Sürdürülebilir bir yaşam için geri dönüşümün önemi giderek artmaktadır. Özellikle son yıllarda, çevrenin korunması ve sürdürülebilirlik bilinci üniversitelerde sıkça konuşulan konular arasına girmiştir. Bu çalışma ile tıp fakültesi öğrencilerinin geri dönüşüm alışkanlıklarının değerlendirilmesi ve buna etki eden faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı tipteki bu araştırma, İstanbul'da yer alan bir üniversitenin tıp fakültesinde eğitim görmekte olan 785 öğrenci üzerinde yürütülmüştür. Araştırmanın verileri Kasım 2019 tarihinde, anket formlarının gözlem altında cevaplanması ve e-anket yöntemleriyle toplanmıştır. Kullanılan anket formunda, katılımcıların sosyo-demografik bilgileri ile ilgili sorular ve Ersoy Quadir (2015) tarafından geliştirilen 21 maddelik "Geri Dönüşüm Alışkanlıkları" ölçeği yer almıştır. Veriler SPSS paket programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Analizlerde Ki-Kare testi kullanılmış, istatistiksel anlamlılık düzeyi olarak p<0,05 kabul edilmiştir. BULGULAR: Araştırma kapsamına alınan öğrencilerin %31,5'i (n=247) "Geri Dönüştürülebilir Materyalleri Kaynağında Ayırma" alışkanlığını gerçekleştirirken; %73,9'u (n=580) "Diğer İşlevler İçin Yeniden Kullanma" alışkanlığını ve %19,5'i (n=153) "Atık Üretimini Azaltma" alışkanlığını gerçekleştirdiği saptanmıştır. Geri dönüşüm alışkanlığına yönelik faktörlerin, bireylerin demografik özellikleriyle ilişkisi incelendiğinde özellikle "Diğer İşlevler İçin Yeniden Kullanma" konusunda kadın cinsiyetin erkek cinsiyete, ayrıca halk sağlığı derslerinde çevre sağlığı dersi almış öğrencilerin henüz almayanlara göre daha duyarlı oldukları istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05). TARTIŞMA ve SONUÇ: Tıp fakültesinin ilk yıllarından itibaren özellikle halk sağlığı dersleri başta olmak üzere geri dönüşümle ilgili konuların üzerine daha çok önem verilmesi ve bunun yanında çevre kuruluşlarına katılımın teşvik edilmesi, öğrencilerin farkındalık ve alışkanlıklarını geliştirmede yararlı olacaktır.