No abstract

No abstract

INTRODUCTİONThis paper analyzes the validity of the purchasing power parity (PPP) hypothesis for Turkey in intermediate and flexible exchange rate regimes. In the flexible exchange rate regime, it is assumed that exchange rates quickly adjust to changes in relative price levels. If it is so, the PPP should hold in the flexible exchange rate regime. On the contrary, since in the intermediate exchange rate regimes exchange rates do not quickly adjust to changes in relative price levels, the PPP hypothesis should not hold. The empirical results of the previous studies about the validity of PPP for Turkey give mixed results. While Gözgör (2011), Özdemir (2008Özdemir ( ), Yazgan (2003 and Sarno (2000) show that the PPP hold for Turkey, Telatar and Kazdağlı (1998) show that the PPP does not hold.On the other hand, Kalyoncu (2009), Alba and Park (2005) find mixed empirical support for the validity of PPP for Turkey. There are also some papers that investigate the validity of PPP hypothesis for emerging market economies. Karabulut et al. (2013) show the validity of PPP hypothesis for Czech Republic and Poland, and find mixed empirical evidence for Hungary. Boršic et al. (2012) find support for the validity of PPP for 7 out of 12 Central and Eastern European economies.This study uses different time periods from the previous empirical studies (except Özdemir (2008)) about Turkey and compares the effects of intermediate and flexible exchange rate regimes on the validity of PPP hypothesis.

Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de, Fisher etkisinin enflasyon hedeflemesi rejiminde geçerli olup olmadığını ampirik olarak test etmektir. Bu çerçevede, alternatif faiz oranları ile enflasyon oranı kullanılarak Johansen eşbütünleşme analizi, hata düzeltme modeli ve Granger nedensellik testi yapılmaktadır. Çalışmanın ampirik sonuçları, Fisher etkisinin uzun dönemde bütün faiz oranları için geçerli olduğunu, kısa dönemde ise sadece Hazine tahvili faiz oranı için geçerli olduğunu göstermektedir. Fisher etkisinin uzun dönemde geçerli olması, nominal faiz oranlarının beklenen enflasyon oranı ile birebir hareket ettiğini ve para politikasının reel faiz oranları üzerinde etkisinin olmadığını göstermektedir. Granger nedensellik testi, değişkenlerin düzeylerinin kullanılarak yapıldığında enflasyon oranından iskonto oranına doğru bir nedensellik ve mevduat faiz oranı ve politika faiz oranından enflasyon oranına doğru nedensellik bulunmaktadır. Granger nedensellik testi, değişkenlerin birinci farkları alınarak yapıldığında ise sadece mevduat faiz oranından enflasyona doğru bir nedensellik bulunmaktadır. Enflasyon hedeflemesi rejiminde, politika faiz oranından enflasyona doğru bir nedenselliğin olması merkez bankasının politika faiz oranını kullanarak enflasyonu etkileyebileceğini göstermektedir.

The aim of this paper is to analyse empirically the effects of real exchange rate volatility on sectoral exports in Turkey under intermediate and flexible exchange rate regimes. The cointegration test and error correction models are used to test the long-run relationship and short-run effects, respectively. The estimation results show that the real exchange rate volatility has negative and significant effects on sectoral exports in both intermediate and flexible exchange rate regimes. These empirical results are consistent with the theory. However, the impact of real exchange rate and foreign income appeared to be quite different for the two exchange rate regimes. Further, research is required to analyse the impacts of real exchange rate and foreign income on sectoral exports. Keywords: Real exchange rate volatility, real exchange rate, intermediate exchange rate regime, flexible exchange rate regime, sectoral export.