Wady rozwojowe mogą być poważnym zagrożeniem dla zdrowia płodu lub noworodka. Wiele z nich ma charakter letalny i wiąże się z dylematami moralnymi i etycznymi. Ważnym aspektem opieki nad nieuleczalnie chorym noworodkiem jest umiejętne ustalenie sytuacji, w której należy powstrzymać się od resuscytacji. Rozwój medycyny paliatywnej sprawił, że zmieniają się poglądy dotyczące prawidłowych zasad postępowania w przypadku noworodków urodzonych z wadą letalną. W pracy omówiono opiekę paliatywną w grupie najmłodszych pacjentów na podstawie studium przypadku noworodka z diagnozą wady letalnej. Zwrócono uwagę na rolę personelu medycznego w zakresie opieki nad pacjentem oraz jego rodziną, podejmowanie kolejnych decyzji dotyczących procedur mających na celu zapewnienie noworodkowi możliwie najlepszego komfortu życia, a także na znaczącą potrzebę funkcjonowania hospicjów dziecięcych w Polsce. W omawianym przypadku opieka paliatywna zastosowana w opiece nad noworodkiem pomogła rodzicom zrozumieć diagnozę, pogodzić się z nieuchronną śmiercią dziecka i przebywać z nim we własnym domu pod opieką hospicjum.

Wstęp: Celem pracy jest przedstawienie opieki sprawowanej przez personel medyczny nad noworodkiem z zespołem Pateau. Materiał i metody:Podstawą pracy była analiza indywidualnego przypadku. Materiał został zgromadzony na podstawie obserwacji oraz analizy dokumentacji medycznej. Badanie przeprowadzono w 2021 r. w Warszawie w szpitalu specjalistycznym o trzecim poziomie referencyjności.Wyniki: W pracy omówiono opiekę paliatywną nad noworodkiem z diagnozą wady letalnej, ze szczególnym uwzględnieniem aspektów etycznych w postępowaniu z pacjentem i jego rodzicami. Bezpośrednio po urodzeniu się noworodka podjęto decyzję o zaniechaniu uporczywej terapii, zastępując ją opieką podstawową, na którą składały się zabiegi pielęgnacyjne, odżywianie oraz poprawa komfortu pacjenta. Wdrożony plan opieki paliatywnej umożliwiał nieograniczony kontakt rodziców z dzieckiem do chwili jego zgonu.Wnioski: Postępowanie z noworodkiem dostosowano do jego potrzeb, a działania podjęto zgodnie z zaleceniami opieki paliatywnej. Zdolności komunikacyjne w kontakcie z rodzicami odgrywają kluczową rolę w opiece paliatywnej nad noworodkiem, wpływając na samopoczucie rodziców, które przekłada się na ich kontakt z dzieckiem i współpracę z zespołem medycznym.

STRESZCZENIEWstęp. Według zaleceń WHO noworodkom urodzonym w dobrym stanie ogólnym drogą cięcia cesarskiego należy zapewnić bezpośredni kontakt z matką. W przypadku znieczulenia przewodowego powinien on trwać nieprzerwanie minimum jedną godzinę. Procedura ta jest często ograniczana ze względów organizacyjnych. Alternatywnym rozwiązaniem może być zapewnienie pierwszego kontaktu przez ojca. Stworzenie warunków do realizacji tej procedury i zachęcanie ojca do pozostania w kontakcie "skóra do skóry" z noworodkiem niesie wiele korzyści. Cel. Celem badań była ocena zapewnienia pierwszego kontaktu "skóra do skóry" u noworodków urodzonych w dobrym stanie drogą cięcia cesarskiego oraz udział ojca w jego realizacji. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w 11 warszawskich placówkach położniczych. Materiał gromadzono za pomocą obserwacji bezpośredniej, którą prowadzono od stycznia 2016 r. do grudnia 2017 r. Analizie poddano 196 obserwacji bezpośrednich. Wyniki. W większości szpitali zapewniony był pierwszy kontakt, lecz trwał on zbyt krótko i nie był realizowany według techniki "skóra do skóry". Obecny był również ojciec, który mógłby realizować procedurę pierwszego kontaktu z noworodkiem. Wnioski. W większości przypadków obserwowano procedurę zastosowania kontaktu "skóra do skóry" u noworodków donoszonych, w dobrym stanie ogólnym, u których możliwe było zastosowanie tej procedury. Tylko u 25,52% przypadków zapewniono prawidłowo realizowany kontakt z matką. W większości przypadków zastosowano bezpośredni kontakt z matką, ale aż w 54,08% kontakt realizowano w nieodpowiedniej formie. W większości przypadków -75,51% -w czasie wykonywania cięcia cesarskiego rodzącej towarzyszył ojciec, który mógłby brać czynny udział w zapewnieniu pierwszego, kontaktu "skóra do skóry". Wyniki badań wskazują jednoznacznie na konieczność nadzoru nad realizacją obowiązujących zaleceń dotyczących pierwszego kontaktu "skóra do skóry".