AbstraktAnaliza wyników budżetu obywatelskiego na 2017 r. pokazuje, że wśród zwycięskich projektów dominują działania inwestycyjne na terenach ogólnodostępnych. Środki są przeznaczane przede wszystkim na poprawę dostępności i stanu infrastruktury rekreacyjnej, sportowej i drogowej. Mniejszym zainteresowaniem cieszą się projekty miękkie takie jak organizacja wydarzeń kulturalnych czy edukacyjnych. W rezultacie, choć co do zasady mieszkańcy mogą zgłaszać i wybierać pomysły dotyczące różnych kategorii potrzeb, to budżet obywatelski funkcjonuje przede wszystkim jako narzędzie współdecydowania o przestrzeni naszych miast. W tekście zastanawiam się nad tym, co powyższe wyniki mówią nam o potrzebach lokalnej społeczności. W podsumowaniu rozważam, czy występujący w Polsce model budżetu obywatelskiego umożliwia prawdziwie demokratyczną dyskusję, która pozwala na podejmowanie właściwych decyzji dla rozwoju miast.

Artykuł przedstawia wyniki analizy projektów wybranych do realizacji w ramach budżetów obywatelskich zorganizowanych w 20 miastach województwa wielkopolskiego w latach 2020–2021. Badanie wykazało, że szacunkowe koszty infrastruktury wyniosły 20% kwoty na BO. Większość tych środków przypadła na zadania uwzględniające potrzeby pieszych i rowerzystów. Infrastruktura związana z przemieszczaniem się samochodem osobowym odgrywała mniejszą rolę. Tego typu zależności zaobserwowano przeważnie w miastach, także mniejszych, co obrazuje, że zainteresowanie infrastrukturą pieszą i rowerową nie ogranicza się do największych ośrodków. Pomimo wyboru tylko jednego projektu związanego z komunikacją zbiorową należy stwierdzić, że BO okazał się procedurą sprzyjającą rozwojowi zrównoważonego transportu w regionie.

No abstract