In bacterial bone infections, excessively formed oxidants may result in local and systemic oxidative stress. Vitamin C is the major extracellular nonenzymatic antioxidant, also implicated in bone cells metabolism and viability. The physiological functions of vitamin C largely depend on its redox status. We sequentially assessed oxidative stress markers, hydroperoxides and malondialdehyde (MDA), total antioxidant activity (AOA), total vitamin C, ascorbic acid (Asc), and oxidized/reduced vitamin C ratio in 137 patients with acute osteomyelitis (OM). Compared to 52 healthy controls, in OM group baseline serum hydroperoxides, MDA and oxidized/reduced vitamin C ratio were higher whilst Asc and AOA were lower (P < 0.05, resp.). On the other side, total vitamin C levels in patients and controls were similar (P > 0.05), thereby suggesting a relative rather than absolute vitamin C deficiency in OM. During the follow-up, oxidative stress markers, AOA, and oxidizedreduced vitamin C ratio were gradually returned to normal, while there was no apparent change of total vitamin C concentrations. Persistently high values of oxidized/reduced vitamin C ratio and serum MDA were found in subacute OM. In conclusion, acute OM was associated with enhanced systemic oxidative stress and the shift of vitamin C redox status towards oxidized forms.

Apstrakt: U cilju empirijske provere relacija samoefikasnosti prema sociokognitivnoj teoriji i vrsta akademske motivacije prema teoriji samoodređenja obavljeno je istraživanje na prigodnom uzorku od 976 ispitanika oba pola (63% ispitanica) i uzrasta od 15 do 19 godina (AS =17; SD = 0,92). Podaci su generisani primenom instrumenata upitničkog tipa za merenje ovih osobina sa glavnim predmetima merenja koji se, bar prema rezultatima niza domaćih istraživanja, mogu definisati uglavnom u saglasnosti sa očekivanjima polaznih teorija. Podaci iz ovog istraživanja su analizirani kanoničkom korelacionom analizom i kanoničkom analizom kovarijansi na nivou stavki i na nivou užih aspekata samoefikasnosti i vrsta akademske motivacije. Rezultati ovih analiza upućuju na zaključak da u odnosima samoefikasnosti i akademske motivacije dominira jedno opšte pravilo (za ajteme ρ 2 = 0,49; za dimenzije ρ 2 = 0,39). Aspekti samoefikasnosti, a naročito akademska samoefikasnost, značajno i pozitivno kovariraju primarno sa unutrašnjom, sekundarno sa spoljašnjom i u manjoj meri sa introjektovanom motivacijom, dok su u očekivanom negativnom odnosu sa amotivacijom. Saglasno sociokognitivnoj teoriji i nekim empirijskim nalazima, samoefikasnost zaista u znatnoj meri zahvata u konativnu varijansu individualnog funkcionisanja. Ali, za razliku od vrsta akademske motivacije prema teoriji samoodređenja, samoefikasnost ne razlikuje vrste motivacionih procesa i osobina koje mogu biti od značaja za razumevanje akademskog postignuća. Ovakav nalaz upućuje na potrebu da se pomoću meta-teorijskih pojmova iz psihoanalitičke Ja-psihologije izvedu pretpostavke za naredna istraživanja u kojima će se, posebno, proveriti i uporedna, inkrementalna validnost mera ovih osobina u odnosu na neke pouzdane i valjane mere obrazovnog postignuća mladih. Ključne reči: Adolescencija, samoefikasnost, akademska motivacija, kanonička korelacija. UvodGotovo sve psihološke teorije, kao i većina istraživanja, upućuju na različite motivacione procese i osobine kao značajne varijable za razumevanje i predviđanje obrazovnog postignuća (Cattell & Child, 1975;Kvaščev i Radovanović, 1977;. Takođe, delom usled podsticaja iz obrazovne prakse, u poslednjih više od pola veka nastale su i neke novije psihološke teorije motivacije koje su dodatno podstakle istraživanja činilaca obrazovnih postignuća (Reeve, 2010; Shunck, Pintrich & Meece, 2008;Trogrlić, Šarčević i Vasić, 2013;. Međutim, na teorijskom, kao i na 1 Jedan deo rezultata koji se ovde iznose prethodno je saopšten na skupovima održanim u Novom Sadu (Vasić, 2015) i Zagrebu (Vasić, Šarčević i Perić, 2014).

No abstract

Apstrakt:Posmatranje nasilja na različite načine i kroz raznovrsne vidove tehnologije, može dovesti do učenja i kasnijeg ispoljavanja takvog ponašanja kao i do širenja predrasuda o određenim grupama. Izloženost medijskom nasilju izaziva agresivno ponašanje, te je stoga verovatno da izraženo agresivne ličnosti, imaju visok nivo kontrole ka nasilnom medijskom sadržaju. Ovakva dvosmernost je široko razmatrana, pri čemu je proizvela mnogobrojna istraživanja sa različitim zaključnim osvrtima. Dvosmerni efekti postoje, što znači da se kreću u dvosmernim pravcima. Naš rad se bavi komparativnom analizom relevantne literature koja se tiče različitih posledica dečije izloženosti medijskom nasilju i subjekata koji su obuhvaćeni, kao i faktorima koji povećavaju nivo agresivnosti usled medijskog uticaja nasilnih sadržaja. Pošto percepcija ličnosti igra važnu ulogu u osnovnim efektima medijskog nasilja, pretpostavlja se da promena percepcije može redukovati ovakav efekat. Jedna od mogućih strategija koja otklanja negativne efekte medija jeste razvijanje medijske kompetentnosti koja omogućava pojedincu da se zaštiti od manipulacije medija, ali i da iskoristi nihove pozitivne aspekte. Kako bi uspeh strategije bio delotvoran, potrebno je upoznati se sa navikama mladih, učestalošću korišćenja medija, sadržajem medija kao i proveriti aktuelni nivo medijske kompetencije. Za navedene aspekte, kao sugestija u daljem istraživanju, korisno je primeniti drugačije pristupe sa naglašenim isticanjem konteksta istraživanja i njegovog sadržaja. Abstract:The observation and analysis of violence by means of different methods and various forms of technology can lead to adopting and subsequently manifesting such behavior, as well as to spreading prejudices towards certain groups. Exposure to media violence causes aggressive behaviour, and it is therefore likely that extremely aggressive personalities will have a high level of control concerning violent media content. Such two-way relationship has been widely discussed, thus triggering numerous studies with different conclusions. Two-way effects exist, which means that they are moving in two-way direction. Our paper deals with a comparative analysis of the relevant literature concerning the different consequences of children's exposure to media violence and the subjects involved, as well as the factors that enhance the level of aggressiveness due to exposure to violent media content. Since the perception of personality plays an important role in primary effects of media violence, it can be assumed that a change of perception can reduce such effects. One possible strategy that eliminates negative effects of the media is to gain media competence that allows the individual to be protected from media manipulation, but at the same time take advantage of the positive aspects of the same. In order to make the strategy more efficient, it is necessary to become familiar with the habits of the young people, the frequency of media usage, media content, as well as to check the current level of media competen...

No abstract