In April 2020, the European Society for Child and Adolescent Psychiatry (ESCAP) Research Academy and the ESCAP Board launched the first of three scheduled surveys to evaluate the impact of the coronavirus disease 2019 (COVID-19) pandemic on child and adolescent psychiatry (CAP) services in Europe and to assess the abilities of CAP centers to meet the new challenges brought on by the crisis. The survey was a self-report questionnaire, using a multistage process, which was sent to 168 heads of academic CAP services in 24 European countries. Eighty-two responses (56 complete) from 20 countries, representing the subjective judgement of heads of CAP centers, were received between mid-April and mid-May 2020. Most respondents judged the impact of the crisis on the mental health of their patients as medium (52%) or strong (33%). A large majority of CAP services reported no COVID-19 positive cases among their inpatients and most respondents declared no or limited sick leaves in their team due to COVID-19. Outpatient, daycare, and inpatient units experienced closures or reductions in the number of treated patients throughout Europe. In addition, a lower referral rate was observed in most countries. Respondents considered that they were well equipped to handle COVID-19 patients despite a lack of protective equipment. Telemedicine was adopted by almost every team despite its sparse use prior to the crisis. Overall, these first results were surprisingly homogeneous, showing a substantially reduced patient load and a moderate effect of the COVID-19 crisis on psychopathology. The effect on the organization of CAP services appears profound. COVID-19 crisis has accelerated the adoption of new technologies, including telepsychiatry. Keywords COVID-19 • Child and adolescent psychiatry • Telepsychiatry • EuropeThe members of the COVID-19 Child and Adolescent Psychiatry Consortium group are mentioned in "Acknowldgements" section.

In the original articles, the last four members' of COVID-19 Child and Adolescent Psychiatry Consortium affiliation were incorrectly published. The correct affiliation are given below.

Cel pracyOcena częstości występowania zaburzeń psychicznych, behawioralnych, emocjonalnych oraz ustalenie związków ze zmiennymi klinicznymi i socjodemograficznymi u dzieci i młodzieży z wertykalnym zakażeniem HIV.MetodaW badaniu udział wzięło 56 dzieci z wrodzonym zakażeniem HIV (grupa PHIV+), 24 zdrowych dzieci urodzonych przez matki zakażone HIV (grupa PHEU) oraz 43 zdrowych dzieci zdrowych rodziców (grupa HIV-nA), w wieku 6-18 lat. Do oceny zaburzeń behawioralnych i emocjonalnych zastosowano Kwestionariusz dla Rodziców CBCL/4-18 oraz Kwestionariusz Samooceny YSR, do oceny objawów zaburzeń psychicznych półustrukturyzowany wywiad diagnostyczny K-SADS-PL.WynikiWykazano wyższą częstość występowania zaburzeń psychicznych w ciągu życia w grupie PHIV+ oraz grupie PHEU w porównaniu z grupą HIV-nA. Najczęściej diagnozowano zaburzenia lękowe oraz zaburzenia nastroju. Występowanie objawów zaburzeń emocjonalnych i behawioralnych w grupie PHIV+ oraz w grupie PHEU było związane z podobnymi zmiennymi socjodemograficznymi (m.in. płeć męska, niezamieszkiwanie z opiekunem biologicznym, doświadczenie stresującego wydarzenia w życiu). Zaburzenia psychiczne występowały częściej u osób, u których leczenie antyretrowirusowe (ARV) rozpoczęto dopiero po 12 m.ż. Stwierdzono dodatnią korelację pomiędzy wynikiem dla części skal YSR i CBCL/4-18, a liczbą limfocytów CD4 w momencie przeprowadzania badania oraz wyższym logarytmem wiremii na początku leczenia ARV i w momencie ustalenia rozpoznania zakażenia HIV.WnioskiW grupie dzieci PHIV+ oraz PHEU, stwierdzono wyższą częstość występowania zaburzeń psychicznych. Cięższy przebieg zakażenia HIV i jego nasilenie przed rozpoczęciem leczenia wiąże się z większym nasileniem problemów internalizacyjnych.

Cel pracyCelem realizowanego projektu była ocena częstości występowania zaburzeń poznawczych oraz ustalenie związków pomiędzy ich występowaniem a zmiennymi klinicznymi i socjodemograficznymi u dzieci i młodzieży z wertykalnym zakażeniem HIV.MetodaW badaniu udział wzięło: 50 dzieci z wrodzonym zakażeniem HIV (PHIV+), w wieku 6-18 lat, 24 zdrowych dzieci urodzonych przez matki zakażone HIV (PHEU) oraz 43 zdrowych dzieci zdrowych rodziców (HIV-nA). Do oceny zaburzeń poznawczych użyto baterii testów CANTAB Research Suite.WynikiU osób z grupy PHIV+ stwierdzono, istotnie gorsze wyniki w porównaniu z grupą HIV-nA w zakresie przełączania uwagi, elastyczności poznawczej, wykorzystywania informacji zwrotnych oraz pamięci roboczej, a w stosunku do grupy PHEU - dłuższy czas planowania podczas wykonania zadania. Analiza wyników dla grupy wiekowej 12-18 lat wskazuje na pogorszenie funkcji wykonawczych w grupie PHIV+ w stosunku do grupy HIV-nA, widoczne dla każdego z testów. Wyższy logarytm wiremii na początku wdrożonego leczenia ARV związany był ze słabszymi wynikami w zakresie korzystania z informacji zwrotnej, przerzutności uwagi i elastyczności poznawczej oraz z wolniejszym przetwarzaniem.WnioskiWyniki badań wskazują na gorsze funkcjonowanie poznawcze młodzieży PHIV+, przy czym deficyty te są związane z zaawansowaniem infekcji przed leczeniem oraz narastają wraz z czasem trwania neuroinfekcji.

No abstract