-zny spowodowanej zrostami więzadłowymi. Tworzenie zrostów trwa ok. tygodni. Klinicznie pacjenci zgłaszają ból, a czasem także obrzęki po pewnym wysiłku. Opcją leczenia jest głęboki masaż poprzeczny i manipulacja więzadeł pobocznych do rozer-wania zrostów. Celem pracy było zaproponowanie alternatywnej terapii, bez-pieczniejszej niż manipulacja. Autorzy proponują zastosowanie terapii falą uderzeniową w połączeniu z programem ćwiczeń do wykonywania w domu odtwarzających mechanizm urazu tak, żeby przebudować nieelastyczną tkankę. Powyższe postę-powani...

Failure of the stem -condyle junction in a modular knee prosthesis is a rare phenomenon, but it has been described and carries serious consequences. Loosening of the femoral component increases the loads acting on the stem -condyle junction and increases the risk of fatigue fracture of the implant. The aim of this paper was to describe two cases of such damage in the revision semiconstrained prosthesis with used stems and sleeves.

Arthroplasty is currently a treatment of choice in advanced osteoarthritis. A register published in Sweden in 2017 showed that approximately 40% of hip arthroplasty procedures in patients whose osteoarthritis is secon­dary to childhood diseases are performed in individuals under 50 years of age. We describe the treatment of a 42-year-old female patient after hip arthroplasty with a massive non-in­fec­tious inflammatory muscle infiltrate, who did recreational sports. An individualised treatment and physiotherapy programme made it possible for the patient to fully resume her recreational sports activities.