Bireyin cinsel gelişimi konsepsiyon ile başlamakta ve yaşam boyunca devam etmektedir. Bu nedenle bireylere çocukluk çağından itibaren cinsel sağlık eğitimi verilmesi önem taşımaktadır. Cinsel sağlık eğitimi, çocukların ve gençlerin fiziksel, sosyal ve duygusal gelişiminin önemli bir bileşenidir. Kapsamlı bir cinsel sağlık eğitimi, bireyin yaşına uygun olarak, kültürel ve bilimsel olarak doğru bilgi edinmesine, kendi cinsel yaşamı ve ilişkileri hakkında bilinçli tercih yapmasına, tutum, inanç ve değerlerini oluşturmasına yardımcı olmaktadır. Gelişmiş ülkelerin pek çoğunda cinsel sağlık eğitimi okullarda verilmektedir. Ancak Türkiye'de ulusal eğitim programı içerisinde cinsel sağlık eğitimi ayrı bir ders olarak yer almamaktadır. Bu nedenle ülkemizde okul programlarına cinsel sağlık eğitimi ile ilgili ders ya da konuların eklenmesi ve uygulamaya geçirilmesi gerekmektedir. Cinsel sağlık eğitim programlarının oluşturulması ve yürütülmesinde okul sağlığı hemşirelerinin koordinatör, lider ve danışman rolü üstlenmesi önerilmektedir.

ÖzetGiriş: Bu araştırma, bireylerin tıbbi hatalarla ilgili görüş ve deneyimlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Yöntemler: Tanımlayıcı tipteki araştırmanın evrenini Ankara'nın farklı iki bölgesinde yer alan iki halk eğitim merkezindeki kursiyerler oluşturmuştur. Araştırmada örneklem seçilmemiş, çalışmaya katılmayı kabul eden 567 kişi örnekleme dahil edilmiştir. Verilerin toplanmasında anket formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde sayı, yüzdelik dağılımları ve ki-kare testi kullanılmıştır. Bulgular: Bireylerin % 46,7'si kendisi veya yakınlarının tıbbi hataya maruz kaldığını belirtti. Katılımcıların % 69,3'ü hasta ve sağlık personelleri arasındaki iletişim eksikliğinin tıbbi hatalara neden olduğunu, % 64,2'si tıbbi hata yapanların dava edilmesi gerektiğini, % 83,1'i tıbbi hataların önlenebileceğini ifade etti. En fazla karşılaşılan tıbbi hata türünün ilaç uygulama hatası (% 34,3) olduğu belirlenmiştir. Bireylerin % 46,7'si kendilerinin veya yakınlarının tıbbi hata ile karşılaştığını, %78,5'i kendileri veya yakınlarının tıbbi hata sonucunda zarar gördüğünü belirtmiştir. Sonuç: Bireylerin yaklaşık yarısının kendisi veya yakınlarının tıbbi hataya maruz kaldığı ve büyük çoğunluğunun tıbbi hataların önlenebileceği görüşünde olduğu belirlenmiştir. Tıbbi hataların önlenmesi için bireylerin tıbbi hatalar ve korunma ile ilgili bilgilendirilmeleri, sorumluluk almaları için teşvik edilmeleri, deneyimlerinden yararlanılması ve alınacak önlemlere dahil edilmeleri önerilmektedir.