The aim of the paper was to analyze impacts of seven years of implementation of the Nagoya Protocol on the livestock sector based on available sources of information and literature. Interim National Reports on implementation of the Nagoya Protocol provided by countries and other information available at the ABS Clearing House managed by the Secretariat of the Convention on Biological Diversity, especially Internationally Recognized Certificates of Compliance (IRCC), were analyzed. Moreover, trends in geneflow of breeding products in selected countries, based on the national reports provided to the UN COMATRADE database, have been compared. Analysis from these sources showed limited impact of the implementation of the Nagoya Protocol for livestock breeding and conservation, as out of 2370 IRCC issued by 31 May 2021, only 573 were granted for animal genetic/biological resources including 90 with livestock as the subject matter. Only one IRCC was granted to a foreign user; all other IRCC were issued for domestic users. The intent was to use livestock genetic/biological resources as bioresources for innovation, which should lead to establishment of the Intellectual Property Rights (IPR) with benefits to be shared through the National Competent Authority or for research purposes.

Podczas zakupu żywności konsumenci biorą pod uwagę cechy, na podstawie których w sposób subiektywny oceniają, czy produkt spełni ich oczekiwania. Produkty muszą więc sygnalizować swoje właściwości, aby konsumenci mogli na ich podstawie dokonać wyboru i podjąć decyzję o zakupie. Dla wielu konsumentów najważniejszym kryterium wyboru jest jakość produktu. Można ją postrzegać w sposób obiektywny, jako zestaw cech mierzalnych produktu lub subiektywnie, jako zestaw cech określanych przez postawy i zachowania konsumentów. Jakość stanie się parametrem konkurencyjności dla producentów żywności tylko wtedy, gdy będą oni w stanie odwzorować oczekiwania konsumentów w specyficznych cechach produktu, a konsumenci będą w stanie zidentyfikować pożądane cechy oraz sposób, w jaki produkty są wytwarzane. Najskuteczniejszą metodą przekazywania informacji o żywności jest jej etykietowanie. Oprócz obowiązkowego etykietowania istnieje szereg opcjonalnych, nieobowiązkowych systemów ułatwiających konsumentom rozpoznawanie i przypisywanie konkretnych cech produktom spożywczym. Celem artykułu jest przedstawienie różnych aspektów jakości żywności oraz systemów wyróżniania produktów spożywczych, ze szczególnym uwzględnieniem marki oraz certyfikatów jakości i pochodzenia. W pracy przedstawiono budowę i podział systemów certyfikacji oraz dokonano analizy i oceny percepcji systemów certyfikacji przez konsumentów i przedsiębiorców. Omówiono przykłady dodatkowych form promocji produktów żywnościowych stosowanych przez producentów i sprzedawców, mających na celu zapoznanie konsumentów z produktami niszowymi o wysokiej jakości.