Background. Shoulder pain is among the most common musculoskeletal pain syndromes. This study aimed to compare the effectiveness of the worldwide renowned Kaltenborn and Evjenth manual therapy and the innovative concept of Fascial Distortion Model (FDM) in the treatment of patients suffering from shoulder pain. Material and method. The study group consisted of 100 patients treated for shoulder pain (SP), who were randomly assigned to two groups: Group A, whose therapy involved FDM (51), and Group B, treated with Kaltenborn and Evjenth method (49). Exclusion criteria comprised age < 30 years, low threshold of sensitivity to pain, participation in another rehabilitation programme, uncontrolled arterial hypertension, neurological conditions associated with sensory impairment, connective tissue conditions and presence of ‘red flags’. The tools used in the study included a digital inclinometer to measure the range of joint mobility and a NeuroTrack device to assess neuromuscular conductivity. Statistical analysis used the non-parametric Mann-Whitney U test and non-parametric Wilcoxon signed rank test. The significance threshold was accepted as p ≤ 0.05. Results. Both groups showed significant improvement (p<0.05) in the range of motion in the upper limb in all direc­tions (flexion, abduction and external rotation) and change in the function of the infraspinous muscle. The only significant difference between the groups was found for external rotation (p<0.05), with Group A displaying a superior range of motion. Conclusions. 1. A single session of the Kaltenborn and Evjenth method and FDM in patients suffering from shoulder pain may increase their range of motion in the shoulder as well as improve the function of the infraspinous muscle. 2. Cur­rently there is insufficient evidence to warrant stronger recommendation of one of the study therapies over the other. 3. There is a need for further prospective randomised studies involving larger groups of patients and assessing long-term effec­tiveness of the therapies.

No abstract

Physical activity in the 21st century becomes an important remedy for the problems of civilization diseases affecting the societies of developed countries. Even people burdened with heart failure should use activity as part of treatment and prevention of complications, but in this group of patients special restrictions should apply to its use.

W praktyce fizjoterapeuty najczęstsze problemy, z którymi zgłaszają się pacjenci, to ból i ograniczenia z nim związane, wpływające na aktywności codzienne. Zwiększona długość życia, której towarzyszą postępujące procesy inwolucyjne, wraz z trendem do zwiększania aktywności fizycznej – a tej z kolei często towarzyszą urazy – nierzadko prowadzi do konieczności pracy z fizjoterapeutą nad powrotem do pełnej sprawności. W leczeniu pacjentów odczuwających ból często główne narzędzie fizjoterapii, jakim są ruch i ćwiczenia, nie może być w pełni zastosowane ze względu na świeżość urazu lub poziom sensytyzacji tkanek w bólu przewlekłym. W sytuacji, gdy konieczne jest włączenie leczenia przeciwzapalnego i przeciwbólowego równolegle z fizjoterapią, dobre rozwiązanie stanowi wykorzystanie jednego z niesteroidowych leków przeciwzapalnych – nimesulidu w żelu. Jako lek dużo silniej powinowaty do COX-2 ma on mniejszą liczbę działań niepożądanych niż klasyczne niesteroidowe leki przeciwzapalne. Lek w postaci żelu nie tylko trafia w miejsce faktycznie najbardziej bolesne, ale również jest znacznie mniej obciążający w porównaniu ze środkami podawanymi doustnie.