No abstract

Η συστηματική ενασχόληση με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και τη σωματική άσκηση έχει θετικές επιδράσεις στην υγεία. Ωστόσο, στις αθλητικές εγκαταστάσεις που λαμβάνουν μέρος τα προγράμματα γυμναστικής των ασκουμένων, οι προπονήσεις και οι αγώνες των αθλητών, εγκυμονούν κινδύνους μετάδοσης λοιμωδών νοσημάτων, τραυματισμών και ατυχημάτων. Σημαντικό ρόλο για την πρόληψη των κινδύνων μέσα στους αθλητικούς χώρους, αποτελεί η εκπαίδευση των προπονητών, γυμναστών και του υπόλοιπου προσωπικού καθώς και η ενημέρωση όσων τις χρησιμοποιούν. Σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας ήταν η καταγραφή και σύγκριση του βαθμού τήρησης των κανόνων υγιεινής και πρόληψης τραυματισμών μεταξύ των ερασιτεχνών αθλητών/τριών καλαθοσφαίρισης, των ανδρών και γυναικών ασκουμένων. Επιπλέον σκοπός ήταν ο εντοπισμός τυχόν συσχετίσεων ανάμεσα στο βαθμό τήρησης των βασικών κανόνων υγιεινής και τραυματισμών με τη συχνότητα εμφάνισης λοιμωδών νοσημάτων και τραυματισμών στους αθλητές. Στην έρευνα συμμετείχαν εθελούσια 1728 άτομα. Από τους συμμετέχοντες τα 792 ήταν παιδιά (610 αγόρια και 182 κορίτσια, έτος γέννησης 2003–1998), οι 377 άνδρες αθλητές και οι 90 γυναίκες αθλήτριες ερασιτεχνικών ομάδων καλαθοσφαίρισης (έτος γέννησης 1997–1979). Όσον αφορά στους ασκούμενους των γυμναστηρίων, οι άνδρες (έτος γέννησης 1997–1963) ασκούμενους ήταν 278 και οι γυναίκες 193 (έτος γέννησης 1997–1966). Η καταγραφή της πρόληψης κανόνων υγιεινής, τραυματισμών και ασφαλείας έγινε με την χρήση ερωτηματολογίου. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι τα παιδιά, οι ερασιτέχνες αθλητές/τριες και οι ασκούμενοι/νες δεν γνωρίζουν και δεν εφαρμόζουν πολλούς από τους κανόνες πρόληψης ατομικής υγιεινής και τραυματισμών, ενώ οι αθλητές/τριες είναι πιο συνεπείς στην εφαρμογή των κανόνων πρόληψης συγκριτικά με τους ασκούμενους/νες. Επιπλέον, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο συχνότερα τηρούνται οι κανόνες ατομικής υγιεινής και τραυματισμών τόσο σπανιότερα προκαλούνται μεταδοτικές ασθένειες και τραυματισμοί. Όσον αφορά στους κανόνες ασφαλείας στους χώρους άσκησης και άθλησης, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπάρχει έλλειψη σχεδίου έκτακτης ανάγκης καθώς και ότι τα μέλη δεν γνωρίζουν ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά τους σε μία τέτοια κατάσταση. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την συγκεκριμένη έρευνα είναι ότι υπάρχει έλλειψη γνώσεων και εφαρμογής προγραμμάτων πρόληψη υγιεινής και τραυματισμών από τους συμμετέχοντες, ότι οι συνθήκες υγιεινής στις εγκαταστάσεις καλαθοσφαίρισης δεν είναι οι αρμόζουσες και ότι υπάρχουν κενά ασφαλείας στις εγκαταστάσεις των γυμναστηρίων και των γηπέδων καλαθοσφαίρισης.

Background The maintenance of balance and mobility is essential in preserving physical capacities and daily activities in elderly. The assessment of potential contributors causing poor balance and mobility could help to identify people with an increased risk of sustaining injuries and falls. Previous research have found inconsistent findings regarding the relatinship between the lower-extremity muscle strength and postural control. Therefore, the purpose of the present study was to examine the relationship between ankle muscles strength and postural tasks of increasing difficulty in elderly. Methods Forty-three elderly adults (20 women) performed maximal isometric plantarflexions and dorsiflexions and 3 postural tasks: normal quiet stance (60s), tandem stance (20s), and one-legged stance (10s) on a pressure platform. Postural sway was quantified using center of pressure velocity, total path, sway area, sway ellipse, peak-to-peak amplitude and standard deviation of center of pressure displacement in anterior/posterior and medio/lateral direction. The weight distribution was also quantified as an index of asymmetry in both directions. Surface electromyographic (EMG) activity of the Tibialis Anterior, Medial Gastrocnemius, Rectus Femoris and Semitendinosus was recorded during posture. Results Across balance tasks, the greater the posture variables, the less the isometric plantar and dorsiflexion torque (p < 0.001). When narrowing the base of support, all postural variables and EMG activity increased significantly (p < 0.01), the increase was greater in ankle muscles than in hip muscles (p < 0.0005). During normal quiet stance (r = .683) and tandem stance (r = .641), the more symmetrical the weight distribution between the two legs, the higher the center of pressure velocity. Conclusion It is concluded that ankle muscles strength, could be considered a reliable predictor of the static balance control, especially when postural requirements relate to a narrower stance. Hence, the improvement of plantar flexors and dorsiflexors strength, but not the pursuit of an absolute symmetry of weight distribution, may be particularly beneficial for improving static balance control in old age.