ÖZAmaç: Çalışmada, kadın hastalıkları ve doğum polikliniğinde takipli gebelerde hepatit B yüzey antijeni (HBsAg), anti-HCV seroprevalansı ve Hepatit B Virus'e karşı bağışıklık durumunun değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı tipteki bu çalışmada kadın hastalıkları ve doğum polikliniğinde Kasım 2018 -Kasım 2019 tarihleri arasında muayene olan gebelerin 1361 serum örneğinde HBsAg, anti-HBs ve anti-HCV tetkik sonuçları değerlendirildi. Örnekler HBsAg, anti-HBs ve anti-HCV elektrokemiluminesans immünoassay (ECLIA) yöntemi kullanılarak çalışıldı.Bulgular: Kadın hastalıkları ve doğum polikliniğine başvuran 1361 gebe değerlendirilmeye alındı. Gebeler 17-49 yaş aralığına sahipti. Yaş ortalaması 27.7±4.8 yıl olarak tespit edildi. Gebelerin 21'inde (%1.5) HBsAg, 2'sinde (%0.15) anti-HCV, 708'inde (%52) anti-HBs pozitif olarak değerlendirildi. HBsAg ve anti-HCV seropozitifliği oranları ile yaş grupları arasında anlamlı bir farklılık bulunmazken (p>0,05), anti-HBs seropozitifliğinin yaş grupları arasında farklılık gösterdiği tespit edildi (p=0,001). Yirmi yaş ve altındaki gebelerin anti-HBs seropozitifliği oranları ile 20 yaş üstü gebeler anti-HBs seropozitifliği oranları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=0,015).Sonuç: Anti-HCV seropozitifliği ülkemizde son yıllarda yapılan çalışma sonuçlarına göre daha düşük ve HBsAg seropozitifliği ise benzer bulunmuştur. Bu çalışmanın yapıldığı popülasyonun yarıdan fazlası anti-HBs seropozitifliğine sahipti. Çalışmada 20 yaş ve altında olan gebelerde HBsAg seropozitifliği görülmemesinin ve anti-HBs seropozitiflik oranın diğer yaş gruplarına göre yüksek olmasının ulusal aşılama programının etkinliğinden kaynaklandığı düşüncesindeyiz.

Amaç: Nüfus olarak büyük, yürüttükleri görevler açısından farklılık gösteren üniversite çalışanlarının fiziksel aktivite düzeylerine ilişkin bilgi yetersizdir. Bu araştırmanın amacı üniversite çalışanlarında fiziksel hareketsizlik düzeyini ve ilişkili faktörleri saptamaktır. Yöntem: Kesitsel tipteki araştırmada,Rize’de tabakalı rastgele örnekleme yöntemiyle seçilen 348 üniversite çalışanına “Uluslararası Fiziksel Aktivite Ölçeği” uygulanarak metabolik eşdeğer ve oturma süresi hesaplanmıştır. Fiziksel aktivite düzeyi “inaktif, orta düzeyde aktif ve aktif” olarak sınıflandırılmıştır. Çalışanların boy uzunlukları ve vücut ağırlıkları ölçülmüştür. Gerekli etik ve idari izinler alınmıştır. İstatistiksel analizlerde Ki-kare ve Lojistik Regresyon testleri kullanılmıştır. Bulgular: Katılımcıların %63.5’i erkek, %85.9’u akademik personel, %30.7’si sağlık çalışanıdır. Yaş ortalaması 35.6±0.4 yıldır. Çalışanların %38.5’i inaktif, %48.3’ü orta düzeyde aktif, %13.2’si aktif saptanmıştır. İnaktiviteyle ilişkili primer bağımsız değişkenler 35 yaş üstünde olma (OR=2.78), obez olma (OR=2.37), sağlık çalışanı olma (OR=2.63), düzenli egzersiz yapmama (OR=2.35), evde egzersiz aleti kullanmama olarak belirlenmiştir (OR=2.30). Ortalama oturma süresi 6 saat/gündür. Fiziksel aktivite yapma açısından en çok belirtilen engeller zaman bulamama (%50.6) ve enerji kalmamasıdır (%22.4). Çalışanların %53.7’si, fiziksel aktivite açısından kurumu hiç destekleyici bulmamaktadırlar. Sonuç: Üniversite çalışanlarında fiziksel hareketsizliğin yaygın olduğu, hareketsizliğin kişisel özellikler ve yapılan iş ile ilişkili olduğu saptanmıştır. Üniversite çalışanlarının hareketsizlik yönünden yüksek riskli olarak değerlendirilmesi, engellerin azaltılması, olanak sağlayıcı kaynakların artırılması önerilmiştir.