Amaç: Çalışmanın amacı hemşirelerin iş doyumunu ve iş yaşamı kalitesini etkileyen faktörleri belirlemektir.Yöntem: Araştırma batıda bir ilde bir üniversite hastanesinde çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 185 hemşire ile gerçekleştirilmiştir. Veriler; tanıtıcı bilgi formu, Minnesota İş Doyumu Ölçeği ve Hemşirelik İş Yaşamı Kalitesi Ölçeği ile toplanmıştır.Bulgular: Katılımcıların %73’ü kadın, %61’i lisans mezunu ve %73’ü 18-30 yaş arası gruptadır. Çalışma sistemi sadece gündüz olanların, mesleğini kendisine uygun bulanların, çalışma saatlerinden, görev dağılımından, iş hızından, hemşire sayısından, doktor sayısından, çalışılan ortamdaki kişiler arası ilişkilerden, çalışılan birimden, terfi olanağından ve alınan ücretten memnun olanların Minnesota İş Doyum Ölçeği puanları istatistiksel olarak anlamlı ölçüde yüksek bulunmuştur. Çalışma sistemi sadece gündüz olanların, mesleğini kendine uygun bulanların, çalışma saatlerinden, görev dağılımından, iş hızından, hemşire sayısından, doktor sayısından, çalışılan ortamdaki kişiler arası ilişkilerden, çalışılan birimden ve terfi olanağından memnun olanların Hemşirelik İş Yaşamı Kalitesi Ölçeği puanları istatistiksel olarak anlamlı ölçüde yüksek bulunmuştur. Minnesota İş Doyum Ölçeği ile Hemşirelik İş Yaşamı Kalitesi Ölçeği puanları arasında pozitif yönde güçlü derecede korelasyon bulunmuştur.Sonuç: Hemşirelerin iş doyumlarının ve iş yaşamı kalitelerinin orta düzeyde olduğu saptanmış olup her iki değişken arasında güçlü derecede ilişki bulunmuştur. Ayrıca çalışma ortamı ile ilgili yönetsel düzenlemelerin ve ortam faktörlerinin gerek iş doyumu gerekse iş yaşamı kalitesini etkilediği belirlenmiştir. Sonuçlar sağlık yöneticileri tarafından hemşirelerin iş doyumlarını ve iş yaşamı kalitelerini iyileştirmek için uygun girişimleri uygulamak amacıyla kullanılabilir.