Bu araştırmada , genç yetişkinlerin sosyal medya bağımlılığı, yalnızlık ve yaşam doyumu düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi ve bu ilişkinin cinsiyet, yaş, medeni durum, sosyoekonomik düzey değişkenlerine göre farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya koymak amaçlanmıştır.Araştırmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır.Araştırmanın çalışma grubunu 531 genç yetişkin oluşturmaktadır. Katılımcılara Sosyal Medya Bağımlılığı Ölçeği, U.C.L.A. Yalnızlık Ölçeği, Yaşam Doyumu Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formu uygulanmıştır.Verilerin analizinde Spearman Brown sıra farkları korelasyonu, bağımsız örneklem t testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) yapılmıştır.Araştırmada bulgularına göre katılımcıların sosyal medya bağımlılık, yaşam doyumu ve yalnızlık düzeylerinin cinsiyet ve medeni duruma göre manidar olarak farklılaştığı tespit edilmiştir. Yalnızlık ve yaşam doyumu arasında negatif yönde, sosyal medya arasında pozitif yönde manidar bir ilişki bulunmuştur. yaşam doyumu

Bu araştırmanın amacı çocuklarda okul temelli yalnızlık ve yaşam doyumu arasında algılanan stresin aracı rolünün incelenmesidir. Bu doğrultuda Kocaeli ili'nde yaşları 9-11 arasında değişen 199'u (%50,5) kız, 193'ü (%49) erkek toplam 394 4.sınıf öğrencisi katılmıştır. Veriler Çocuklarda Okul Temelli Yalnızlık Ölçeği, Çocuklar İçin Yaşam Doyumu Ölçeği, Algılanan Stres Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formu kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin analizinde Pearson analizi, Bağımsız Gruplar T testi, Aracı değişken analizleri ve Bootstrap Analizi kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre yaşam doyumu ile algılanan stres arasında negatif yönde ; okul temelli yalnızlık ile yaşam doyumu puanları arasında negatif yönde ve algılanan stres ile okul temelli yalnızlık arasında pozitif yönde manidar bir ilişki bulunmuştur .Araştırma sonuçlarına göre okul temelli yalnızlık ile yaşam doyumu arasında algılan stresin kısmi aracılık rolünün istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmektedir. Bundan sonra yapılacak araştırmalarda farklı değişkenler, farklı yaş gruplarında ele alınabilir. Öğrencilerin okul temelli yalnızlık ve olası stres kaynakları araştırılarak psikoeğitim programları geliştirilebilir.