No abstract

Healthcare workers (HCWs) also became the main protagonist of the tragic pandemic story. They have had a markedly higher risk of becoming infected with COVID-19. Outside work, healthcare workers with children have experienced mental health challenges, including the worry that they may carry COVID-19 home and infect their children. Based on these, the current study aimed to examine the effect of parental COVID-19 anxiety on emotional exhaustion and identify the roles of resilience, prosocialness, and optimism in this relationship. The findings demonstrated that prosocialness moderated the relationship between personal COVID-19 anxiety and emotional exhaustion by alleviating the depleting effects of personal COVID-19 anxiety. At the same time, prosocialness reinforced the negative effect of resilience on emotional exhaustion. On the other side, optimism moderated the relationship between parental COVID-19 anxiety and resilience by alleviating the adverse effect of parental COVID-19 anxiety. Moreover, it buffered the exacerbating effect of parental anxiety on personal anxiety. In conclusion, promoting personal resources (i.e., resilience, prosocialness, and optimism) seems an excellent way to mitigate the adverse consequences of the pandemic on mental health. Furthermore, the increment in parental mental health problems during COVID-19 pandemic may have long-term effects on children. Considering this perspective, we need to develop a proactive approach for parents’ now and children’s futures.

Otizmin Farkında Mıyız? Bir İlçedeki Sağlık Çalışanlarının Otizm Spektrum Bozukluğu Hakkındaki Bilgi ve Farkındalıkları Öz Amaç: Otizm spektrum bozukluğu (OSB) küresel boyutta önemli bir halk sağlığı sorunu haline gelmiştir. OSB’nin klinik seyri, sağlık çalışanlarının erken teşhis koyma ve müdahale etme becerisine bağlıdır. Bu nedenle, sağlık alanında çalışan profesyoneller, OSB'nin semptomlarını tanıma ve gerektiğinde sevk etme bilgi ve yeterliliğine sahip olmalıdır. Bu çalışma, bir ilçe örnekleminde sağlık çalışanlarının çocuklarda OSB belirtilerine ilişkin bilgi düzeylerini ve bilgi düzeylerini etkileyen faktörleri tanımlamayı amaçlamaktadır. Yöntem: Katılımcılar (n=269) sosyodemografik veri formu ve Sağlık Çalışanlarının Çocukluk Çağı Otizmi Hakkında Bilgisi Anketi’ni (SÇ-OBA) tamamladılar. Bulgular: Sağlık çalışanlarının SÇ-OBA puan ortalaması 12,36±4,14’tü. Doktor ve hemşire-ebelerin puan ortalamaları diğer sağlık çalışanlarından anlamlı derecede yüksekti. Ayrıca, otizm hakkında eğitime katılmış ve daha önce otizm şüphesiyle yönlendirme yapmış olan sağlık çalışanlarının ölçek puanları diğerlerinden anlamlı derecede yüksekti. Sonuç: Sağlık çalışanlarının lisans eğitimleri sürecinde OSB’ye daha geniş yer ayrılmalı, çalışanlara yönelik farkındalık artırıcı eğitimler düzenli aralıklarla tekrarlanmalıdır. Anahtar Kelimeler: Bilgi; farkındalık; otizm; sağlık çalışanları.

Bu çalışma, bir ilçe hastanesi çocuk psikiyatrisi polikliniğine adli makamlarca yönlendirilen olguları retrospektif olarak incelemeyi amaçlamaktadır. Silifke Devlet Hastanesi Çocuk Psikiyatri polikliniğine 1 Nisan 2021-1 Temmuz 2022 tarihleri arasında adli rapor istemiyle yönlendirilen olguların dosyaları geriye dönük (retrospektif) olarak incelenmiştir. Toplam 94 olgunun, 70’i (%74,5) suça sürüklenen çocuk, 24’ü (%24,5) ise mağdurdu. Suça sürüklenen çocukların yaş ortalaması 14.20±1,24 yıl, mağdur çocukların ise 10,66±4,04 yıl idi. Suça sürüklenen çocukların en sık yönlendirilme nedenleri, ‘yaralama’ (%42,8) ve ‘hırsızlık’ (%25,7) idi. Klinik değerlendirme sonucunda, suça sürüklenen çocukların 32’sinin (%45,7) ceza sorumluluğunun tam olmadığı kanısına varılmıştı. Mağdur çocukların %89,5 (17)’ine fiili işlediği iddia olunan kişilerin yetişkin olmaları ve çocukta zekâ geriliği olması nedeniyle ‘beden ve ruh bakımından kendisini savunamaz’ şeklinde rapor verilmişti. Günümüzde, çocuk ve ergenlerin karıştığı adli olayların sıklığı artmakta ve bu konuda alınacak tedbirler giderek daha önemli hale gelmektedir.

No abstract