The practice of breast-feeding is almost universal. In the present study, an attempt was made to understand various aspects of feeding practices among the Hakkipikkis of Mysore district of Karnataka state. One hundred and twenty five (125) mothers were interviewed personally on breast feeding practices such as Initiation of Breast-feeding, Duration of Breast feeding, Introduction of pre-lacteal feed and Supplementary feeding practices etc.

Purpose Newborn screening is the need of the hour in a developing country like India as there is paucity of data from studies conducted in government hospitals with large sample size. The purpose of the study is to estimate incidence rate and recall rates for five conditions screened in the neonatal period namely congenital hypothyroidism, congenital adrenal hyperplasia, glucose-6-phosphate dehydrogenase (G6PD) deficiency, galactosemia and phenyl ketonuria (PKU). Methods The study was conducted at VaniVilas Hospital attached to Bangalore Medical College and Research Institute. A retrospective analysis of the results of newborn screening programme during a 3-year period between January 2016 and December 2018 was done. There were 47 623 livebirths during this period out of which 41 027 babies were screened (coverage—86% of total livebirths). Heelprick samples after 48 h of life and prior to discharge were analysed by quantitative assessment. Neonates having positive screening results were recalled by telephonic call for repeat screening and confirmatory tests. Results G6PD deficiency was the most common disorder with an incidence of 1:414, followed by congenital hypothyroidism and Congenital Adrenal Hyperplasia with an incidence of 1:2735 and 1:4102, respectively. Galactosemia and PKU were found to be rare in our population. The overall average recall rate was 0.6% which meant that 24 normal newborns were recalled for testing for one confirmed case. The recall rate was relatively higher for galactosemia and G6PD deficiency which was at 0.25% each compared to the other conditions where it was below 0.05%. Conclusion The results of the study emphasize the need for universal newborn screening especially in all government hospitals with large birth cohorts.

Steroide duyarlı nefrotik sendromu olan çocuklarda sık relapsların ve steroid bağımlılığının öngördürücülerini belirlemek amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Üçüncül bir merkezde 2003 ile 2015 yılları arasında steroide duyarlı nefrotik sendrom tanısı ile nefroloji kliniğine kaydedilmiş olan ve hastalık başlangıcından sonra en az bir yıl izlenen altı ay ile 18 yaş arasındaki bütün çocuklar çalışmaya alınmıştır. Bulgular: Hastalık başlangıcından itibaren en az bir yıl izlenmiş olan steroide duyarlı nefrotik sendrom tanılı 277 hasta çalışmaya alındı. Nadir relaps gösteren 157 hasta ve sık relaps gösteren 120 olgu çalışmaya alındı (sık relaps gösteren ya/ya da steroid bağımlı). Nadir relaps gösterenlerle karşılaştırıldığında, sık relaps gösterenlerde, hastalık başlangıç yaşı anlamlı derecede daha küçüktü (51,53±40,42 vs. 61,97±40,66 ay; p=0,035), ilk relapsa kadar geçen süre daha kısaydı [ilk tedavi başlangıcından ilk relapsa kadar geçen süre (8,65±11,99 vs. 23,46±24,05 ay; p<0,001)] ve enfeksiyonla birlikte daha yükek sayıda relaps vardı (8,65±11,99 vs. 1,25±1,85; p<0,001). Çok değişkenli lojistik regresyon analizinde, ilk relapsa kadar geçen sürenin altı aydan kısa olması (OR: 3,93; 95% CI: [1,97-7,82]) ve relapslar sırasında eş zamanlı enfeksiyon varlığı (OR: 1,82; 95% CI: [1,56-2,14]), sık relaps için anlamlı belirteçlerdi ve erkeklerde sık relaps olma olasılığı daha düşüktü (OR: 0,48; 95% CI: [0,24-0,93]). Kaplan-Meier analizi ve log-rank testi de, ilk relapsın altı ay içinde ortaya çıkmasının, sık relapslarla ilişkili olduğunu göstermiştir. Hastalık başlangıç yaşı ve başlangıçta yetersiz steroid tedavisi, sık relapslar için belirleyici değildi. Çıkarımlar: İlk relapsa kadar geçen sürenin daha kısa olması ve relapslar sırasında eş zamanlı enfeksiyon bulunması, gelecekte sık relaps olacağını öngördürebilir. Bu belirteçler, hastalara rehberlik vermek, onları daha yakından izlemek ve daha iyi tedavi protokolleri ve relapsa özgü müdahaleler geliştirmek için yararlı olabilir.

No abstract