No abstract

Turkish-Bulgarian relations have been full of fluctuations throughout the history, and they reached lowest point in the second part of 1980s. The assimilation campaign against Turkish minority in Bulgaria, which peaked in 1989 when Bulgaria forced hundreds of thousands of Turks to migrate to Turkey, caused a serious crisis in relations with Ankara. The assimilation process led to isolation of Bulgaria in the international arena, thus leading to overthrow of the Zhivkov regime. This was the turning point both in the modem history of Bulgaria and also Turkish-Bulgarian relations. The country entered a new era both in its domestic and foreign policies. With the end of the Cold War, it turned its face toward West and began to take steps to establish democratic political system and free market economic modeL. Similarly, its foreign policy priorities became integration to Western instituitions, especially NA TO and the EU. All these changes in domestic and foreign policies have reflected in Turco-Bulgarian ties: The bilateral relations experienced an unexpected boost and the two countries become partners in many areas. Accordingly, this artiele tries to shed light on the changing state of Turkish-Bulgarian relations af ter the collapse of the bipolar world order. It argues that the changes in Turco-Bulgarian relations prove the falsity of the ethnic-hatred theory of ten attributed to the Balkans. The improvement in ties between Ankara and Sofia show s that when there is an appropriate state of international affairs and rational leaders, Balkan countries can also achieve friendly relations.

Brezilya' dan Çin' e, Kanada' dan İran'a kadar uzanan coğrafyada yerel yönetimler giderek artan ölçüde uluslararası ilişkiler faaliyeti gerçekleştirmelerine rağmen, bu gelişme, anaakım Uluslararası İlişkiler literatürü tarafından büyük ölçüde ihmal edilmektedir. Bu makalenin temel amacı, Türkiye' deki yerel diplomasi pratiklerini kavramsal çerçeveden ve küresel örneklerle kıyaslayarak analiz etmektir. Yerelin küreseldeki faaliyetlerinin temel amaçları, kullanılan söylemler ve merkez-çevre ilişkisi ele alınan başlıca konulardır. Makale, üç konuda Türk yerel yönetimlerinin dış ilişkileri ile Batılı örneklerin farklılığını ortaya koymaktadır. İlki, Türk yerel yönetimlerinin dış ilişkilerinde kültürel unsurların yoğunluğu; ikincisi yerel birimlerin, merkezi yönetimin söylem ve pratiklerini tekrar üretmeleri; üçüncüsü de barış konusundaki inisiyatiflerinin azlığıdır.

No abstract

Bu makalenin tüm hakları Uluslararası İlişkiler Konseyi Derneği'ne aittir. Önceden yazılı izin alınmadan hiç bir iletişim, kopyalama ya da yayın sistemi kullanılarak yeniden yayımlanamaz, çoğaltılamaz, dağıtılamaz, satılamaz veya herhangi bir şekilde kamunun ücretli/ücretsiz kullanımına sunulamaz. Akademik ve haber amaçlı kısa alıntılar bu kuralın dışındadır. Aksi belirtilmediği sürece Uluslararası İlişkiler'de yayınlanan yazılarda belirtilen fikirler yalnızca yazarına/yazarlarına aittir. UİK Derneğini, editörleri ve diğer yazarları bağlamaz.