Purpose:The aim of this study was to investigate paranasal sinus pathoses detected on cone-beam computed tomography (CBCT) in an adult population.Patients and Methods:Three observers retrospectively inspected 353 consecutive CBCT scans obtained in a dentomaxillofacial radiology department for paranasal sinus pathoses. Descriptive statistics and chi-square tests were used to determine the prevalence of categorical parameters.Results:The age of the patients ranged from 18 to 85 years (mean 41.27±16.76). There were 172 (48.7%) females and 181 (51.3%) males. There was a significant difference between the genders (p=0.02), with males (53.5%) having more sinus pathoses than females (46.5%). When the left and right sinuses were considered together, pathoses were most commonly seen in the maxillary sinuses (57.1%), followed by the ethmoid (53.7 %), frontal (22.6%), and sphenoid sinuses (15.8%). Mucosal thickening was the most frequently observed abnormality (51.7%), followed by hypoplasia (17.5%) and sinusitis (17.3%).Conclusion:CBCT is a preferable imaging method for evaluation of paranasal sinuses. Dentomaxillofacial radiologists should examine the whole volume of CBCT images to ensure they do not overlook paranasal sinus pathoses.

This experimental study aims to evaluate the radiopacity of various fiber post materials and to determine the effects of material composition as analyzed by energy‐dispersive X‐ray spectrophotometry (EDS; EDAX Team Software; EDAX, Inc., Mahwah, NJ) on radiopacity. Five specimens of seven fiber post materials with 2‐mm thickness were prepared and digital radiographs were taken with an aluminum stepwedge (SW) and 2‐mm‐thick tooth slice. The mean gray values (MGVs) of specimens were measured using the histogram function of a computer graphics program (Adobe Photoshop CS6; Adobe System, Inc., San Jose, CA). The MGVs of fiber post materials were compared with an aluminum SW and dentin of equal thickness. The fiber post specimens were examined by scanning electron microscopy and EDS analysis performed for the elementary analysis of material composition. The MGVs of fiber posts ranged between 83.67 ± 3.64 and 57.80 ± 7.08 pixels. Materials were sorted in descending order of MGV as follows: Reforpost, Carbopost, D.T. Light‐Post, Easypost, Glassix Radiopaque, Dentolic Glass Fiber Post, and RelyX Fiber Post. All fiber posts demonstrated significantly higher radiopacity values than 2‐mm‐thick aluminum (p < .05). EDS analysis results indicated that the evaluated fiber posts included various elements for radiopacity in different ratios. All tested fiber post materials showed radiopacity values above the minimum recommendations of the International Organization for Standardization. EDS analysis results indicated that each manufacturer used different compositions of elements like zirconium, barium, titanium, and iron for achieving radiopacity in materials.

No abstract

Amaç: Farklı üretim şekli ve farklı çalışma prensibine sahip yeni nesil tek eğe sistemlerinin oval kanallar üzerindeki şekillendirme özelliklerinin konik ışınlı bilgisayarlı tomografi görüntülerinde (KIBT) doğrusal ölçüm yöntemi kullanılarak karşılaştırılmasıdır. Materyal-Metot: Bu çalışma için, kalsifiye olmayan, oval tek kanala sahip on beş mandibular kesici diş seçildi. Dişler rastgele 3 gruba ayrıldı (n=5). Kanal preperasyonları One Curve (Micro-Mega, Besançon, Fransa), Hyflex EDM (Coltene-Whaledent,Altstatten, İsviçre), WaveOne GOLD (Dentsply Sirona Endodontics, Ballaigues, İsviçre) eğe sistemleri kullanarak üretici talimatlarına uygun olarak tamamlandı. Preperasyon öncesi ve sonrası dişlerden konik ışınlı bilgisayarlı tomografi alındı. Transportasyon ve merkezleyebilme oranları apikalden 3, 6 ve 9mm uzaklıkta hesaplandı. Elde edilen veriler ANOVA, Tukey ve t-test kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Kanal transportasyon oranı değerlendirildiğinde eğeler arasında 3mm seviyesinde bukkal-lingual düzlemde grup 1 (One Curve) en düşük transportasyon oranına sahipken, grup 2 (Hyflex EDM) en yüksek transportasyon oranına sahip olduğu gözlendi (p<0,05). Merkezleyebilme oranları açısından tüm düzlem ve seviyelerde gruplar arasında anlamlı farklılık gözlenmedi (p>0,05). Sonuç: Bu çalışmanın sınırları dahilinde rotasyonel hareket yapan eğeler ile resiprokal hareket yapan eğe arasında tranportasyon oranı ve merkezleyebilme oranı arasında bir fark bulunmamaktadır.

Bu çalışmanın amacı farklı tip fiber postların push-out bağlanma dayanımlarının değerlendirilmesidir. Materyal-Method: Otuz adet çekilmiş radyografik olarak tek köklü ve tek kanallı olduğu belirlenen insan mandibular premolar diş kullanıldı. Dişlerin kronları uzaklaştırıldı ve uzunlukları ortalama 15±1 mm olarak belirlenen köklerin kök kanal tedavileri tamamlandıktan sonra kökler rastgele 3 gruba (Grup 1: Karbon fiber grubu, Grup 2: Cam fiber grubu, Grup 3: Cam fiber ile güçlendirilmiş kompozit post grubu) ayrıldı. Hazırlanan örneklerden korono-apikal yönde 1 mm kalınlığında dişin her bir bölgesinden iki seri olmak üzere (apikal, orta ve koronal) toplam altı dentin dilimi alındı. Push-out testi, universal test cihazı kullanılarak 0,5 mm / dak. hareket hızıyla uygulandı. Her bir kesit için elde edilen verilerin (MPa) istatistiksel analizleri Kruskal Wallis testi ve Friedman test kullanılarak yapıldı. Bulgular: Cam fiberle güçlendirilmiş kompozit postlar en yüksek bağlanma dayanımı değerleri gösterirken (p<0,05), karbon fiber postların bağlanma dayanım değerlerinin cam fiber postlardan yüksek olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Her üç fiber post türü koronal bölgede en yüksek bağlanma dayanımı göstermişken (p<0,05), apikal bölge de en düşük bağlanma dayanımı değerleri göstermiştir (p<0,05). Karbon fiber ve cam fiber grubunda orta ve apikal bölgelerdeki bağlanma değerleri arasında anlamlı bir fark belirlenememiştir (p>0,05). Sonuç: Çalışmamızın sınırları dâhilinde, cam fiberle güçlendirilmiş kompozit postların tüm kök kanal bölgelerinde, karbon fiber postlar ve cam fiber postlarla karşılaştırıldığında bağlanma dayanımı değerlerinin anlamlı olarak yüksek olduğu belirlendi.