The aim of this study is to examine the relationship between referee self-efficacy and general self-efficacy levels of basketball referees in terms of gender, education, age and refereeing experience. The study group was created within a convenience sampling method. 192 referees, 10% (n=19) female, and 90% (n=173) male, who performed active refereeing within Turkish Basketball Federation during 2016-2017 basketball season participated in the study. The personal information form, Referee Self-Efficacy Scale (REFS) and the General Self-Efficacy Scale (GSE) were used as data collection tools. The analysis of the data was conducted using SPSS 21 and AMOS programs. Pearson Product Moment Correlation Coefficient, t-test and one-way variance analysis (ANOVA) were used in determining the relationships between variables, binary and multiple comparisons, respectively. Total scores of referees in REFS and scores obtained from sub-dimensions of physical fitness and decision making show a significant difference according to gender. There is a positive and significant relationship between referees' physical fitness, game knowledge, decision making, pressure, communication, total scores in GES and REFS, and their age and refereeing experience. There is a positive and significant relationship between referees' physical fitness, game knowledge, decision making, pressure, communication, total scores in GES and REFS, and all other variables. There is no significant difference between REFS total score, physical fitness, game knowledge, decision making, pressure and communication of referees, and education.

Abstractused to analyze differences according to the variables such as gender, classification year, education and classification of basketball referees. A positive significant difference was determined between basketball referees' empathetic tendencies and problem solving abilities (r = .170, p < .05). When educational level is considered, a significant difference was determined in empathy total scores in favor of master degree referees (U = 1041.50, p < .05). Any significant difference was not found between basketball referees' problem solving abilities and total score of empathetic tendencies and their gender, classification year and classification variables. Again, any significant difference was not found between totals scores of problem solving ability and the variable of educational level.

The aim of this study is to examine the relationship between referee self-efficacy and general self-efficacy levels of football, basketball and handball referees in terms of gender, refereeing branch, age and refereeing experience. Study group was created within a convenience sampling method. 195 referees, 14% (n = 27) female and 86% (n = 168) male, who perform active refereeing within Turkish Football, Basketball and Handball Federations during 2016-2017 season participated in the study. The personal information form, Referee Self-Efficacy Scale (REFS) developed by Karacam and Pulur (2017) and the General Self-Efficacy Scale (GSE) developed by Aypay (2010) were used as data collection tools. The analysis of the data was conducted using SPSS 21 and AMOS programs. Pearson Product Moment Correlation Coefficient, t-test and one-way variance analysis (ANOVA) were used in determining the relationships between variables, binary and multiple comparisons, respectively. The REFS total scores levels of football, basketball and handball referees show a significant difference in favor of male referees. A significant difference was found between REFS total scores levels of football, basketball and handball referees and physical fitness sub-dimension, and refereeing branches in favor of football and basketball referees. There is a positive and significant relationship between football, basketball and handball referees' game knowledge, decision making, pressure, communication, total scores in REFS, and refereeing experience. There is a positive and significant relationship between football, basketball and handball referees' physical fitness, game knowledge, decision making, pressure, communication, total scores in GES and REFS.

Bu araştırmanın amacı beden eğitimi öğretmenlerinin başarı algıları üzerinde akademik iyimserlik, psikolojik iyi oluş ve fiziksel öz saygı değişkenlerinin yordama güçlerini incelemektir. Araştırma ilişkisel tarama modelinin kullanıldığı betimsel bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemi, Ankara ili merkez ilçelerinden seçilen 374 beden eğitimi öğretmeninden oluşmaktadır. Örneklemin belirlenmesinde tabakalı örnekleme tekniği kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesi SPSS 21 ve AMOS programları kullanılarak yapılmıştır. Değişkenler arası ilişkilerin belirlenmesi için Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Katsayısı, beden eğitimi öğretmenlerinin akademik iyimserlik, psikolojik iyi oluş ve fiziksel öz saygılarının başarı algılarının anlamlı yordayıcıları olup olmadığı, değişkenlerin doğrudan ve dolaylı etkileri path analizi ile incelenmiştir. Araştırma sonuçları beden eğitimi öğretmenlerinin başarı algısı, akademik iyimserlik, psikolojik iyi oluş ve fiziksel öz saygı düzeyleri arasında pozitif yönlü ve anlamlı ilişki olduğunu göstermiştir. Ayrıca beden eğitimi öğretmenlerinin başarı algılarını, akademik iyimserlik ve fiziksel öz saygı pozitif yönlü ve doğrudan yordarken, psikolojik iyi oluş akademik iyimserlik üzerinden başarı algısını dolaylı olarak yordamaktadır.

Original Article AbstractÇalışmanın amacı Mesleki Haz Ölçeği'nin hakemler için uyarlama çalışmasının yapılmasıdır. Çalışma grubu uygun örnekleme yöntemi ile oluşturulmuştur. Çalışmanın örneklemini 2016-2017 sezonunda aktif hakemlik yapan 314 kişilik hakem grubu oluşturmuştur. Bu hakemlerin %36 (n:113) basketbol, %33 (n:106) futbol, %5 (n:16) tekerlekli sandalye basketbol, %10 (n:31) hentbol, % 10 (n:30) voleybol ve % 6 (n:18) tenis hakemidir. Araştırmaya katılan hakem grubunun %14'ünü (n:44) kadın, % 86'sını (n:270) erkek hakemler oluşturmaktadır. Araştırmaya katılan hakemlerin yaş ortalaması 26, hakemlik tecrübeleri ortalama 6 yıldır. Araştırmaya katılan hakemlere ölçek müsabakalarının olmadığı bir zamanda yüz yüze uygulanmıştır. Verilerin çözümlenmesi SPSS 21 ve AMOS programları kullanılarak yapılmıştır. Ölçeğin yapı geçerliği için temel bileşenler analizi ve varimax döndürme teknikleri kullanılmıştır. HİMHÖ'nün ölçüt geçerliğini ve madde ayırt ediciliğini belirlemek için pearson momentler çarpımı korelasyon katsayısı ve t-testi kullanılmıştır. Açımlayıcı faktör analizi sonucunda toplam açıklanan varyansın %50.59 olduğu ve maddelerin tek faktör altında toplandığı görülmüştür. Ölçek için alfa iç tutarlık kat sayı .83 ve KMO değerinin .85 olduğu görülmüştür. Ölçeğe uygulanan DFA analizi sonucunda χ