U radu je prikazano istraživanje čiji je osnovni cilj bio da se utvrdi da li skorovi na dimenzijama psihopatije mogu poslužiti kao validan osnov za grupisanje ispitanika, heroinskih zavisnika u tretmanu i kontrolne grupe iz opšte populacije, ujednačenih po polu i godinama starosti. Takođe, interesovalo nas je na koji način su heroinski zavisnici raspoređeni u dobijenim grupama. Ispitivanje osobina ličnosti dobijenih grupa bio je treći cilj istraživanja. Na uzorku od 180 ispitanika, 90 heroinskih zavisnika u tretmanu i 90 ispitanika iz opšte populacije, starosti 21–43 godine, primenjeni su Upitnik za procenu psihopatije (PAQ) i upitnik Velikih pet plus dva (VP+2). Za procenu broja klastera u prostoru dimenzija upitnika PAQ primenjene su hijerarhijska Wardova klaster analiza i nehijerarhijska k-means analiza. Rešenje sa četiri klastera pokazalo se kao optimalno. Multivarijantnom analizom varijanse je dobijena statistički značajna razlika između klastera u pogledu faktorskih skorova na svim dimenzijama upitnika PAQ. Četiri klastera su imenovana kao grupa psihopata, grupa tragača za senzacijama, grupa hiperadaptiranih i grupa adaptiranih bezosećajnih. Najveći broj heroinskih zavisnika raspoređen je u grupi psihopata i grupi tragača za senzacijama, dok je najveći broj ispitanika iz opšte populacije raspoređen u grupi hiperadaptiranih i grupi adaptiranih bezosećajnih. Kada su u pitanju osobine ličnosti, multivarijantnom analizom varijanse na faktorskim skorovima na dimenzijama upitnika VP+2 takođe je dobijena statistički značajna razlika između klastera, izuzev na dimenzijama Otvorenost ka iskustvu i Pozitivna valenca.

U radu su proveravane psihometrijske karakteristike srpskog prevoda Inventara supresije – Beli medved Wegnera i Zanakosa (Wegner & Zanakos, 1994) na uzorku od 279 ispitanika, prosečne starosti 20.12 godina. Konfirmativnom faktorskom analizom nije podržana jedinstvena dimenzija u osnovi svih 15 stavki inventara, a najadekvatnije pokazatelje podesnosti pokazala je kratka verzija sa šest ajtema koji se odnose na intruzije, supresiju i distrakciju. Nema značajne razlike u psihometrijskim karakteristikama između cele skale i šestoajtemske verzije. Unutrašnja konzistentnost obe skale je dobra. Obe verzije umereno koreliraju sa simptomima anksioznih poremećaja i depresije, kao i sa merama opšte vulnerabilnosti za različite poremećaje (Negativnim afektivitetom, Psihološkom nefleksibilnošću, dimenzijama ličnosti teorije osetljivosti na potkrepljenje) i sa merom teorijski srodnog konstrukta – Skalom ruminacija. Na osnovu obe verzije Inventara supresije – Beli medvedrazlikuju se osobe koje su tokom života imale generalizovani anksiozni poremećaj ili veliku depresivnu epizodu od onih koje nisu. Oba inventara poseduju i inkrementalnu validnost jer značajno doprinose objašnjenju simptoma depresije i generalizovanog anksioznog poremećaja kada se kontroliše doprinos Negativnog afektiviteta. Istraživanje ukazuje na dobre psihometrijske karakteristike proveravanog instrumenta, kako u celini tako i u skraćenom obliku.