No abstract

Günümüz sanat anlayışı 21. yüzyılın getirmiş olduğu yenilikler doğrultusunda sürekli olarak değişmekte ve geçmişe nazaran anlaşılması daha güç bir hale gelmektedir. Ortaya çıkan bu yeni sanat dili karşısında sanat eğitimi de çağın gerekliliklerini karşılayacak bir arayışla günden güne kendisini yenilenmekte, yeni eğitim yöntemleri ve yaklaşımları ile kendisini donatmaktadır. Araştırma bu düşünceden hareketle sanat eğitimi alan lisans öğrencilerinin güncel sanat yaratım süreçlerinde sanatçı günlükleri tutarak günümüz sanatına dahil olmaları, özgün eserler ortaya çıkarabilmeleri, güncel sanat eserlerine ilişkin görsel okur yazarlıklarını geliştirebilmeleri ve derse yönelik tutumlarını ortaya çıkarmak ve değerlendirmek amacı ile oluşturulmuştur. Araştırmanın katılımcıları 2016-2017 eğitimöğretim yılının bahar döneminde Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü Resim-iş Eğitimi Anabilim Dalı 4. Sınıf “Seçmeli IV (Deneysel Atölye II) ” dersini alan toplam 9 kişilik bir grup öğrenci ve dersi yürüten araştırmacın ile gerçekleştirilmiştir. Bu araştırma nitel araştırma modellerinden eylem araştırması deseni ile tasarlanmıştır. Kişisel bilgi formları, yarı yapılandırılmış öğrenci görüşme formları, araştırmacı günlükleri, öğrenci günlükleri ve öğrencilerin sanatçı günlüklerinden elde edilen veriler içerik analizi tekniği kullanılarak çözümlenmiştir. Araştırma kapsamında elde edilen önemli sonuçlardan bazıları şu şekilde sıralanabilir: Öğrenciler, güncel sanat yaratım sürecinde beden temalı sanatçı günlüğü kullanarak farklı malzemeleri bir arada kullanma fırsatını yakalamışlar, özgünlüğün desteklenerek yaratıcılıklarının ortaya çıkarıldığı ve bilginin farklı alanlara transfer edip kalıcılığının sağlandığı bir ders süreci yaşamışlardır. Ayrıca öğrenciler, etkinlik kapsamında alışkanlık edindikleri sanatçı günlüğü uygulamasını gelecekte ki yaşantılarında da uygulama isteklerini dile getirmişlerdir.

Araştırmanın amacı, Ortaöğretim 10. Sınıf öğrencilerinin Görsel Sanatlar dersi kapsamında gerçekleştirilen müze eğitimi etkinliğinin tasarım ilke ve elemanlarının öğrenilmesindeki etkisini ortaya koymaktır. Araştırma, 2021-2022 Eğitim Öğretim yılı bahar döneminde Ankara Akdere Anadolu Lisesi 10. Sınıf Görsel Sanatlar kurs öğrencileri üzerinden gerçekleştirilmiştir. Tek gruplu ön test- son test üzerinden karma yöntem model altındaki paralel yakınsayan desen kullanılmıştır. Tek gruplu araştırma kapsamında nicel verileri toplamak amacıyla başarı testi nitel veriler ise araştırmacı tarafından geliştirilen uzman değerlendirme ölçeği ve sanat eleştirisi çalışma kağıdından elde edilen veriler toplanmıştır. Tek gruplu araştırmada öğrencilere öncelikle geleneksel yöntemle ders kapsamında bir tema üzerinden eser gösterilmiş ve sırasıyla ön test, sanat eleştirisi çalışma kâğıdı son olarak ise uygulama ile sonlamıştır. Dört haftalık süreç sonrasında öğrenciler Gazi Üniversitesi Resim Heykel Müzesine götürülerek geleneksel yöntemde işlenilen süreç sırasıyla tekrar edilmiş bu esnada eş zamanlı olarak work-sheets ve nesnelerle çalışma eğitim etkinliklerinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin vermiş oldukları cevaplardan yola çıkarak her soru kendi içerisinde değerlendirilmiş ve müze eğitim etkinliğinin tasarım eleman ve ilkelerine yönelik algıların geliştirdiği, öğrencilerin kompozisyondan yola çıkarak plastik unsurları tanımlayabildiği, teknik bilgilerinin gelişim gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Sanat müzelerinde gerçekleştirilen eğitim etkinliklerinde ortaöğretim öğrencilerinin sanatsal gelişimlerinin desteklendiği, sanatsal ürün oluşturabilmelerinde yardımcı olduğu görülmüştür.

POSTMODERN SANATTA İFADE ARACI OLARAK İRONİ ÖZ 1960'lı yıllardan itibaren hayatın çeşitli alanlarında meydana gelen hızlı değişimler ile postmodernizm net sınırları belirsizleştiren bir yapısı vardır. Nostaljik beğenilerin reddedildiği ve kopyanın kopyasının gerçeklik olarak sunulduğu evren oluşturma amacı, postmodernizmde kendini gösterir. Bu nedenle sanatta oluşan kavram kargaşası, postmodenizmin anlık değişim karakterinden kaynaklanmaktadır. Bu durum postmodernist anlayış içerisindeki edimlerin anlaşılabilirliğini zorlaştırmaktadır. Postmodern sanat geçmişi tamamen reddetmemiş, reddetmenin aksine kendine göre yeniden alıntılayarak gündemine dâhil etmiştir. Sanat eserlerinin postmodern süreç içerisinde alıntılanması sonucunda ortaya çıkan ironik kavramlar ve imgeler üretilmektedir. Görsel kültür alanına yönelik alıntılamalar neticesinde eski ve yeni kavramları altüst edilmiş, yeni oluşumlar ve dönüşüm gerçekleştirilmiştir. Bu bağlamda yeniden oluşum sürecine giren görsel kesitler alıntılanarak biçemsel yeni anlamlar üretilmektedir. Diğer taraftan çoğul estetik içerisinde görsel alıntı ile izleyici etkileşimi sağlanarak yeni bir ifade edinimi ortaya konulmaktadır. Sonuç olarak görsel kültür üretiminde ifade aracı olarak ironinin bu denli sıkça kullanılması, popüler kültüre yönelik ortak bir dilin olmamasından kaynaklanmaktadır.