Objective: Anti-vaccine movement has been increasing in recent years, leading to poor health outcomes. There are some scales to measure the vaccine hesitancy but most of them have limitation and may not be proper for Turkey. The aim of this study is to develop a Turkish scale of vaccine hesitancy. Methods: Two cross sectional studies were conducted. Purposive sampling method was used to reach participants in hospital and its surroundings. Study1: Explanatory factor analysis involved 315 participants, whose 61.3% were female mean age was 33.3±11.6 years. The draft scale with 36 items were applied face to face. Study 2: Confirmatory factor analysis involved 214 participants for the long form and 200 for short form. Of the participants, 62.0% was female and the mean age was 33.9±11.3 for short form. Of the participants, 65.4% was female and the mean age was 34.5±11.4 for the long form. Goodness of fit indexes of both forms were compared with literature. Results: The long form with 21 items in 4 factors and the short form with 12 items in 3 factors were selected as they best explained the data. Explained variance by long form and short form were 57.4%and 65.3% respectively. Cronbach Alpha values for long form and short form were 0.905 and 0.855, respectively. Conclusions: It is important to understand vaccine hesitancy at local levels because differences in sociocultural structure have major effect. In this study, two forms of reliable vaccine hesitancy scale were presented in Turkish as first in literature.

No abstract

Amaç: Erişkinlik dönemi içinde aşıların ulaşılabilir durumda olmasına rağmen, erişkin aşılama oranları istenenden düşüktür. Çalışmamızda, polikliniğimize başvuran bireylerin erişkin aşısı yaptırma durumları, aşı yaptırma ve reddetme nedenleri ile bunların sosyodemografik değişkenlerle ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Tıp fakültesi hastanesi, aile hekimliği polikliniğine başvuran 18 yaş ve üzeri bireylerden seçilen 500 kişilik örneklemde katılımcılara çalışmacılar tarafından hazırlanmış, sosyodemografik veriler, tıbbi özgeçmiş özellikleri, 18 yaş sonrası aşılanma durumları, aşı olma ve olmama nedenlerine ait soruları içeren form yüz yüze görüşmelerle uygulanmıştır.Bulgular: Katılımcıların %47,4’ü 18 yaşından sonra aşı yaptırmıştı. Erişkin aşı yaptırma durumu, yaş, eğitim düzeyi ve çocuk sayısı arttıkça, ailedeki birey sayısı düştükçe artmaktaydı. Erişkin aşı yaptırma oranları gelir düzey algısı kötü olanlar, çalışmayanlar ve bekârlarda düşük, sağlık çalışanlarında, sigarayı bırakmış olanlarda, kronik ve kardiyovasküler sistem hastalığı olanlarda, düzenli ilaç kullananlarda daha yüksekti. Aşı önerisini kabul etmemiş olanlar daha yaşlı ve eğitim durumları düşüktü. Aşı yaptırma konusunda kararlarında katılımcıların %68,2’si aile hekimlerinin %66,4’ü uzman hekimlerin önerilerini dikkate aldığını, %16,2’si ise başkası önermese de kendilerinin takip ettiklerini belirttiler.Sonuç: Ülkemizde erişkin aşısı yaptırma oranının çocukluk çağı aşılama oranlarına göre düşük kaldığı görülmektedir. Erişkin aşısı yaptırmanın eğitim düzeyindeki artış ve sağlık hizmetleriyle temasın artması ile olumlu etkilenirken gelir durumunda kötüleşme ve hane halkı sayısında artıştan olumsuz etkilediği görülmektedir. Aile hekimleri başta olmak üzere tüm sağlık çalışanlarına aşılamanın önemi hakkında bilgilendirmeyi arttırmada önemli görev düşmektedir.