Background Healthcare cannot achieve net-zero carbon without addressing operating theatres. The aim of this study was to prioritize feasible interventions to reduce the environmental impact of operating theatres. Methods This study adopted a four-phase Delphi consensus co-prioritization methodology. In phase 1, a systematic review of published interventions and global consultation of perioperative healthcare professionals were used to longlist interventions. In phase 2, iterative thematic analysis consolidated comparable interventions into a shortlist. In phase 3, the shortlist was co-prioritized based on patient and clinician views on acceptability, feasibility, and safety. In phase 4, ranked lists of interventions were presented by their relevance to high-income countries and low–middle-income countries. Results In phase 1, 43 interventions were identified, which had low uptake in practice according to 3042 professionals globally. In phase 2, a shortlist of 15 intervention domains was generated. In phase 3, interventions were deemed acceptable for more than 90 per cent of patients except for reducing general anaesthesia (84 per cent) and re-sterilization of ‘single-use’ consumables (86 per cent). In phase 4, the top three shortlisted interventions for high-income countries were: introducing recycling; reducing use of anaesthetic gases; and appropriate clinical waste processing. In phase 4, the top three shortlisted interventions for low–middle-income countries were: introducing reusable surgical devices; reducing use of consumables; and reducing the use of general anaesthesia. Conclusion This is a step toward environmentally sustainable operating environments with actionable interventions applicable to both high– and low–middle–income countries.

No abstract

The study aimed to assess the impact of isolation and quarantine on the frequency of registration and the treatment of fractures of the proximal femur in Kazakhstan in the context of the COVID-19 pandemic in 2020 (compared to the pre-pandemic period). This retrospective observational comparative study included all primary patients with injuries (the code S72) in the period 2019-2020 according to the national register. In 2020, the number of S72 fractures was 6.6 % higher compared to 2019. In comparison with 2019, in 2020 the number of beddays of patients was reduced to 7.1±3.8 days (p≤0.001). Both in 2019 and in 2020, the number of women predominated among all patients (p ≤ 0.05). The frequency of conservative treatment in 2020 compared to 2019 was increased from 26.6% to 35.6%, while the surgical procedure for internal fixation was reduced to 34.2% in 2020. In 2020, the highest number of cases among women with S72 fractures cases were recorded in the age groups 60-74 years and 75-90 years. In 2019 in female patients (42%) with S72 cases were registered in the age group 75-90 years. The incidence of fractures of the proximal femur did not change significantly in 2020 compared to 2019. However, the number of conservative treatment methods has increased along with the decrease in the frequency of surgical interventions. We observed the growth of the frequency of non-surgical treatment methods in 2020 that might impose the possible risks of mortality of these patients in the long term after conservative treatment.

На сегодняшний день отсутствовали достоверные данные о количестве и анализе травм области тазобедренного сустава и бедра в РК. Целью данного исследования является изучение эпидемологических характеристик травм области тазобедренного сустава и бедра в РК (период: 2012 – 2019 гг.).В исследовании использовались данные о 139 192 пациентов с травмами бедра за период с 2012 по 2019 год. Данные были получены из электронного реестра пациентов травматологических стационаров по всей стране. Согласно класификации МКБ-10, были проанализированы данные пациентов со следующими травмами: S70, S71, S72, S73, S74, S75, S77, S78, S79. Анализ данных показал, что травмы области тазобедренного сустава и бедра являются серьезной проблемой в РК, и был отмечен их значительный рост. Первое место занимает перелом бедра (S72.0). За изучаемый период среди женщин определялся рост количества травм тазобедренного сустава и бедра, с максимальным пиком роста данных травм в 2019 году. Однако у мужчин после пиковых значений в увеличении травм тазобедренного сустава и бедра в 2017 году отмечалось некоторое снижение данных групп травм в 2019 году В этой связи, основное внимание следует уделять профилактическим мероприятиям предотвращению травм области тазобедренного сустава и бедра, чтобы снизить уровень травматизма. Эти новые данные следует учитывать при разработке и проведении профилактических учебных мероприятий. To date, there were no reliable data on the number and analysis of hip and hip injuries in the Republic of Kazakhstan. The purpose of this study is to study the epidemiological characteristics of hip and hip injuries in the Republic of Kazakhstan (period: 2012 – 2019). The study used data on 139 192 patients with hip injuries for the period from 2012 to 2019. The data were obtained from the electronic register of patients in trauma hospitals across the country. According to the ICD-10 classification, the data of patients with the following injuries were analyzed: S70, S71, S72, S73, S74, S75, S77, S78, S79. Data analysis showed that hip and hip injuries are a serious problem in the Republic of Kazakhstan, and their significant growth was noted. The first place is occupied by a hip fracture (S72.0). During the study period, an increase in the number of hip and hip injuries was determined among women, with the maximum peak in the growth of these injuries in 2019. However, in men, after the peak values in the increase in hip and hip injuries in 2017, there was a slight decrease in these groups of injuries in 2019. In this regard, the main attention should be paid to preventive measures to prevent injuries to the hip and hip area in order to reduce the level of injury. These new data should be taken into account when developing and conducting preventive training activities. Бүгінгі таңда ҚР-да жамбас-сан буыны мен сан сүйегі жарақаттарының саны мен талдауы туралы сенімді деректер жоқтың қасы. Бұл зерттеудің мақсаты ҚР – дағы жамбас-сан буыны мен сан сүйегі жарақаттарының эпидемологиялық сипаттамаларын зерттеу болып табылады (кезең: 2012-2019 жж.). Зерттеуде 2012-2019 жылдар аралығында сан жарақаттары бар 139 192 пациенттің деректеріқолданылған. Деректер бүкіл ел бойынша травматологиялық стационарлар пациенттерінің электрондық тізілімінен алынды. ICD-10 классификациясына сәйкес келесі жарақаттары бар науқастардың деректері талданды: S70, S71, S72, S73, S74, S75, S77, S78, S79. Деректерді талдау жамбас-сан буыны мен сан сүйегі жарақаттар ҚР-да елеулі проблема болып табылатынын көрсетті және олардың айтарлықтай өсуі байқалуда. Бірінші орынды сан сүйегінің сынуы алады (S72. 0). Зерттелген кезеңде әйелдер арасында жамбас-сан буыны мен сан сүйегі жарақаттарының өсуі анықталынып, бұл жарақаттардың өсуінің максималды шыңы 2019 жылы болды. Алайда, 2017 жылы жамбас-сан буыны мен сан сүйегі жарақаттарының жоғарылауындағы ең жоғары мәндерден кейін ерлерде 2019 жылы осы жарақат топтарының біршама төмендеуі байқалды. Осылайша, жарақаттану деңгейін төмендету үшін жамбас-сан буыны мен сан сүйегі жарақаттарының алдын алу шараларына назар аудару керектігін айқындайды. Бұл жаңа деректер профилактикалық ағарту іс-шараларын әзірлеу және өткізу кезінде ескерілуі керек.